Παρ΄ όλα αυτά όμως, όπως θα το έχετε ήδη διαπιστώσει, όλοι μας, αν και θα θέλαμε να.....
δούμε κόσμο στους δρόμους, εντούτοις λέμε μέσα μας, ότι εμείς θα βγούμε όταν δούμε και άλλους να βγαίνουν. Όλοι περιμένουμε να βγουν πρώτα οι άλλοι.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι φυσιολογικό. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει κάτι οργανωμένο αυτή τη στιγμή, για να ξεχυθεί ο κόσμος στους δρόμους. Έπειτα, τώρα μόλις αρχίζουμε να μπαίνουμε στην κρίση, μέχρι τώρα απλά ακούμε για κρίση. Είμαστε μεν κουμπωμένοι και προβληματισμένοι, αλλά όλοι ευελπιστούμε ότι η κρίση δεν θα πλήξει τόσο πολύ εμάς, αλλά τον διπλανό μας. Εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί να την αποφύγουμε. Αυτό εξάλλου το προπαγανδιστικό παιχνίδι παίζει στο φούλ και η κυβέρνηση. Υπόσχεται ότι «εσύ δεν θα πληγείς, δεν σε αφορά, μην ασχολείσαι». Γι’ αυτό και εξοντώνει μια μια της κοινωνικές ομάδες και όχι όλες μαζί.
Όταν όμως η κρίση αρχίσει να κτυπάει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Όταν αντιληφθούμε ποια ακριβώς «κοράκια» κερδίζουν από τη δική μας εξαθλίωση, τότε τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Τότε, ούτε τα ΜΜΕ θα μπορούν να κάνουν κάτι, ούτε οι λεκτικοί ακροβατισμοί του κάθε Παπανδρέου και του κάθε Παπακωνσταντίνου.
Τότε, ένα τυχαίο και μόνο γεγονός (πχ. μια σύγκρουση με θύμα, μεταξύ Ελλήνων και λαθρομεταναστών, ένας θάνατος διαδηλωτή κ.λ.π.) θα μας βγάλει όλους στους δρόμους και φυσικά αυτό το ποτάμι της οργής δεν θα μαζεύεται πάλι μέσα, αν δεν καταρρεύσουν όλα εκείνα, που μας κρατούν μια ζωή ραγιάδες.
Όλα αυτά τα γνωρίζει η κυβέρνηση, γι' αυτό και έχει δώσει εντολή στα συνδικάτα να σιωπήσουν. Γι' αυτό και τρέμει μήπως δημιουργηθεί κάποιο γεγονός με λαθρομετανάστες που μετά δεν θα μαζεύεται. Τα ΜΑΤ είναι πάντα έτοιμα και τα αντιρατσιστικά συνθήματα πάνε κι έρχονται στα ΜΜΕ.
Όμως και η εξαθλίωση προχωρά ακάθεκτη.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι φυσιολογικό. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει κάτι οργανωμένο αυτή τη στιγμή, για να ξεχυθεί ο κόσμος στους δρόμους. Έπειτα, τώρα μόλις αρχίζουμε να μπαίνουμε στην κρίση, μέχρι τώρα απλά ακούμε για κρίση. Είμαστε μεν κουμπωμένοι και προβληματισμένοι, αλλά όλοι ευελπιστούμε ότι η κρίση δεν θα πλήξει τόσο πολύ εμάς, αλλά τον διπλανό μας. Εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί να την αποφύγουμε. Αυτό εξάλλου το προπαγανδιστικό παιχνίδι παίζει στο φούλ και η κυβέρνηση. Υπόσχεται ότι «εσύ δεν θα πληγείς, δεν σε αφορά, μην ασχολείσαι». Γι’ αυτό και εξοντώνει μια μια της κοινωνικές ομάδες και όχι όλες μαζί.
Όταν όμως η κρίση αρχίσει να κτυπάει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Όταν αντιληφθούμε ποια ακριβώς «κοράκια» κερδίζουν από τη δική μας εξαθλίωση, τότε τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Τότε, ούτε τα ΜΜΕ θα μπορούν να κάνουν κάτι, ούτε οι λεκτικοί ακροβατισμοί του κάθε Παπανδρέου και του κάθε Παπακωνσταντίνου.
Τότε, ένα τυχαίο και μόνο γεγονός (πχ. μια σύγκρουση με θύμα, μεταξύ Ελλήνων και λαθρομεταναστών, ένας θάνατος διαδηλωτή κ.λ.π.) θα μας βγάλει όλους στους δρόμους και φυσικά αυτό το ποτάμι της οργής δεν θα μαζεύεται πάλι μέσα, αν δεν καταρρεύσουν όλα εκείνα, που μας κρατούν μια ζωή ραγιάδες.
Όλα αυτά τα γνωρίζει η κυβέρνηση, γι' αυτό και έχει δώσει εντολή στα συνδικάτα να σιωπήσουν. Γι' αυτό και τρέμει μήπως δημιουργηθεί κάποιο γεγονός με λαθρομετανάστες που μετά δεν θα μαζεύεται. Τα ΜΑΤ είναι πάντα έτοιμα και τα αντιρατσιστικά συνθήματα πάνε κι έρχονται στα ΜΜΕ.
Όμως και η εξαθλίωση προχωρά ακάθεκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου