Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Σχολιάζοντας άρθρο του Γ.Χρ. Παπαχρήστου



Περιδιαβαίνοντας τα διάφορα Blogs σήμερα, ανακάλυψα  στο Sotiras.blogspot.com, άρθρο του συμπαθούς κατά τα άλλα γνωστού δημοσιογράφου Γ.Χρ. Παπαχρήστου υπό τον τίτλο «Kάθε καρυδιάς καρύδι οι αγανακτισμένοι» που αναφέρεται με σκαιότητα σ τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας  πολιτών έξω από το σπίτι του τέως Πρωθυπουργού κου Κ. Σημίτη.
Σας παραθέτω το άρθρο αλλά και το δικό μου σχόλιο για τα γραφόμενά σας κε Παπαχρήστου.
Κάθε καρυδιάς καρύδι οι «αγανακτισµένοι»
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Μια άλλη «µόδα» που αναπτύσσεται τελευταία, παράλληλα µε εκείνη των «αγανακτισµένων πολιτών» που διακόπτουν εκδηλώσεις στις οποίες παρευρίσκονται κυβερνητικά στελέχη, είναι εκείνη της διοργάνωσης συγκεντρώσεων έξω από τις κατοικί ες πολιτικών. Πρόκειται για ένα εξίσου καταδικαστέο φαινόµενο. Σε µια δηµοκρατία, που λειτουργεί µε πραγµατικούς όρους, αν ένας πολιτικός έχει πλήξει µε πράξεις ή παραλείψεις το δηµόσιο συµφέρον τιµωρείται µε την ψήφο του λαού, αποµακρύνεται από το προσκήνιο και τίθεται στο περιθώριο. Στην ελληνική δηµοκρατία όπου όλα έχουν ισοπεδωθεί και ο λαϊκισµός µετουσιώνεται σε πολιτική, ένα συνοθύλευµα ατόµων στο οποίο συνυπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι, πολιτικά και κοινωνικά, επιχειρούν να διεκδικήσουν δηµόσια παρουσία, κάνοντας τους «αγανακτισµένους».

Νοµίζω ότι πρέπει να τους κοπεί ο βήχας άµεσα. Γιατί από µόνη της αυτή η ιστορία ανοίγει επικίνδυνα µονοπάτια. ο τάχα µου «αγανακτισµένος» που σήµερα διαδηλώνει «ειρηνικά» έξω από το σπίτι ενός πολιτικού και του φωνάζει «φέρε πίσω τα κλεµµένα», αύριο χαλαρά µπορεί να τα απαιτήσει µε τη βία. την κάθε µορφής βία. Και επειδή δεν έχει τέλος αυτό – δεν έχει εφευρεθεί ακόµη το... αγανακτησιόµετρο, ώστε να ξέρει κανείς µέχρι πού θα φτάσει η αγανάκτησή του – όσοι το υποκινούν, καλά είναι να το σταµατήσουν άµεσα. αρκετά προβλήµατα έχει στο κεφάλι της αυτή η χώρα, δεν χρειάζεται να µετατραπεί σε ζούγκλα...

Κύριε Παπαχρήστου σας απαντώ με την άδειά σας και με το ίδιο χούμορ-το δικό σας-παραφράζοντας το άρθρο σας ως εξής:
Κάθε καρυδιάς καρύδι οι «αγανακτισμένοι δημοσιογράφοι»

Μια άλλη «µόδα» που αναπτύσσεται τελευταία, παράλληλα µε εκείνη των «αγανακτισµένων δημοσιογράφων» που διακόπτουν τους προσκεκλημένους ομιλούντες σε εκπομπές που παρευρίσκονται κυβερνητικά στελέχη, είναι εκείνη της οργάνωσης ελεγχόμενων τηλεοπτικών εκπομπών στα διάφορα διαπλεκόμενα κανάλια. Πρόκειται για ένα εξίσου καταδικαστέο φαινόµενο. Σε µια δηµοκρατία, που λειτουργεί µε πραγµατικούς όρους, αν ένας πολιτικός έχει πλήξει µε πράξεις ή παραλείψεις το δηµόσιο συµφέρον τιµωρείται µε την ψήφο του λαού, αποµακρύνεται από το προσκήνιο και τίθεται στο περιθώριο. Στην ελληνική δηµοκρατία όπου όλα έχουν ισοπεδωθεί και ο δημοσιογραφικός λαϊκισµός µετουσιώνεται σε πολιτική, ένα συνοθύλευµα δημοσιογράφων στο οποίο συνυπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι, πολιτικά και κοινωνικά, επιχειρούν να διεκδικήσουν δηµόσια παρουσία, κάνοντας τους «αγανακτισµένους».

Νοµίζω ότι πρέπει να τους κοπεί ο βήχας άµεσα. Γιατί από µόνη της αυτή η ιστορία ανοίγει επικίνδυνα µονοπάτια. Ο τάχα µου «αγανακτισµένος δημοσιογράφος» που σήµερα χρησιμοποιεί το τηλεοπτικό ή άλλο μέσο και δήθεν διαδηλώνει και εκφράζει τις δημοκρατικές του ευαισθησίες μέσα από το κανάλι ή οποιοδήποτε μέσο πληροφόρησης αύριο χαλαρά µπορεί να  απαιτήσει οτιδήποτε µε τη βία  την κάθε µορφής βία. Και επειδή δεν έχει τέλος αυτό – δεν έχει εφευρεθεί ακόµη το... αγανακτησιόµετρο, ώστε να ξέρει κανείς µέχρι πού θα φτάσει η αγανάκτησή του – όσοι το υποκινούν, καλά είναι να το σταµατήσουν άµεσα. αρκετά προβλήµατα έχει στο κεφάλι της αυτή η χώρα, δεν χρειάζεται να µετατραπεί σε δημοσιογραφική  ζούγκλα
.



Απο Amphiaraos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου