Η Ρεπούση μας περιγράφει -ιδιαίτερα με ειδυλλιακές εικόνες- μια αρμονική κατάσταση μεταξύ αφεντών Τούρκων και σκλάβων Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Ο συνεργάτης της εφημερίδας «Σαμπάχ», Ενγκίν Αρντίτς, χαρακτηρίζει μεγάλο ψέμα τα περί καλής συμπεριφοράς της χώρας του έναντι των Μειονοτήτων διαχρονικά. Ειδικότερα γράφει:«Αυτοί που εξυμνούν τους Οθωμανούς νομίζουν ότι την περίοδο της αυτοκρατορίας «όλοι οι άνθρωποι αδιακρίτως εθνότητας ήταν ίσοι», και νιώθουν υπερηφάνεια. Η άποψη αυτή αποτελεί ταυτόχρονα τη βάση της αντίληψης που λέει: «Φέρθηκαν με αχαριστία, επειδή επαναστάτησαν. Οι μη Μουσουλμάνοι δεν ήταν ίσοι με τους Τούρκους Μουσουλμάνους. Απλά τους ανέχονταν και έκλειναν τα μάτια για την παρουσία της στη χώρα. Πλήρωναν βαρύτατους φόρους που δεν πλήρωναν οι Τούρκοι. Τους απαγόρευαν να ιππεύουν για να μη στέκονται πιο ψηλά από τους πεζούς Μουσουλμάνους. Επίσης, δεν μπορούσαν να ντυθούν όπως ήθελαν. Τους ανάγκαζαν να ντύνονται με συγκεκριμένο τρόπο.
» Ψέματα με ουρά, ασύστολα ψεύδη! Ο Ατατούρκ είπε «Ευτυχισμένος εκείνος που λέει ότι είναι Τούρκος»… Εάν έλεγε «ευτυχισμένοι όσοι δηλώνουν πολίτες της τουρκικής Δημοκρατίας», τα πράγματα θα ήταν εντάξει. Στη Δημοκρατία υπουργός δικαιοσύνης δήλωσε: «Οι μειονότητες έχουν το δικαίωμα μόνο να μας υπηρετούν, να είναι δούλοι μας»… Οι μειονότητες δεν μπορούν να καταλάβουν θέση στο Δημόσιο. Όταν υπηρετούν τη θητεία τους δεν τους δίνουν όπλα με τη σκέψη πως «αν μάθουν να τα χειρίζονται μπορεί να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον μας».
» Απαγορεύουν τη χρήση της κουρδικής γλώσσας. Όσοι το τολμούν πληρώνουν βαρύ τίμημα. Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι που μιλούσαν τη γλώσσα τους στα μέσα μαζικής μεταφοράς δέχονταν επιπλήξεις του τύπου «Ομιλείτε τουρκικά»! Έτσι ήταν τα πράγματα στα παιδικά μου χρόνια. Ή μήπως δεν έζησα τα παιδικά μου χρόνια στην Πόλη, αλλά στο Διάστημα και δεν το ξέρω»;
(Infognomon)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου