Ως πότε, ρε παλικάρια;

Γράφει ο Γιάννης Καλαμίτσης

ΠΡΟΧΤΕΣ διαβάσατε τις τελευταίες «επίσημες» δημοσκοπήσεις. Σε δεκαπέντε ημέρες  θα πάτε να ψηφίσετε, για δεύτερη φορά μέσα σε σαράντα τρειςημέρες. Εξι μήνες φάγαμε μιλώντας για εκλογές και τίποτα άλλο. Κάποιοι λένε πως αυτή  η χώρα, η ευρισκόμενη στο χείλος ενός οικονομικού γκρεμού, δεν αντέχει άλλο  όλον αυτόν τον «τζερτζελέ». Μιλούν όλοι για το ποιο κόμμα θα ήθελαν να βγει  πρώτο και το αν θα μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση, την ίδια ώρα που τα  κρατικά έσοδα παρουσιάζουν σημαντικότατη πτώση και το έλλειμμα φτάνει τα δέκα,  σχεδόν, δισεκατομμύρια. Για να μαζευτούν τα χρήματα που λείπουν, έρχονται επτά  «καινούριοι» φόροι. Ξηλωθείτε, Ελληνάκια! Ξηλωθείτε! Δυο χρόνια τώρα, μου πίνουν το οικονομικό μου αίμα χωρίς να σώζεται η χώρα,  χωρίς να μειώνονται τα ελλείμματά της, χωρίς να φαίνεται φως στο σκοτεινό τούνελ  στο οποίο προχωρούμε στα τυφλά. Ρίχνονται στον αέρα της προεκλογικής περιόδου διάφορα ερωτήματα. Με στόχο,   μάλλον, να με φοβίσουν, έως και να με τρομοκρατήσουν, εμένα, τον κυρίαρχο λαό,  που θα πάει να ψηφίσει, μου βάζουν διλήμματα. Με ρωτούν οι υποψήφιοι σωτήρες , αν θέλω να σωθώ ή να πτωχεύσω. Και ρωτώ κι εγώ: Είσαστε σίγουροι πως από  εμένα εξαρτάται κι όχι από τους δανειστές μας; Με ερωτούν: Θέλω να μείνω στο  ευρώ ή να πάω σε ένα εθνικό νόμισμα; Και απαντώ: Εγώ, ρε παιδιά, κανα φράγκο  θέλω κι ας είναι και ινδικές ρουπίες! Με ερωτούν: Θες να έχουν προϊόντα τα ράφια  των υπερκαταστημάτων ή θες να τρέχεις στους αγρούς και να μαζεύεις τσουκνίδες,  μολόχες και ταδικοβλάσταρα; Και ερωτώ: Και τώρα, που τα ράφια είναι γεμάτα,  έχω λεφτά για να αγοράσω τα προϊόντα τους; Μου φτάνουν τα τωρινά έσοδά μου,  για να πληρώσω τη βενζίνη, σχεδόν δύο ευρώ το λίτρο; Θα έχω και αύριο έσοδα  ή θα πάω, όπως και άλλοι ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες Ελληνες, στην ανεργία; Και μια τελευταία ερώτηση -τελευταία αλλά φαρμακερή- σ’ αυτούς οι οποίοι στηρίζουν  τα μνημόνια: Αφού μου λέτε πως, αν σας ψηφίσω, η χώρα θα σωθεί και δεν θα πτωχεύσει,  γιατί πρέπει, εν τω μεταξύ, να πτωχεύσετε εμένα, με τους ατελείωτους άμεσους ή  έμμεσους φόρους που μου επιβάλλετε; Και εσάς, Ευρωπαίοι εταίροι, που με συμβουλεύετε τι να ψηφίσω για να είσθε ευχαριστημένοι,  σας ερωτώ: Ως πότε, ρε παλικάρια, θα μας απειλείτε και θα μας εκμεταλλεύεστε;