Νέοι εθνικοί κίνδυνοι εν όψει…

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Μην νομίζετε ότι οι λύκοι και τα τσακάλια γύρω μας θα κάτσουν ήσυχα να περιμένουν να ανανήψουμε. Οι εχθροί  δεν έχουν σαβουάρ βιβρ.
Στους επόμενους μήνες οι Σκοπιανοί κατσαπλιάδες, πολιτικοί επίγονοι του Ιβάν Μιχαήλοφ, κολλητού των SS του Χίμλερ και του Άντε Πάβελιτς, του χασάπη της Κροατίας, στην εαρινή σύνοδο του ΝΑΤΟ θα επαναφέρουν το ζήτημα της εισδοχής τους στην Συμμαχία. Εν ολίγοις έχουμε νέο Βουκουρέστι εν όψει. Μάλιστα αντζέντηδες τους σε αυτό είναι οι Γερμανοί! Οι παλιές συμμαχίες αναβιώνουν φαίνεται. Αν και είναι ακατανόητο τι διάολο θέλουν οι Γερμανοί να χώνουν την μύτη τους και τι τους ωφελεί να μας δημιουργούν και τέτοιου τύπου προβλήματα. Μα πόση υποχρέωση έχουν στους φασίστες επιγόνους του Μιχαήλοφ; Εκείνος όλα κι όλα τρία Τάγματα εθελοντών είχε σχηματίσει με δίγλωσσους από την Έδεσσα, την Φλώρινα και την Καστοριά, εθελοντές στα SS τα παληκάρια. Λέτε να τους ξεπληρώνουν τώρα αυτή την συνδρομή;
Από την άλλη ο Ερντογάν κι οι νεοοθωμανοί ισλαμοφασίστες του, καίγονται για νέο σχέδιο λύσης, πριν τον Ιούνιο, διότι τότε η Κυπριακή Δημοκρατία αναλαμβάνει την Προεδρία της Ε.Ε. Ήδη ο Μπαν Κι Μουν ή πως διάολο τον λένε, κάνει το σχετικό σέρβις στα μεμέτια.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας νέο Βουκουρέστι κι ενδεχόμενο νέο σχέδιο τύπου απαρτχάϊντ για την Κύπρο. Αυτή τη φορά δυστυχώς χωρίς Τάσσο απέναντι για να τους τσαταλιάσει.
Θα έχουμε όμως Αντώνη, απ’ ότι φαίνεται. Κι έχουμε και τους Ισραηλινούς, που φαντάζομαι, όπως και στο πανίσχυρο λόμπυ τους στις ΗΠΑ, δεν θα τους αρέσει ενδεχόμενη κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και έλεγχος όλου του νησιού από τους ισλαμοφασίστες του Ερντογάν, που μάλλον την βγάζει δεν την βγάζει ένεκα της επαράτου νόσου.
Λοιπόν, αδέρφια, εκτός των περικοπών, του PSI και της μάχης του ΚΚΕ με τις πατάτες, πάντα υπάρχουν και τα άλλα ζητήματα. Μακρόχρονα, με διαστάσεις πραγματικές αλλά και ηθικές. Αυτά που κι αν εμείς τα ξεχνάμε, μας τα θυμίζουν οι εχθροί. Γιατί, λυπάμαι που θα στεναχωρήσω το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα και κολοσσούς σαν τον Βερέμη και τη Ρεπούση, ομοϊδεάτες του αγωνιστή του Έθνους Μάταντζη, αλλά έχουμε εχθρούς. Ήδη το μάτι τους γυαλίζει από την ανυπομονησία, τους τρέχουν τα σάλια.
Λοιπόν πως θα πάμε να αντιμετωπίσουμε και αυτά τα ζητήματα; Με ποιον; Αδέρφια, μην παίζετε από τσαντίλα με την ψήφο σας. Σε αυτή την περίπτωση δεν κινδυνεύεις από τύφλωση, κινδυνεύεις από ακυβερνησία, ισορροπίες με ενδοτικούς μηδενιστές, από τους οποίους βρίθει το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, το πλυντήριο των αποδομητών. Ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση για τους παλιούς και νέους κινδύνους. Αυτό χρειαζόμαστε.
Γιατί πρέπει και τον βήχα στους εχθρούς να κόψουμε και ανάταση να δοθεί στον Λαό. Οι γνωστοί πρόθυμοι Χατζηαβάτηδες θα φέρουν την κρίση ως δικαιολογία για να σκύψουμε, για να κλείσουμε τσάτρα πάτρα και με συνοπτικές διαδικασίες μακροχρόνια ζητήματα. Μέχρι και ο ακατανόμαστος θα κάνει δηλώσεις, θυμηθείτε το. Ο υβριστής του Τάσσου. Ο αγώνας θα είναι πολυμέτωπος. Πρέπει να κινήσουμε τα μεγάλα έργα, να ξεσκίσουμε την γραφειοκρατία, να φέρουμε επενδύσεις, να ξαποστείλουμε από κει που ΄ρθαν τους λαθρομετανάστες που δεν δικαιούνται πολιτικού ασύλου, δηλαδή την συντριπτική πλειοψηφία, να χτυπήσουμε την αισχροκέρδεια. Παράλληλα όμως να φυλάξουμε άγρυπνα την Πατρίδα, που τα αληθινά σύνορα της φτάνουν ως τα’ ακρογιάλι της Κερύνειας. Η καρδιά κι η Ιστορία, βλέπετε, δεν δείχνουν διαβατήριο, η Τιμή και το Αίμα δεν ξέρουν από Ζυρίχη και Λονδίνο και νισάφι πια με τα φασιστόμουτρα του Γκρουέφσκι. Να κινήσουμε τα γρανάζια της οικονομίας αλλά και να δούμε πάλι την Σημαία μας να κυματίζει αγέρωχη, να πούμε και κανένα μεγάλο ΟΧΙ, γαμώ τα Μνημόνια σας!