Όσο εντείνεται η οικονομική κρίση της Ευρώπης, τόσο περισσότερο χρειάζονται δραστικά μέτρα από πλευράς των Ευρωπαίων πολιτικών, αν είναι να αποφευχθεί ο οικονομικός κατακλυσμός.
Σήμερα, οι ηγέτες της ΕΕ συναντώνται στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν τις πιο πρόσφατες προτάσεις: ενιαία τραπεζική νομοθεσία και οριοθέτηση των δαπανών και του δανεισμού των κρατών μελών.
Μια καλή, και πολύ θαρραλέα λύση, που μέχρι σήμερα ήταν αδιανόητη, είναι για την Γερμανία να επαναφέρει το μάρκο, ώστε να υποτιμηθεί αμέσως το ευρώ.
Μια τέτοια υποτίμηση θα βοηθούσε τις αδύναμες χώρες, ειδικά την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία, να αποκτήσουν οικονομική ευελιξία και σταθερότητα.
Αν και οι συνεχείς υποτιμήσεις δεν οδηγούν στην ευμάρεια, ένα αδύναμο ευρώ θα τόνωνε την ανταγωνιστικότητα για όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης, μαζί και την Γαλλία και την Ολλανδία, οι οποίες και θα επέλεγαν να παραμείνουν στο ευρώ, άσχετα αν αποχωρούσε η Γερμανία.
Μια ανάκαμψη του βιομηχανικού τομέα θα οδηγούσε στη μείωση της τερατώδους ανεργίας που σήμερα πλήττει την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, κ.ά. Η απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του ανθρώπινου δυναμικού που ζούμε σήμερα, θα μειώνονταν ευχάριστα.
Η επαναφορά του μάρκου δεν θα έλυνε τα χρεωστικά προβλήματα της Νοτίου Ευρώπης, αλλά θα έδινε λίγη ανάσα σε αυτά τα κράτη ώστε να αναδιαρθρώσουν τις οικονομίες τους, να ελευθερώσουν τις αγορές εργασίας, να μαζέψουν φόρους και να δώσουν αυτοπεποίθηση στους επενδυτές.
Η δυνατότητα των χωρών αυτών να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους θα βελτιώνονταν αμέσως και η φωτιά που σιγοκαίει την ευρωπαϊκή οικονομία από το 2008 θα άρχιζε επιτέλους να σβήνει.
Ένα πιο ασθενές ευρώ θα ενθάρρυνε τις ξένες επενδύσεις. Η καταταλαιπωρημένη αγορά ακινήτων της Ισπανίας θα γίνονταν πιο ελκυστική. Η αύξηση της ροής κεφαλαίων θα έδινε εμπιστοσύνη στους επενδυτές που ανησυχούν για τα ενυπόθηκα δάνεια που έχουν στα χέρια τους οι τράπεζες της Ισπανίας.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που μια έξοδός της θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα λόγω των χρεών της που είναι σε ευρώ, η Γερμανία θα μπορούσε να επαναφέρει το μάρκο χωρίς να χρειαστεί καμιά αλλαγή σε συμβόλαια, κλπ. Τα ευρώ που θα ήταν κατατεθειμένα στις γερμανικές τράπεζες θα συνέχιζαν να είναι ευρώ. Το ίδιο και τα γερμανικά δημόσια ή ιδιωτικά χρέη.
Μια γερμανική έξοδος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σταδιακά, με την έκδοση κρατικών ομολόγων σε μάρκα και στη συνέχεια με εταιρικούς τίτλους. Θα μπορούσε μάλιστα να οριστεί μια μεταβατική περίοδος, μέχρι να αρχίσει να κυκλοφορεί κανονικά το μάρκο.
Η βιομηχανική βάση της χώρας θα υφίστατο κάποια ταλαιπωρία καθ οδόν προς ένα σκληρότερο νόμισμα. Η χώρα θα μπορούσε αρχικά να πάρει μια σειρά από μέτρα διαχείρισης της υπερτίμησης του μάρκου, όπως κάνουν ήδη η Ελβετία και η Κίνα.
Με τον καιρό, η βιομηχανία θα προσαρμόζονταν και θα προχωρούσε.
Κάποιοι ίσως θεωρούν ότι θα προκαλούνταν οικονομικό χάος. Το αντίθετο όμως: Τα κεφάλαια θα έρρεαν από ασφαλή περιουσιακά στοιχεία προς πιο παραγωγικές επενδύσεις, τονώνοντας την προοπτική της παγκόσμιας ανάπτυξης.
Πόροι που σήμερα διατίθενται για προγράμματα διάσωσης θα κατευθύνονταν αλλού. Εξάλλου, το σημερινό μοντέλο κάθε άλλο παρά βοηθά στην σταθερότητα.
Αν και οι περισσότεροι παρατηρητές, μαζί με τους Γερμανούς πολιτικούς, πιστεύουν ότι το Βερολίνο θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να σωθεί το ευρώ, είναι πιο σημαντικό να σωθεί η ΕΕ, που είναι μεγαλύτερη και σημαντικότερη από την ευρωζώνη.
Αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία, θα χρειαστούν κι άλλες διασώσεις χωρών και ίσως συμβούν και χρεοκοπίες κρατών. Αυτό θα σήμαινε περαιτέρω απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον Νότο και ακόμη περισσότερα τρισεκατομμύρια ευρώ από πλευράς Γερμανίας.
Η ιστορική ευθύνη της Γερμανίας βρίσκεται σε σύγκρουση με την σημερινή πραγματικότητα. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει το ευρώ είναι αν η Γερμανία θέσει την οικονομική της ισχύ στην διάθεσή του, κάτι όμως που θα ήταν άδικο για τον Γερμανό φορολογούμενο. Και ίσως ακόμη και έτσι, να μην σώζονταν η ευρωζώνη, με την σημερινή της μορφή. Με δεδομένα αυτά που βλέπουμε στην Ελλάδα, η οποιαδήποτε επιπλέον γερμανική οικονομική συνεισφορά προς την περιφέρεια θα ήταν μια ασυνείδητη πράξη.
Όπως η Βρετανία, έτσι και η Γερμανία θα μπορούσε να ανήκει στην ΕΕ χωρίς το ευρώ.
Αυτό που προέχει είναι να διατηρηθεί το μεγάλο επίτευγμα της ΕΕ, που είναι η ελεύθερη διακίνηση της εργασίας, των αγαθών και των υπηρεσιών.
Μόνο η Γερμανία έχει την δύναμη να τερματίσει την δυσλειτουργική νομισματική ένωση, και να ξαναφέρει την ευμάρεια στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου