Με άρθρο καταπέλτη σήμερα η Wall Street Journal προειδοποιεί ότι σύντομα ο ίδιος ο ελληνικός λαός θα επιβάλει την έξοδο από την ευρωζώνη, καθ'ότι συνειδητοποιεί το μάταιον της παραμονής στο ευρώ.
Οταν ένας στους τέσσερις Έλληνες δυσκολεύεται να αγοράσει το φαγητό του, όταν η ανεργία στην Ισπανία είναι στο 27% και οι νέοι εγκαταλείπουν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, τότε η στιγμή που οι Ευρωπαίοι θα φωνάξουν «φτάνει» δεν είναι μακρυά.
H Wall Street Journal σε σημερινό της άρθρο με τίτλο «Μπροστά στο αδιανόητο» δίνει τον τόνο της «νοτιοευρωπαϊκής κατάθλιψης», όπως λέει, αναλύοντας ότι η διαδικασία απεγκλωβισμού από τον «στραγγαλισμό» της Γερμανίας, ενδέχεται να διαρκέσει περισσότερο από μια δεκαετία.
«Η υποστήριξη για την παραμονή στο κοινό νόμισμα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αν και υπάρχει ευρεία απογοήτευση» τονίζεται στο δημοσίευμα με την επισήμανση ότι η υπομονή των Ευρωπαίων είναι βαθιά, αλλά πεπερασμένη. «Αυτή τη φορά η έξοδος από το ευρώ δεν θα επιβληθεί από τους εταίρους, αλλά από επιλογή του ελληνικού λαού» τονίζεται στο εν λόγω δημοσίευμα.
Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, θα αρχίσει να βλέπουν με πιο καθαρό μυαλό το κόστος και τα οφέλη της παραμονής στο ενιαίο νόμισμα, λέει ο Simon Tilford, επικεφαλής οικονομολόγος του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και συνεχίζει:
«Και τη στιγμή που θα γίνει αυτή η συζήτηση, οι αλλαγές θα μπορούν να συντελεστούν εξαιρετικά γρήγορα».
Σε ό,τι αφορά την σύγκριση με την Αργεντινή, η εφημερίδα τονίζει ότι δεν είναι μοντέλο για την Ευρώπη. «Μάλλον, είναι μια προειδοποιητική ιστορία», αναφέρει το άρθρο.
Tεχνικά, η Αργεντινή είχε το δικό της νόμισμα για να επιστρέψει και μετά από τρία χρόνια ύφεσης, ο λαός φαίνεται πως αποφάσισε μαζικά ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να έλθει δίπλα στην «ατελείωτη κατάθλιψη του να κρατηθεί το πέσος στη σύγκριση με το δολάριο».
Και συνεχίζει το άρθρο: «Σε μια γαλήνια νύχτα τον Δεκέμβριο του 2001, η μεσαία τάξη εξερράγη στους δρόμους του Μπουένος Άιρες. Πόσο παρόμοια είναι η κατάσταση στη νότια Ευρώπη σήμερα; Η οικονομία της Αργεντινής συρρικνώθηκε κατά περίπου 8% κατά τα τρία έτη πριν από την εξέγερση. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, η οικονομία της Ιταλίας και των οικονομιών της Πορτογαλίας θα έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 8% από το υψηλότερο επίπεδό τους, η Ισπανία είναι κατά περίπου 6% και στην Ελλάδα κατά περισσότερο από 23%».
Ο αρθρογράφος δε, προειδοποιεί: «Οι πολιτικοί της ΕΕ που απολαμβάνουν την προφανή δημοτικότητα του ευρώ θα πρέπει να θεωρούν ότι οι Αργεντινοί υποστήριξε επίσης ευρέως το δολάριο, μέχρι τη στιγμή της έκρηξης. Σε μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2001, τον ίδιο μήνα δηλαδή που οι Αργεντινοί στασίασαν, μόλις το 14% είπε ότι το νομισματικό καθεστώς θα πρέπει να διαλυθούν, ενώ το 62% είπε ότι ήθελε να διατηρηθεί. Αυτό είναι σχεδόν το ίδιο ποσοστό των Ισπανών και των Ελλήνων που λένε ότι θέλουν να μείνουν στο ευρώ σήμερα».
Στα τέλη του 2001, άλλωστε, όπως θυμίζει η Wall Street Journal, ο υπουργός οικονομίας της Αργεντινής που χαρακτήριζε την πρόσδεση της χώρας στο δολάριο ως «ένα μόνιμο θεσμό» και υποστήριζε ότι η κατάρρευσή του θα μπορούσε να προκαλέσει «τη διάλυση των βασικών θεσμών της οικονομίας και της κοινωνίας, έφυγε από την εξουσία ένα μήνα μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου