Είναι ο άνθρωπος που το 1989 προσπάθησε και πέτυχε, η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου να γίνει ξανά Κοινόβιο Μοναστήρι και να αποκτήσει Ηγούμενο έπειτα από 536 χρόνια. Γνωρίζει τα πράγματα του Αγίου Όρους αλλά και της Μονής, όσο λίγοι στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και είναι ίσως η μοναδική «αντίθετη φωνή», μέσα στον ωρυμαγδό των κατηγοριών εναντίον της Μονής Βατοπαιδίου και του Ηγουμένου Εφραίμ, που τοποθετήθηκε δημόσια για το θέμα.
-Κύριε Λούλη, την περίοδο της θητείας σας ως πολιτικού διοικητού, ενθρονίστηκε ο Ηγούμενος Εφραίμ στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Αυτό, έγινε με δικές σας ενέργειες;-Το 1989 ανέλαβα πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους και θεωρώ ένα κορυφαίο έργο στη ζωή μου, το ότι στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις συμβουλευτικά -γιατί αυτός είναι ο ρόλος του πολιτικού διοικητού-, την εγκαταβίωση της εκλεκτής αυτής αδερφότητας στη Μονή Βατοπαιδίου. Πριν από την εγκαταβίωση του Ηγουμένου Εφραίμ υπήρχε, σχεδόν, πλήρης εγκατάλειψη. Σήμερα, η μονή είναι ένα πραγματικό κόσμημα…
-Πώς, κατά τη γνώμη σας, αυτή η υπόθεση ή το φερόμενο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στην επικαιρότητα;-Κατ’ αρχάς, κατά την άποψή μου, δεν πρόκειται περί σκανδάλου. Αν καταλογιστούν κάποιες ευθύνες, δεν μπορεί να καταλογιστούν σ’ αυτόν που διεκδικεί κάτι, αλλά σ’ αυτόν που το διαχειρίζεται και το δίδει. Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά:
Όταν προ 18 περίπου ετών ανέλαβε η Αδελφότητα του Γέροντα Εφραίμ, με ομόφωνες εγκρίσεις και αποφάσεις της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και της Εξαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που είναι τα μόνα αρμόδια όργανα για την τύχη αυτής της κορυφαίας ιστορικής Μονής της Ορθοδοξίας, όφειλε ο Ηγούμενος Εφραίμ, μεταξύ των άλλων, να ξεκινήσει το τεράστιο αναστηλωτικό έργο -υψηλότατου κατασκευαστικού κόστους- διεκδικώντας φυσικά οικονομικούς πόρους, που μέρος αυτών προήρχετο και από την αξιοποίηση του εναπομείναντος 10% περίπου της περιουσίας της Μονής, διότι το υπόλοιπο 90% είχε ήδη προσφερθεί στον ελληνικό λαό. Κατά τη διαδικασία αυτή, που άρχισε το 1994, εξεδόθησαν μια σειρά αποφάσεων, που ρυθμίζουν τα αφορούντα την περιουσία της μονής.
Τις αποφάσεις αυτές εδώ και 10 χρόνια τις υπέγραψαν δεκάδες ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί υψηλού κύρους, ήθους και γνώσεων (υπουργοί προερχόμενοι και από τα δύο μεγάλα κόμματα, μέλη του Ανωτάτου Νομικού Συμβουλίου του κράτους, μέλη Ειδικών Γνωμοδοτικών Συμβουλίων, εισαγγελείς αλλά και ακόμη απλοί δημόσιοι υπάλληλοι), βασιζόμενοι σε νόμους και σε γνωματεύσεις ειδικών καθηγητών Πανεπιστημίων. Δηλαδή, τα εξέτασε, τα ενέκρινε και τα επικύρωσε η κορυφή της πυραμίδας της Κρατικής και Δικαστικής Εξουσίας του ελληνικού κράτους.
Τα ονόματα όλων αυτών είναι γνωστά και υπάρχουν. Αν το ζητούμενο, όμως, είναι να πειστεί η κοινή γνώμη, πως όλοι αυτοί... παραπλανήθηκαν και ένοχος είναι... «ο μοναδικός σε ικανότητες» Μοναχός Εφραίμ, προσωπικά αρνούμαι να το δεχθώ. Αν υπάρχει άνθρωπος με τέτοιες μοναδικές ικανότητες, τότε να τον καλέσουν στη Λευκωσία να λύσει το Κυπριακό και στα Σκόπια για να κλείσει το Μακεδονικό.
Δεν θα δεχθώ, όμως, επίσης, ποτέ, ως Έλληνας πολίτης με απλό, κοινό νου, πως όλοι αυτοί οι έντιμοι άνδρες του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όλων των παρατάξεων, καθώς και οι επίσημοι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί, που πέρασαν, μάλιστα, αυτά τα χρόνια και από το Βατοπαίδι και συνεχάρησαν τους Μοναχούς για το τεράστιο, μοναδικό έργο τους, όπως και γραπτά ακόμη το χαρακτήρισαν -όλους αυτούς που προσωπικά τους τιμώ ιδιαίτερα για το ήθος και τις νομικές τους γνώσεις και που ο ελληνικός λαός τούς εμπιστεύτηκε τα υψηλότερα αξιώματα-, υπήρξαν αφελείς και παραπλανήθηκαν... Διερωτώμαι: Υπάρχουν λογικοί άνθρωποι που θα δεχθούν μία τέτοια άποψη; Ειλικρινά, με τη συνέντευξή μου αυτή, με ενδιαφέρει βασικά να διαφυλάξω τόσο το κύρος της Μονής Βατοπαιδίου και του Γέροντος Εφραίμ, όσο, όμως, και της Δημόσιας Διοίκησης στην πατρίδα μου. Τώρα, το αν κάποιοι θέλουν να πλήξουν τις αξίες της Ορθοδοξίας, του Μοναχισμού, την αξία των πολιτικών του τόπου μας, των κρατικών λειτουργών σε όλα τα επίπεδα, καθώς και την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στη Δημόσια Διοίκηση και στους θεσμούς της χώρας μας, αυτό θα το κρίνει η ιστορία και ο χρόνος.
Ανιδιοτελής προσφορά
-Θεωρείτε πως υπάρχει οιαδήποτε ιδιοτέλεια στις πράξεις του Ηγουμένου Εφραίμ;- Προσωπικά, όχι. Γιατί ο Ηγούμενος δεν έκανε τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο, από το χρέος του, δηλαδή να διαφυλάξει και να προστατεύσει το συμφέρον και την περιουσία της μονής. Αν ήταν περιουσιακά στοιχεία της μητέρας του και του πατέρα του, θα μπορούσε να τα αγνοήσει και να παραμελήσει. Από τη στιγμή όμως που είναι Ηγούμενος, και διαπίστωσε ότι υπάρχουν κάποια περιουσιακά στοιχεία, όφειλε να εξαντλήσει κάθε νομικό μέσο, προκειμένου να μπορέσει, με τα χρήματα που θα μπορούσε να καρπωθεί από την αξιοποίηση αυτών των ακινήτων, να καλύψει ένα μέρος της χιονοστιβάδας των προβλημάτων που είχαν συσσωρευθεί επί πέντε ολόκληρους αιώνες, γιατί, μην ξεχνάτε, ότι το μοναστήρι ήταν για 536 ολόκληρα χρόνια χωρίς ηγούμενο. Όπως αντιλαμβάνεστε, ένα τεράστιο κτηριακό συγκρότημα 45 χιλιάδων τ.μ. μ’ ένα κόστος αναστηλώσεως 180 εκ. ευρώ, πρέπει να γίνει σ’ ένα βάθος χρόνου. Από την άλλην, υπάρχει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό και εκδοτικό έργο της Μονής, που είναι μοναδικό κατά τη γνώμη μου, οι ανάγκες του οποίου πρέπει να καλυφθούν. Παράλληλα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθημερινά το μοναστήρι αυτό φροντίζει για την τροφή και την παραμονή 300 ατόμων (100 Μοναχοί - 100 επισκέπτες - 100 εργάτες). Επίσης έχει συμβάλει καταλυτικά στην απεξάρτηση νέων ανθρώπων από ναρκωτικά. Έχει, όμως, να καλύψει και το κόστος ενός τεράστιου ιεραποστολικού έργου στο εξωτερικό και, αν ήταν σε θέση το κράτος να συνειδητοποιήσει τη σημασία του ιεραποστολικού έργου, όχι απλώς θα έδινε με ανταλλαγή, αλλά θα χάριζε ένα μικρό, έστω, κομμάτι της δημόσιας περιουσίας στα μοναστήρια, για να αξιοποιηθεί αυτή, για έναν τέτοιο τεράστιο εθνικό σκοπό. Αλίμονο, αν ο Ηγούμενος δεν διεκδικούσε την περιουσία της Μονής με ό,τι στοιχεία είχε στα χέρια του (Χρυσόβουλα, Κρατικές αποφάσεις, Νόμους 1903, 1926, 1951 κ.ά.). Γιατί, φυσικά, αυτοί οι τίτλοι υπάρχουν. Το κράτος, που κόβει και ράβει νόμους αναλόγως με μελλοντική ή αναδρομική ισχύ, έκρινε, καλώς ή κακώς, ότι αυτά ανήκουν στη Μονή. Ο Ηγούμενος Εφραίμ δεν είναι ούτε δικηγόρος, ούτε γνωρίζει πως λειτουργεί η «πιάτσα» και η αγορά, κι αυτό ίσως είναι το μόνο σημείο, στο οποίο μπορεί κανείς να σταθεί, ότι, από την καλοσύνη τους και την αφέλειά τους, έπεσαν «θύματα» αυτής της κατάστασης. Διότι, ουσιαστικά, το μοναστήρι ζήτησε να του ανταλλάξουν την αξία του εναπομείναντος 5-10% της περιουσίας του. Κατά βάσιν, η Μονή τι λέει; Σας χαρίζω το 90% της περιουσίας μου, αλλά το υπόλοιπο 10% το χρειάζομαι για να συντηρήσω τις εγκαταστάσεις και τους θησαυρούς μου, που, τι είναι; Τα σπλάχνα της παράδοσης και της Ορθοδοξίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Απ' εκεί και πέρα, το κράτος έκρινε ότι, σ’ αυτήν την τιμή, τη «λελογισμένη», όπως ειπώθηκε, έπρεπε να γίνει η ανταλλαγή. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, η αφετηρία του κακού. Γιατί πρόκειται για ανταλλαγή, η οποία έγινε με τη συναίνεση όλης της κρατικής μηχανής. Εδώ, αρχίζει όλη η κριτική. Γιατί η αξία του κάθε κτήματος του Δημοσίου είναι υποκειμενική. Δέκα άνθρωποι, θα δώσουν δέκα διαφορετικές αξίες. Δεν θα βρούμε ποτέ άκρη. Το λάθος των μοναχών, από αφέλεια, επαναλαμβάνω, είναι ότι δέχτηκαν αυτήν τη ρύθμιση. Δεν λέω ότι παραπλανήθηκαν, διότι το κράτος δεν είχε κανένα λόγο ή πρόθεση να τους παραπλανήσει, και έπραξε όπως έκρινε. Όμως, από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι παίζονται και πάρα πολλά πολιτικά παιγνίδια, χωρίς, βέβαια, κανείς να αναρωτιέται, ενώ γίνεται όλη αυτή η κριτική, ότι οι αποφάσεις αυτές εκδόθηκαν από υπουργούς και των δύο μεγάλων κομμάτων.
Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, λοιπόν, επαναλαμβάνω πως δεν υπήρχε σε καμιά περίπτωση ιδιοτέλεια από πλευράς Ηγουμένου, ο οποίος, όπως ξέρουν όλοι, φτωχός γεννήθηκε και φτωχός θα πεθάνει, μ’ ένα ράσο όλο κι όλο.
-Πώς, κατά τη γνώμη σας, αυτή η υπόθεση ή το φερόμενο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στην επικαιρότητα;-Κατ’ αρχάς, κατά την άποψή μου, δεν πρόκειται περί σκανδάλου. Αν καταλογιστούν κάποιες ευθύνες, δεν μπορεί να καταλογιστούν σ’ αυτόν που διεκδικεί κάτι, αλλά σ’ αυτόν που το διαχειρίζεται και το δίδει. Ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά:
Όταν προ 18 περίπου ετών ανέλαβε η Αδελφότητα του Γέροντα Εφραίμ, με ομόφωνες εγκρίσεις και αποφάσεις της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και της Εξαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που είναι τα μόνα αρμόδια όργανα για την τύχη αυτής της κορυφαίας ιστορικής Μονής της Ορθοδοξίας, όφειλε ο Ηγούμενος Εφραίμ, μεταξύ των άλλων, να ξεκινήσει το τεράστιο αναστηλωτικό έργο -υψηλότατου κατασκευαστικού κόστους- διεκδικώντας φυσικά οικονομικούς πόρους, που μέρος αυτών προήρχετο και από την αξιοποίηση του εναπομείναντος 10% περίπου της περιουσίας της Μονής, διότι το υπόλοιπο 90% είχε ήδη προσφερθεί στον ελληνικό λαό. Κατά τη διαδικασία αυτή, που άρχισε το 1994, εξεδόθησαν μια σειρά αποφάσεων, που ρυθμίζουν τα αφορούντα την περιουσία της μονής.
Τις αποφάσεις αυτές εδώ και 10 χρόνια τις υπέγραψαν δεκάδες ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί υψηλού κύρους, ήθους και γνώσεων (υπουργοί προερχόμενοι και από τα δύο μεγάλα κόμματα, μέλη του Ανωτάτου Νομικού Συμβουλίου του κράτους, μέλη Ειδικών Γνωμοδοτικών Συμβουλίων, εισαγγελείς αλλά και ακόμη απλοί δημόσιοι υπάλληλοι), βασιζόμενοι σε νόμους και σε γνωματεύσεις ειδικών καθηγητών Πανεπιστημίων. Δηλαδή, τα εξέτασε, τα ενέκρινε και τα επικύρωσε η κορυφή της πυραμίδας της Κρατικής και Δικαστικής Εξουσίας του ελληνικού κράτους.
Τα ονόματα όλων αυτών είναι γνωστά και υπάρχουν. Αν το ζητούμενο, όμως, είναι να πειστεί η κοινή γνώμη, πως όλοι αυτοί... παραπλανήθηκαν και ένοχος είναι... «ο μοναδικός σε ικανότητες» Μοναχός Εφραίμ, προσωπικά αρνούμαι να το δεχθώ. Αν υπάρχει άνθρωπος με τέτοιες μοναδικές ικανότητες, τότε να τον καλέσουν στη Λευκωσία να λύσει το Κυπριακό και στα Σκόπια για να κλείσει το Μακεδονικό.
Δεν θα δεχθώ, όμως, επίσης, ποτέ, ως Έλληνας πολίτης με απλό, κοινό νου, πως όλοι αυτοί οι έντιμοι άνδρες του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όλων των παρατάξεων, καθώς και οι επίσημοι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί, που πέρασαν, μάλιστα, αυτά τα χρόνια και από το Βατοπαίδι και συνεχάρησαν τους Μοναχούς για το τεράστιο, μοναδικό έργο τους, όπως και γραπτά ακόμη το χαρακτήρισαν -όλους αυτούς που προσωπικά τους τιμώ ιδιαίτερα για το ήθος και τις νομικές τους γνώσεις και που ο ελληνικός λαός τούς εμπιστεύτηκε τα υψηλότερα αξιώματα-, υπήρξαν αφελείς και παραπλανήθηκαν... Διερωτώμαι: Υπάρχουν λογικοί άνθρωποι που θα δεχθούν μία τέτοια άποψη; Ειλικρινά, με τη συνέντευξή μου αυτή, με ενδιαφέρει βασικά να διαφυλάξω τόσο το κύρος της Μονής Βατοπαιδίου και του Γέροντος Εφραίμ, όσο, όμως, και της Δημόσιας Διοίκησης στην πατρίδα μου. Τώρα, το αν κάποιοι θέλουν να πλήξουν τις αξίες της Ορθοδοξίας, του Μοναχισμού, την αξία των πολιτικών του τόπου μας, των κρατικών λειτουργών σε όλα τα επίπεδα, καθώς και την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στη Δημόσια Διοίκηση και στους θεσμούς της χώρας μας, αυτό θα το κρίνει η ιστορία και ο χρόνος.
Ανιδιοτελής προσφορά
-Θεωρείτε πως υπάρχει οιαδήποτε ιδιοτέλεια στις πράξεις του Ηγουμένου Εφραίμ;- Προσωπικά, όχι. Γιατί ο Ηγούμενος δεν έκανε τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο, από το χρέος του, δηλαδή να διαφυλάξει και να προστατεύσει το συμφέρον και την περιουσία της μονής. Αν ήταν περιουσιακά στοιχεία της μητέρας του και του πατέρα του, θα μπορούσε να τα αγνοήσει και να παραμελήσει. Από τη στιγμή όμως που είναι Ηγούμενος, και διαπίστωσε ότι υπάρχουν κάποια περιουσιακά στοιχεία, όφειλε να εξαντλήσει κάθε νομικό μέσο, προκειμένου να μπορέσει, με τα χρήματα που θα μπορούσε να καρπωθεί από την αξιοποίηση αυτών των ακινήτων, να καλύψει ένα μέρος της χιονοστιβάδας των προβλημάτων που είχαν συσσωρευθεί επί πέντε ολόκληρους αιώνες, γιατί, μην ξεχνάτε, ότι το μοναστήρι ήταν για 536 ολόκληρα χρόνια χωρίς ηγούμενο. Όπως αντιλαμβάνεστε, ένα τεράστιο κτηριακό συγκρότημα 45 χιλιάδων τ.μ. μ’ ένα κόστος αναστηλώσεως 180 εκ. ευρώ, πρέπει να γίνει σ’ ένα βάθος χρόνου. Από την άλλην, υπάρχει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό και εκδοτικό έργο της Μονής, που είναι μοναδικό κατά τη γνώμη μου, οι ανάγκες του οποίου πρέπει να καλυφθούν. Παράλληλα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθημερινά το μοναστήρι αυτό φροντίζει για την τροφή και την παραμονή 300 ατόμων (100 Μοναχοί - 100 επισκέπτες - 100 εργάτες). Επίσης έχει συμβάλει καταλυτικά στην απεξάρτηση νέων ανθρώπων από ναρκωτικά. Έχει, όμως, να καλύψει και το κόστος ενός τεράστιου ιεραποστολικού έργου στο εξωτερικό και, αν ήταν σε θέση το κράτος να συνειδητοποιήσει τη σημασία του ιεραποστολικού έργου, όχι απλώς θα έδινε με ανταλλαγή, αλλά θα χάριζε ένα μικρό, έστω, κομμάτι της δημόσιας περιουσίας στα μοναστήρια, για να αξιοποιηθεί αυτή, για έναν τέτοιο τεράστιο εθνικό σκοπό. Αλίμονο, αν ο Ηγούμενος δεν διεκδικούσε την περιουσία της Μονής με ό,τι στοιχεία είχε στα χέρια του (Χρυσόβουλα, Κρατικές αποφάσεις, Νόμους 1903, 1926, 1951 κ.ά.). Γιατί, φυσικά, αυτοί οι τίτλοι υπάρχουν. Το κράτος, που κόβει και ράβει νόμους αναλόγως με μελλοντική ή αναδρομική ισχύ, έκρινε, καλώς ή κακώς, ότι αυτά ανήκουν στη Μονή. Ο Ηγούμενος Εφραίμ δεν είναι ούτε δικηγόρος, ούτε γνωρίζει πως λειτουργεί η «πιάτσα» και η αγορά, κι αυτό ίσως είναι το μόνο σημείο, στο οποίο μπορεί κανείς να σταθεί, ότι, από την καλοσύνη τους και την αφέλειά τους, έπεσαν «θύματα» αυτής της κατάστασης. Διότι, ουσιαστικά, το μοναστήρι ζήτησε να του ανταλλάξουν την αξία του εναπομείναντος 5-10% της περιουσίας του. Κατά βάσιν, η Μονή τι λέει; Σας χαρίζω το 90% της περιουσίας μου, αλλά το υπόλοιπο 10% το χρειάζομαι για να συντηρήσω τις εγκαταστάσεις και τους θησαυρούς μου, που, τι είναι; Τα σπλάχνα της παράδοσης και της Ορθοδοξίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Απ' εκεί και πέρα, το κράτος έκρινε ότι, σ’ αυτήν την τιμή, τη «λελογισμένη», όπως ειπώθηκε, έπρεπε να γίνει η ανταλλαγή. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, η αφετηρία του κακού. Γιατί πρόκειται για ανταλλαγή, η οποία έγινε με τη συναίνεση όλης της κρατικής μηχανής. Εδώ, αρχίζει όλη η κριτική. Γιατί η αξία του κάθε κτήματος του Δημοσίου είναι υποκειμενική. Δέκα άνθρωποι, θα δώσουν δέκα διαφορετικές αξίες. Δεν θα βρούμε ποτέ άκρη. Το λάθος των μοναχών, από αφέλεια, επαναλαμβάνω, είναι ότι δέχτηκαν αυτήν τη ρύθμιση. Δεν λέω ότι παραπλανήθηκαν, διότι το κράτος δεν είχε κανένα λόγο ή πρόθεση να τους παραπλανήσει, και έπραξε όπως έκρινε. Όμως, από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι παίζονται και πάρα πολλά πολιτικά παιγνίδια, χωρίς, βέβαια, κανείς να αναρωτιέται, ενώ γίνεται όλη αυτή η κριτική, ότι οι αποφάσεις αυτές εκδόθηκαν από υπουργούς και των δύο μεγάλων κομμάτων.
Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, λοιπόν, επαναλαμβάνω πως δεν υπήρχε σε καμιά περίπτωση ιδιοτέλεια από πλευράς Ηγουμένου, ο οποίος, όπως ξέρουν όλοι, φτωχός γεννήθηκε και φτωχός θα πεθάνει, μ’ ένα ράσο όλο κι όλο.
Οι Ηγούμενοι διαχειρίζονται ξένα χρήματα
-Πρόκειται για μια περιουσία που προέρχεται από κληροδοτήματα και δωρεές…-Για όποιον δεν γνωρίζει, είναι βασικό ιερό καθήκον και υποχρέωση κάθε Ηγουμένου, να περιφρουρεί και να αξιοποιεί τις δωρεές αυτές, οι οποίες δεν έχουν «ημερομηνία λήξεως», όπως και τα κληροδοτήματα. Βάσει ποίας λογικής ή ποίου νόμου κοινωνικοποιείται η δωρεά που θέλησε να κάνει σε κάποιο Μοναστήρι κάποιος άνθρωπος «ισχυρός» ή «μέσος»; Οι Ηγούμενοι, είναι διαχειριστές ξένων χρημάτων. Δεν αγωνίζονται για να φτιάξουν, όπως εμείς, σπίτια και περιουσίες, αλλά τα μοναστήρια των πιστών. Μόνον όποιος κατηγορεί για φιλαργυρία τον... ταμία μιας τράπεζας, μόνον αυτός μπορεί να κατηγορεί ανάλογα τους Ηγουμένους και την Εκκλησία σε ό,τι αφορά την οικονομική διαχείριση της περιουσίας τους.
Από την άλλη, πρέπει να δούμε τα πράγματα και μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Διότι με άλλο φίλτρο βλέπει ο κοσμικός και με άλλο ο μοναχός αυτά τα πράγματα. Εμείς οι λαϊκοί φτιάχνουμε έργα, με σκοπό να τα απολαύσουμε οι ίδιοι και ει δυνατόν να κερδίσουμε από αυτά. Οι μοναχοί, αντίθετα, τα φτιάχνουν για την επόμενη γενιά που θα έρθει, και βιάζονται! Θέλουν, όταν έρθει η ώρα να φύγουν από αυτόν τον κόσμο, να μην αφήσουν καμιά εκκρεμότητα στους επομένους. Αυτή η στάση, είναι κάτι που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση.
-Αυτό δεν είναι λίγο παράδοξο; Οι μοναχοί και οι ασκητές έχουν μια εσχατολογική αίσθηση του χρόνου…
-Ναι, ο αιώνας, λένε, είναι το ανοιγόκλειμα της ματιάς του Θεού… Αλλά, πάλι βιάζονται…
-Έχετε συναντήσει, μεσούσης της ιστορίας αυτής, τον γέροντα Εφραίμ;-Ναι, και έχω μείνει κατάπληκτος από τον τρόπο που αντιμετωπίζει την κατάσταση. Είδα έναν άνθρωπο ήρεμο, πράο, να κάνει όλα όσα έχει να κάνει, στην καθημερινή του βιοτή, ένας Ηγούμενος. Να κάνει πράξη το «μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης». Ο μοναχός, όταν διώκεται, αισθάνεται να δαφνοστεφανώνεται από τον ουρανό.
Χρυσόβουλα και φιρμάνια
-Με βάση όλα αυτά τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, τα φιρμάνια και τα μπεράτια τα σουλτανικά, διεκδικούμε τις ελληνικές περιουσίες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, αλλά και αναγνωρίζουμε παρεμφερείς τίτλους για τα Βακούφια… Πρόκειται για μια πολύ σημαντική πτυχή αυτής της ιστορίας, που ελάχιστα θίχτηκε. -Νομικός δεν είμαι, αλλά ξέρω κάτι, που ξέρει, ίσως, όλος ο κόσμος. Η ιστορία του ιδιοκτησιακού καθεστώτος εν Ελλάδι, βαίνει παράλληλα με την ιστορία του Ελληνισμού ανά τους αιώνες. Όλοι όσοι έχουν ιδιοκτησία γης, αν ανατρέξουν προς τα πίσω, θα βρουν ένα φιρμάνι. Κι αν ανατρέξουν πίσω ακόμη και από το φιρμάνι, θα βρουν ένα χρυσόβουλο. Αυτό συμβαίνει με τις Μονές, εδώ και αιώνες. Εδώ εγείρεται ένα πολύ σημαντικό θέμα, όμως, γιατί βλέπουμε διάφορους, και στον δημοσιογραφικό χώρο, που κόπτονται να καταρρίψουν την αξία των χρυσοβούλων. Μα, πάνω στα χρυσόβουλα στηρίζεται η παρουσία της Ελληνορθοδοξίας στην Αίγυπτο, το Ισραήλ κ.α. Και διερωτώμαι, τι επιδιώκουν όλοι αυτοί οι κονδυλοφόροι γράφοντας όλα αυτά τα πράγματα; Να ξεριζώσουν ό,τι έμεινε από τον Ελληνισμό και από εκεί;
-Εν κατακλείδι, ποια είναι η γενική εκτίμησή σας, για όλην αυτήν την ιστορία; -Το γεγονός, είναι ένα. Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας «πουλάει πολιτικά». Άλλωστε, αυτή είναι και ο πραγματικός στόχος. Ξεχάστηκαν τα δεκάδες σκάνδαλα που ακούμε εδώ και χρόνια, και όλη η Ελλάδα ασχολείται με τον Εφραίμ και το Βατοπαίδι και εστιάζουμε όλοι την προσοχή μας στο… γνήσιο της υπογραφής του Νικηφόρου Φωκά! Είναι, πλέον, κατανοητό σε όλους, πως τα πυρά των ημερών αυτών δεν έχουν σκοπό να πλήξουν την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, αλλά ολόκληρη την Εκκλησία και το έργο της.
Ό,τι κι αν συμβεί πάντως, η Εκκλησία, από αυτόν τον πόλεμο, θα βγει ενισχυμένη, έστω κι αν πρόσκαιρα αποκομίσουν άλλοι κάποια οφέλη. Το Μοναστήρι να είναι καλά, όπως λέει και ο λαός, και θα αντέξει, όπως άντεξε μία χιλιετία σε πολύ πιο σοβαρές επιθέσεις. Αλίμονο, αν πιστεύει κάποιος πως θα ανακοπεί η θεάρεστη πορεία και το έργο της Μονής από την έκβαση μιας υπόθεσης με το Δημόσιο. Η Εκκλησία πολεμούμενη, νικά.
Οι αποφάσεις του ελληνικού Δημοσίου για την περιουσία της Μονής Βατοπαιδίου
1. Απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών υπ' αριθμ. 26/1998.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
2. Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών υπ' αριθμ. 1007690/610/Α0010/5-2-1999. - Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
3. Απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 17/2002.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
4. Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών υπ' αριθμ. 1064538/5928/Α0010/5-8-2002.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
5. Απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 46/2002.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
6. Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών υπ' αριθμ. 1051266/10611/Α0010/π.ε./4-6-2003.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
7. Απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 26/2004.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
8. Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών υπ' αριθμ. 1046300/3944/Α0010/7-6-2004. Κυβέρνηση ΝΔ
9. Γνωμοδότηση του Δ΄ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 15/2004.Κυβέρνηση ΝΔ
10. Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων υπ' αριθμ. 3822/25-1-2005.Κυβέρνηση ΝΔ
11. Κοινή Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών και του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων υπ' αριθμ. 16651/26-7-2006.Κυβέρνηση ΝΔ
3. Απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 17/2002.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
4. Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών υπ' αριθμ. 1064538/5928/Α0010/5-8-2002.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
5. Απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 46/2002.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
6. Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών υπ' αριθμ. 1051266/10611/Α0010/π.ε./4-6-2003.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
7. Απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 26/2004.- Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ
8. Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών υπ' αριθμ. 1046300/3944/Α0010/7-6-2004. Κυβέρνηση ΝΔ
9. Γνωμοδότηση του Δ΄ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους του Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών υπ' αριθμ. 15/2004.Κυβέρνηση ΝΔ
10. Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων υπ' αριθμ. 3822/25-1-2005.Κυβέρνηση ΝΔ
11. Κοινή Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών και του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων υπ' αριθμ. 16651/26-7-2006.Κυβέρνηση ΝΔ
Από τα παραπάνω βγάζουμε συμπέρασμα εύλογα ότι αν υπάρχει σκάνδαλο στην υπόθεση Βατοπεδίου, αυτό το ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και μετά το χρησιμοποίησαν να χτυπήσουν την κυβέρνηση της ΝΔ που με την σειρά της φέρει ευθύνες που το επέτρεψε. Πάντως αυτό που διαφαίνεται είναι ότι κάτι αλιβάνιστοι... έχουν σκοπό να χτυπήσουν την ορθοδοξία στην καρδιά της.Μην ξεχνάμε επίσης ότι με την σύμφωνη γνώμη του Πουτιν το Βατοπέδι το προόριζαν για την δημιουργία ενός '' Ορθοδόξου Βατικανού'', κάτι το οποίο εγκαταλείφθηκε μετά από τις παρεμβάσεις του Γ. Παπανδρέου, με συνέπεια ακόμα και η διαδοχή του πατριαρχείου να κινδυνεύει να χαθεί από Ελληνικά χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου