Το νέο μνημόνιο είναι πολιτικό μανιφέστο υποταγής και λεηλασίας

Του Νίκου Αργεάδη

Το κατοχικό μνημόνιο αντί να βοηθήσει την Ελλάδα να σταθεί, θα την καταρρακώσει κοινωνικοοικονομικά ακόμα περισσότερο. Ο συνδυασμός δύο στοιχείων συνηγορεί γι΄ αυτό: Πρώτον, η ακραία μορφή νεοφιλελευθερισμού που επιβάλλει, και δεύτερον, η αναλλοίωτες δομές του καχεκτικού, ξενήλατου Ελλαδικού κρατισμού. ΔΕΝ ΈΚΑΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΟΜΙΚΟ για να βελτιώσουν τα δύο τελευταία χρόνια. Ο συνδυασμός αυτός θα είναι η οριστική ταφόπλακα της εθνικής ανεξαρτησίας και η καταστροφή της Ελληνικής κοινωνίας για πολλές δεκαετίες. Γιατί; Διότι το κείμενο είναι πρωτίστως πολιτικό μανιφέστο υποταγής και λεηλασίας και όχι οικονομικός οδηγός ανόρθωσης. Και επειδή ο «διάολος» είναι στα δεδομένα ας ανατάμουμε ορισμένα από τα «διαβολικά» πολιτικά δεδομένα των 43 σελίδων του.

Για την ιδιωτικοποίηση, διαβάζουμε:

“The Government stands ready to offer for sale its remaining stakes in state-owned enterprises, if necessary in order to reach the privatisation objectives. Public control will be limited only to cases of critical network infrastructure.”

Κλασική περίπτωση απόπειρας λεηλασίας του εθνικού πλούτου με αποκλεισμό του δημοσίου ελέγχου. Γιατί δεν έγιναν ιδιωτικοποιήσεις από (μη κρατικοδίαιτους) Έλληνες επιχειρηματίες όταν έπρεπε, πριν χρόνια; Η απάντηση απλή: Διότι οι μίζες μάλλον θα ήταν πενιχρές σε υγιές, δλδ σε σχετικά ανεξάρτητο και μη χειραγωγούμενο επιχειρηματικό περιβάλλον.

Και πιο κάτω: “The Government will neither propose nor implement measures which may infringe the rules on the free movement of capital. Neither the State nor other public bodies will conclude shareholder agreements with the intention or effect of hindering the free movement of capital or influence the management or control of companies. The Government will neither initiate nor introduce any voting or acquisition caps, and it will not establish any disproportionate and non-justifiable veto rights or any other form of special rights in privatised companies.”

Κι΄εγώ που νόμιζα πως η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων ήταν το πρώτο εδάφιο στη βίβλο του νεοφιλευθερισμού της ΕΕ. Το πρόβλημα δεν είναι η «ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων» αλλά οι συνθήκες διακίνησης. Τι λένε; Τα εταιρικά συμφέροντα προηγούνται των εθνικών ή και των πολιτών της χώρας και οι (Γαλλοεγερμανικές) τράπεζες είναι υπεράνω των κανόνων του συστήματος. Η δήλωση αυτή θεμελιώνει τον (αυτό)περιορισμό του Ελληνικού «κράτους» στην σφράγιση και μόνο των αποφάσεων των αρπακτικών του ακραίου καπιταλισμού και των κερδοσκόπων που παχαίνουν τους μετόχους των εταιρειών και όχι το αντίθετο. Αυτή ήταν η μέχρι πρότινος πρακτική του παραγωγικού και σχετικά υγιούς  καπιταλισμού (αυτού που δεν εντείνει αλλά ελαττώνει τις ταξικές διαφορές).  Σε άλλη ανάρτηση θα αναλύσω τις πολιτικές διαστάσεις του πως η κυριαρχία του αρπακτικού χρηματοπιστωτικού  καπιταλισμού των «παγκόσμιων» αγορών οδηγεί το (παγκόσμιο) σύστημα σε αδιέξοδο.

Υπάρχει ένα κομμάτι στο κείμενο με τίτλο “Growth-Enhancing Structural Reforms”. Έψαξα εις μάτην να βρώ με ποιους μηχανισμούς θα επεκταθεί η οικονομία (επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας, αύξηση της κατανάλωσης) όταν η προγραμμένη λιτότητα μειώνει δραστικά την κατανάλωση και τις επενδύσεις. Προσπαθώ να θυμηθώ μία μεγάλη, στρατηγικού χαρακτήρα επένδυση των τελευταίων χρόνων…….Βοηθήστε με!

Τουναντίον, το μνημόνιο συνταγογραφεί την κατάργηση των φραγμών στο εμπόριο και την περαιτέρω μείωση των μισθών, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Και μην λησμονούμε πως δεν είναι άρρωστος όλος ο ιδωτικός τομέας. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι θα ωφεληθούν από τις συνταγές αυτές και δεν θα είναι οι μικρομεσαίες Ελληνικές επιχειρήσεις, η σπονδυλική στήλη της Ελληνικής κοινωνίας, ό κύριος στόχος των δανειστών, για να αλώσουν οι εταιρείες τους (κυρίως Γερμανικές και δευτερευόντως Γαλλικές) ολο το λιανικό και χονδρικό εμπόριο και, εν τέλει, την ζωή μας. Ιδού πώς:

“Given that the outcome of the social dialogue to promote employment and competitiveness fell short of expectations, the Government will take measures to foster a rapid adjustment of labour costs to fight unemployment and restore cost-competitiveness, ensure the effectiveness of recent labour market reforms, align labour conditions in former state-owned enterprises to those in the rest of the private sector and make working hours arrangements more flexible. This strategy should aim at reducing nominal unit labour costs in the business economy by 15 percent in 2012-14. At the same time, the Government will promote smooth wage bargaining at the various levels and fight undeclared work.”

Με την ανεργία να ξεπερνά το 21% (ανεπισήμως, γιατί επισήμως είναι πάνω από 25% και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Δυτική Μακεδονία, πάνω από 30%) κανείς εχέφρων οικονομολόγος δεν θα πρότεινε τα ίδια που απέτυχαν για δύο χρόνια. Οι πολιτικές αυτές έχουν μειώσει δραστικά τις δαπάνες και το φορολογικό εισόδημα, έχουν αυξήσει την ανεργία και, εν τέλει, έχουν βαθύνει την κρίση. Αυτού του είδους οι πρακτικές που περνώνται για πολιτική στην Ευρωζώνη αρχίζουν να εντείνουν παρά να βελτιώνουν την «κρίση χρέους» ολόκληρης της ευρωζώνης.

Το νέο μνημόνιο περιέχει διαφωτιστικά τμήματα για το «επιχειρηματικό περιβάλλον (business environment)» όπως αποκαλείται. Ιδού τυπικό παράδειγμα:

“…cease to earmark the non-reciprocating charge calculated on the fuel price in favour of Mutual Distribution Fund of the Oil-Pump Operators of Liquid Fuel.”

Ορίστε;;;;;

Και ακολουθούν και άλλα όπως:

“Implementation of law 3982/2011 on the fast track licensing procedure for technical professions, manufacturing activities and business parks and other provisions”.

Πως θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας – η υπέρτατη Θεά του κανιβαλλικού νεοταξικού φιλελευθερισμού- για την οποία κόπτονται όλοι, ειδικά τα εγχώρια φερέφωνα; Μην ψάχνετε, δεν θα βρείτε ΟΥΤΕ ΜΙΑ προταση. Ο,τι θα δείτε στο 45σέλιδο κείμενο είναι κατάλογος επιθυμιών ξένων –κυρίως Γαλλογερμανικών- εταιριών. Και αποτελούνται από μίγμα τιμωρητικού «σφιξήματος της ζώνης» για τους εργαζομένους και επαυξημένα προνόμια για τις Γαλλογερμανικές εταιρίες πετρελαίου, ηλεκτρικού, σηδηροδρόμων, επικοινωνιών κ.α. Το «fast track licensing» δεν έχει τίποτα να κάνει με την βελτίωση της Ελληνικής οικονομίας αλλά με την διευκόλυνση των πρακτικών του Γερμανικού  κεφαλαίου για την άλωση της Ελλάδας. Και η «απελευθέρωση» των ταξί, όπως κωμικά διατείνονται, δεν έχει σχέση με την βελτίωση της Ελληνικής οικονομίας.

Και πιο κάτω:

“The Government establishes a task force (to) review the ….judicial case management, including the possibility of removing dormant cases from court registers.” ….Following on the submission of the work plan for the reduction of the backlog of tax cases in all administrative tribunals and administrative courts of appeal in January 2012, which provides for intermediate targets for reducing the backlog by at least 50 per cent by end-June 2012, by at least 80 per cent by end-December 2012 and for the full clearance of the backlog by end-July 2013, the Government presents by end-May 2012.”

Υπογράμμισα την πρόταση πιο πάνω γιατί είναι πέραν πάσης λογικής. Αν το Ελληνικό κράτος θέλει να «μαζέψει» απλήρωτους φόρους και εισφορές και να αυξήσει τα εισοδήματα του γιατί πρέπει να «αποσύρει» τις αδρανείς (remove dormant cases ή for the reduction of the backlog of tax cases) υποθέσεις από τα δικαστήρια; Ουσιαστικά συντάσσει κανόνες έτσι ώστε να μειωθούν οι νομικές προσφυγές εναντίον του χρηματιστηριακού και εταιρικού κεφαλαίου. Οι στόχοι θα έπρεπε να είναι:

1)    Ριζική αναδόμηση του χρέους με αναγνώριση του «επαχθούς» χρέους που κατά μερικούς ανέρχεται στο 90%! Του συνολικού.

2)    Επανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών τραπεζών με πόρους Ελληνικούς (ουτοπικό μέσα στη μέγκενη του ευρώ).

3)    Αύξηση της δημοσιονομικής στήριξης της οικονομίας και όχι της αφαίμαξης της.

Ακόμα ένα «πακέτο  βοήθειας» όπως ευφημιστικά λέγεται ή η μέχρι τελικού εθνικού θανάτου υπερχρέωση δεν αποτελεί λύση. Αν μας πούν ότι μέσα στο ευρώ δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά παρά να έχουμε απλωμένο το χέρι ελεημοσύνης από τους «εταίρους» μας, ε! ας το σκεφτόντουσαν όταν αποφάσιζαν να μας βάλουν στην ευρωζώνη εθνικά «γυμνούς» και μετά να καταστρεφουν την παραγωγική μας βάση. Αναρωτηθείτε: Όταν οι πρακτικές αυτές καταστρέφουν αντί να αναζωογονούν όπου εφαρμόστηκαν, γιατί επιμένουν στην εφαρμογή τους αν όχι για απτά γεωπολιτικά κέρδη πάνω στο πτώμα της καθημαγμένης και κλινικά νεκρής Ελλάδας;