Αντώνη Σαμαρά. Πέρασαν τα χρόνια, αλλά οι θύμησες βλέπεις, δεν σβήνονται από τη μνήμη. Δεν ξεχνώ το τηλεφώνημα του φίλου και αδελφού μου του Ανδρέα του Λεντάκη (ξέρεις εκείνου του: Χτυπούν απόψε στην ταράτσα τον Ανδρέα, μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ… μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό) το 1993, όταν – θυμάσαι; – έφτιαξες, την Πολιτική Άνοιξη.
«Σταύρε, να βοηθήσεις τον Αντώνη», μου είπε στο τηλέφωνο ο ρομαντικός εκείνος επαναστάτης, τον οποίο γνώριζα από σκοτεινές εποχές και ήταν μάλιστα, ο πρώτος που συγχώρεσε τους δημίους του.
Δεν μπορούσε να πει κανείς όχι στον Ανδρέα. Αποφασίσαμε τότε λοιπόν, μια παρέα άσχετη με τη δική σου ιδεολογικοπολιτική διαδρομή να σε βοηθήσουμε. «Καπάκι» ήλθε και ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης και μας μίλησε για την «άνοιξη που χρειάζεται ο τόπος». Εσύ Αντώνη, τότε – θυμάσαι; - σε κάθε σου τόνο, μας μίλαγες τότε, για «υπέρβαση, φιλότιμο» κλπ «υπερβατικά». Μια πλειάδα υπενθύμισης ονείρων και οραμάτων γενεών και γενεών, που χτύπησαν μέσα μας, το καμπανάκι της τρισχιλιόχρονης ιστορίας των αγώνων για ψωμί και αξιοπρέπεια του τόπου αυτού, του «μικρού του μέγα».
Πολύ σύντομα διαπιστώσαμε πως η «υπέρβασή» σου, δεν ήταν αυτό που εμείς εννοούσαμε. Βιώσαμε για πρώτη φορά τότε, την «επαγγελματική» άποψη «περί τα πολιτικά». Με αρκετή στεναχώρια, ακόμη και στις προσωπικές συζητήσεις, σε ακούσαμε να μιλάς για «ρεαλισμό, ανάγκη για ψηφοθηρία» και πολλά άλλα που για μας, απλούς αγωνιστές για το ψωμί και την αξιοπρέπεια του Λαού και της Πατρίδας μας, ήτανε άγνωστα πράγματα. Ώσπου, κουραστήκαμε από το μπρός-πίσω σου και αποτραβηχτήκαμε, για να συνεχίσουμε τους αγώνες τους κοινωνικούς, σε άλλους δρόμους από τους δικούς σου.
Σήμερα είσαι Πρωθυπουργός. Δεν πολυκαταλαβαίνουμε – για μια ακόμη φορά - τι ακριβώς θες να πεις στην ελληνική κοινωνία. Προφανώς γνωρίζεις πως το χρέος (που η παράταξή σου και αυτή των σημερινών σου συνεταίρων του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν), δεν μπορεί να αποπληρωθεί, ούτε σε 300 χρόνια. Προφανώς γνωρίζεις ότι είσαι και εσύ (όπως εκείνος ο ανεκδιήγητος το ΓΑΠ), ένα κομμάτι του προβλήματος και όχι η λύση του, στο τεράστιο αδιέξοδο που βιώνει σήμερα, ο Λαός και η Πατρίδα μας.
Υπάρχει όμως κάτι που μπορείς να κάνεις: Να διορθώσεις το φοβερό λάθος που έκανες το 1990, με τη γενική συμφωνία που διέπει το καθεστώς της Βάσης της Σούδας , τη Μutual Defence Cooperation Αgreement, την οποία υπέγραψες εσύ, όταν ήσουν υπουργός Εξωτερικών.
Συμφώνησες τότε με τους Αμερικάνους, στην παραχώρηση ναυτικών και αεροπορικών διευκολύνσεων προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Φυσικά η αρχική σου συμφωνία, συμπληρώθηκε έκτοτε από διάφορα Μνημόνια Κατανόησης (ΜoUs) επί διαφόρων ειδικότερων ζητημάτων. Ωστόσο οι διευκολύνσεις στους Αμερικάνους, παραχωρούνται, (θεωρητικά τουλάχιστον και σύμφωνα με τη συμφωνία που έκανες), κατόπιν αδείας της ελληνικής κυβέρνησης.
Να σου θυμίσω μερικά ακόμη πράγματα από αυτά που υπέγραψες:
Η Βάση της Σούδας να βρίσκεται υπό ελληνική διοίκηση από τη μία πλευρά, αλλά το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό από την άλλη, να διατηρεί τη διοίκηση και τον έλεγχο στο δικό του προσωπικό, υλικό και λειτουργίες, όταν χρησιμοποιεί εγκαταστάσεις.
Ήξερες από τότε πως για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Σούδα αποτελεί προκεχωρημένη Βάση ανεφοδιασμού για τις επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Οι Αμερικανοί μπορούν να χρησιμοποιούν δεξαμενές καυσίμων στη Σούδα, τις οποίες γεμίζουν με δικό τους καύσιμο. Παράλληλα, διαθέτουν και αποθήκες πυρομαχικών, ενώ κανείς δεν μας έχει πει σήμερα, αν μέσα στις εγκαταστάσεις τους, υπάρχουν και bunkers πυραύλων, με η χωρίς πυρηνικές κεφαλές.
Γνωρίζεις επίσης πως η Σούδα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καθαρή επιχειρησιακή στρατιωτική δράση. Ωστόσο, στη συνέχεια, επέτρεψες και εσύ και οι μετά από εσένα «λεβέντες» πολιτικοί μας, να κατασκευασθεί το περίφημο κρηπίδωμα Κ-14.
Κατασκευασμένο με κονδύλια του ΝΑΤΟ, το Κ-14 μπορεί να φιλοξενήσει αεροπλανοφόρο. Το μήκος του υπολογίζεται περίπου 300 μέτρα και το πλάτος του περίπου 100 μέτρα. Αυτό το στοιχείο προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα στη Σούδα καθώς πρόκειται για τη μοναδική τέτοια εγκατάσταση στη Μεσόγειο.
Επίσης, στο αεροπορικό τομέα της Βάσης, οι Αμερικανοί διατηρούν δικό τους τμήμα, που το διοικούν αποκλειστικά οι ίδιοι, εντός της 115 Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας. Εκεί μπορούν να φιλοξενηθούν όλοι οι τύποι αεροσκαφών, από μαχητικά ως και μεταγωγικά C-130
Στη Σούδα υπάρχει ακόμη, ένα από τα ελάχιστα ανά τον κόσμο κέντρα Foracs. Πρόκειται για κέντρο στο οποίο επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων όταν αυτά απομαγνητίζονται και αποσυντονίζονται.
Ας έλθουμε όμως στο σήμερα Αντώνη Σαμαρά, Πρωθυπουργέ της Ελλάδας:
· Προφανώς γνωρίζεις πως η αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση της Σούδας, θεωρείται σημείο - κλειδί για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
· Προφανώς γνωρίζεις αυτό που ζήτησαν οι Αμερικάνοι πρόσφατα, ότι πιθανότατα θα κάνουν χρήση των αεροναυτικών διευκολύνσεων της Βάσης τους στη Σούδα κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, σε ότι αφορά την «ανθρωπιστική κρίση στην Συρία».
· Προφανώς γνωρίζεις πως η Βάση της Σούδας είχε χρησιμοποιηθεί και στις πρόσφατες επιχειρήσεις στη Λιβύη, με τη διαφορά ότι τότε υπήρχε η «κάλυψη» του ΝΑΤΟ, ενώ στην περίπτωση της Συρίας δεν υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που να δίνει άλλοθι στην ελληνική πλευρά να εγκρίνει τη χρήση της Βάσης.
· Προφανώς ακόμη γνωρίζεις τη στάση της Ρωσίας η οποία ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία ότι δεν θα ανεχτεί επέμβαση της Δύσης στη Συρία.
· Προφανώς γνωρίζεις πως, αν η Μόσχα, αποφασίσει «να τραβήξει το σχοινί» (κάτι το οποίο είναι σήμερα παραπάνω από πιθανότητα), τότε είναι πιθανόν η Αθήνα να βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να δίνει έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά μαχητικά να χρησιμοποιούν τη Βάση της Σούδας για να χτυπούν στόχους ρωσικού συμφέροντος στη Συρία.
· Προφανώς λοιπόν γνωρίζεις τι πρόκειται να γίνει σε μια τέτοια περίπτωση: Να βρεθεί δηλαδή ο ελληνικός Λαός, απέναντι στους ιστορικούς του φίλους και συμμάχους και δίπλα σε αυτούς που έστρωσαν τον εμφύλιο, σακάτεψαν την Κύπρο, μας βούλιαξαν στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο.
Σε όλη τη διαδρομή σου, από τότε τουλάχιστον που σε θυμάμαι (ως και υποψήφιος βουλευτής της ΠΟΛΑΝ), Αντώνη Σαμαρά, Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, ήσουν ένα αδιάκοπο μπρος-πίσω.
Στα ζητήματα των επιλογών, τόσο των δικών σου, όσο και των συνεταίρων σου Βενιζέλου και Κουβέλη, έχουμε τοποθετηθεί και κάθετα και κριτικά και θα συνεχίσουμε να τοποθετούμαστε, ως Πατριωτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας, με συνέπεια και συνέχεια.
Στο συγκεκριμένο όμως ζήτημα της Σούδας, επειδή εσύ είσαι αυτός που έβαλες τη βάση του το 1990, είσαι υποχρεωμένος από την ίδια την ιστορία, να πάρεις θέση.
Βλέπεις Αντώνη πως ο μακιαβελισμός στην πολιτική είναι καλάθι δίχως πάτο. Ωστόσο, κάποια στιγμή, σε κάποια φάση της ζωής σου, πριν εγκαταλείψεις την πολιτική (δες λίγο τον δυστυχισμένο ΓΑΠ, τον κύριο «λεφτά υπάρχουν» για να καταλάβεις τι σου προτείνω), μία τουλάχιστον υπέρβαση από αυτές που χρόνια μας έταζες, πρέπει να κάνεις.
Κλείσε σήμερα τη βάση της Σούδας, η τουλάχιστον περιόρισε τους Αμερικάνους στις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Μην επιτρέψεις να βιώσει η Ελλάδα και ο Λαός μας, τη μεγαλύτερη ίσως περιπέτεια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η οποία από ότι δείχνουν όλα τα πράγματα, είναι «προ των πυλών».
Αν δεν το κάνεις ούτε αυτό, τότε θα μείνεις στην ιστορία, ως ο μικρός εκείνος και ασήμαντος επαγγελματίας πολιτικός, που το μόνο που έκανε σε όλη την διαδρομή του, ήταν να λέει ψέματα σε παλληκάρια σαν τον Αντρέα τον Λεντάκη και σε ποιητές σαν τον Οδυσσέα Ελύτη. Και ξέρεις τι λέει ο Ελύτης Αντώνη: «Όταν τα όνειρα πάρουν εκδίκηση, των Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χρίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου