«Οι πολιτικοί είναι αλήτες, αυτοί τα φάγανε. Να καεί η Βουλή, να διαλυθεί το σύμπαν.Κρεμάλα στο Σύνταγμα, πίσσα και πούπουλα στους βουλευτές».
Τα έχουμε ακούσει τα συνθήματα αυτά κατά καιρούς, πολλοί τα έχουμε φωνάξει κιόλας, όχι αδικαιολόγητα θα έλεγε κανείς.
Άλλωστε, το να ρίχνει κανείς το φταίξιμο στους άλλους είναι πολύ εύκολο και αποδοτικό.
Είναι, όμως, έτσι; Φταίνε μόνο οι πολιτικοί ή μήπως πρέπει να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέπτη; Διότι μια σειρά από γεγονότα εν μέσω κρίσης, δείχνουν ότι έχουμε βάλει κάπου κι εμείς το χεράκι μας και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Η λογική «να καεί το σπίτι του γείτονα, αρκεί να γλιτώσει το δικό του», είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που βασίζεται στο ατομικό συμφέρον και ποτέ δεν κοιτά το συλλογικό συμφέρον, την κοινή προσπάθεια, τον εθνικό στόχο.
Η Κόρινθος και όσα έγιναν εκεί με τους μετανάστες είναι χαρακτηριστική. Ο… προοδευτικός δήμαρχος, εκλεγμένος με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ, συντάχθηκε ουσιαστικά με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής και θέλει να διώξει τους μετανάστες από το στρατόπεδο. Τους έκοψε και το νερό και την αποκομιδή των σκουπιδιών μάλιστα γιατί είπε «έχουμε πόλεμο και όλα επιτρέπονται». Δεν τον νοιάζει που θα πάνε, αρκεί να φύγουν από τον τόπο που εκλέγεται. Αν π.χ. Πάνε στο Ξυλόκαστρο, δε θα στεναχωρηθεί, στην πόλη του να μην είναι και όπου θέλουν ας μεταφερθούν. Φυσικά, τόσους μήνες δεν έκανε τίποτε για τους μετανάστες που στοιβάζονται όπου βρουν στην Κόρινθο και απειλούν τη δημόσια υγεία και ασφάλεια. Δεν τον ένοιαζε που έκαναν βόλτες στο λιμάνι ανεξέλεγκτοι. Δεν τον νοιάζει η βρώμα της εκλογικής του περιφέρειας. Επαναστάτησε μόνο επειδή έγινε το στρατόπεδο κέντρο κράτησης και ήδη μειώθηκε ο αριθμός των μεταναστών που κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Στην Ύδρα, ο ταβερνιάρης έριξε ξύλο στους υπαλλήλους του ΣΔΟΕ που «τόλμησαν» να τον ελέγξουν διότι δεν είχε κόψει ούτε μια απόδειξη. Ξεσηκώθηκαν στο νησί με τα κότερα γιατί κάποιος πήγε να κάνει επιτέλους τη δουλειά του. Φυσικά, αν λόγω της φοροδιαφυγής που πλήττει την Ελλάδα, έρχονται κι άλλα σκληρά μέτρα, ουδόλως ενδιαφέρει τον κάθε φοροφυγά. «Από μένα να φύγουν κι ας πάνε όπου θέλουν» είναι η λογική. Αν, όμως, για ένα χρόνο είχε παταχθεί η φοροδιαφυγή, δηλαδή οι μπαταχτζήδες ελεύθεροι επιχειρηματίες που δεν πληρώνουν σε αντίθεση με τους μισθωτούς, δε θα χρειαζόταν η εφαρμογή των μέτρων 11,5 δισ. ευρώ.
Ανάλογο ήταν και το σκηνικό στην Κερατέα ή όπου υπάρχουν αντιδράσεις για τα σκουπίδια. Να μην πάνε στη δική μου αυλή, αλλά να πάνε στου γείτονα, είναι η κυρίαρχη άποψη. Άσχετα αν οι Κερατιώτες προστατεύουν την περιουσία τους, η οποία σε ποσοστό άνω του 80% είναι αυθαίρετη. Χωρίς άδειες, χωρίς σχεδιασμό, με απίστευτες πολεοδομικές παρανομίες. Κι όμως, η λογική του ατομικού συμφέροντος επικράτησε κι εδώ.
Έχουμε κι ένα άλλο περιστατικό. Στα λεωφορεία και το μετρό υπάρχουν χιλιάδες τζαμπατζήδες. Κάθε χρόνο τα μέσα μεταφοράς χάνουν 25 έως 37 εκατ. ευρώ από την εισιτηριοδιαφυγή. Μπαίνουν όλοι μέσα και δεν πληρώνουν το τίμημα, όταν όμως η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να ανακοινώσει αυξήσει στα εισιτήρια, θα είναι από τους πρώτους που θα βγουν στους δρόμους.
Είναι η ίδια επίσης λογική με τους Έλληνες που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, βούλιαξαν την οικονομία και τις τράπεζες αφήνοντας τους άλλους να βολοδέρνουν στη δίνη των σκληρών μέτρων. Και η ανθρωποφαγία συνεχίζεται…. Να γίνουν περικοπές στους άλλους, όχι σε μένα, να ματώσει ο διπλανός αλλά να τη γλιτώσω εγώ.
Που θα φτάσει αυτή η κατάσταση, πόσο μπορεί να αντέξει η ελληνική κοινωνία αυτό το μοντέλο. Δυστυχώς, όπως φαίνεται, οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται. Ειδικά τώρα που η κρίση έχει σαρώσει τα πάντα, κυριαρχεί το ένστικτο της επιβίωσης, ακόμη και επί πτωμάτων. Έτσι, όμως, δεν είμαστε πολιτισμένη κοινωνία, σύγχρονο κράτος. Και είναι θέμα χρόνου η κατάρρευση.
Αριστερός Ψάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου