Στην επέτειο της “αποκατάστασης της δημοκρατίας” συνηθίζεται να λέγονται και να γράφονται πολλά: λόγοι, δηλώσεις περισπούδαστα άρθρα, αναλύσεις. Κανείς όμως δεν θα σας απαντήσει με την καθαρή αλήθεια στο ερώτημα: Τι ήταν τελικά η “Μεταπολίτευση” που δοξάζουν σήμερα;
Ύστερα από τόσα χρόνια (που τα ζήσαμε όλα μέχρι κεραίας) η γνώμη μας είναι απλή και καθαρή πλέον: Ο Καραμανλής ο Α’ αποκατέστησε την Δημοκρατία, αλλά και τον … Ανδρέα με το ΠΑΣΟΚ, σε έναν ιστορικό συμβιβασμό με την Αριστερά και το ΚΚΕ και ένα πρωτοφανές καπέλωμα του τότε μεταπολιτευτικού κινήματος.
Ακολούθησαν τα πυροτεχνήματα με το “βυθίσατε το Χόρα” (για να βυθισθεί τελικά μόνο η δική μας χώρα) και εκείνους που «τα έδιναν όλα», κυρίως σε μια νέα συνομοταξία επικυρίαρχων της πολιτικής που ανακαλύφθηκε εκείνη την περίοδο και μας ταλανίζει ακόμα: Την περιβόητη Κρατικοδίαιτη Διαπλοκή, αποτέλεσμα αλλά και εξάρτημα της Μεταπολιτεύσεως του 74.
Δεν χρειάζεται, τέλος, ιδιαίτερη έρευνα, για να αντιληφθεί κανείς ότι οι απόγονοι των προηγουμένων διατήρησαν την εν λόγω συνομοταξία ”στα πράγματα” και συνέχισαν «να τα τρώνε μαζί». Αν λοιπόν θέλουν να μιλήσουμε για την “Μεταπολίτευση” και το πως φτάσαμε μέχρι εδώ , τότε πρέπει να μιλήσουμε και για τις πέντε επιχειρηματικές οικογένειες που μαζί με τις τρεις πολιτικές οικογένειες διαφέντεψαν (και κατέστρεψαν) την Ελλάδα στα 37 αυτά χρόνια.
Γιατί δεν έχουν και τόσο άδικο όσοι διατείνονται ότι “η Μεταπολίτευση ήταν τελικά η ‘δημοκρατία’ των ΜΜΕ και των κυρίαρχων επιχειρηματικών οικογενειών, με δικομματικές εναλλαγές στην εξουσία και το δεκανίκι της Αριστεράς”
Δεν τους παίρνει λοιπόν για να μιλάνε…ειδικά σήμερα. Και όποιος διαφωνεί ας έρθει εδώ να κάνουμε δημόσιο διάλογο.
Tο τρένο της Ιστορίας θα σφυρίξει μια φορά
Τα ερωτήματα σήμερα είναι άλλα και πολύ πιο σημαντικά από το τι προηγήθηκε της άφιξης του Καραμανλή στην Ελλάδα:Ποιό θα είναι άραγε το τέλος της εθνικής καταστροφής που βιώνουμε;
Πως θα καταγράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος τα τωρινά γεγονότα;
Η Ιστορία μας θα γραφτεί ένδοξα, ή με μελανά χρώματα;
Θα θυμίσουμε, λοιπόν, ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγινε Εθνάρχης σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ύστερα από την εθνική ταπείνωση του 1897, την Ελλάδα ουσιαστικά χρεοκοπημένη και μισή και τον ελληνικό λαό ακόμη με τα κουσούρια του ραγιά. Και το έκανε καλά για αρκετά χρόνια, αλλά δυστυχώς ο Μεγαλοϊδεατισμός έφερε την εθνική καταστροφή.
Αυτή τη στιγμή η χώρα και οι πολίτες χρειάζονται έναν… Βενιζέλο κι όχι κατ’ ανάγκη με το ίδιο επώνυμο, και σίγουρα όχι τον Βαγγέλη. Χρειάζονται ένα νέο “Ελευθέριο Βενιζέλο” που θα βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα που έχει περιέλθει. Οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό.
Ο τόπος χρειάζεται έναν ηγέτη με όραμα, αποφασιστικότητα, τόλμη να τα βάλει με όλους και με όλα και κυρίως διορατικότητα για το τι θέλει ο ελληνικός λαός. Που αντιλαμβάνεται ότι ο μόνος τρόπος για να διασωθεί η χώρα είναι να απαλλαγεί από το «τέρας της μεταπολίτευσης». Και ότι πρέπει να πορευθεί με τον κόσμο για να νικήσει αυτό το τέρας. Όποιο κι αν είναι το κόστος.
Επειδή λοιπόν είναι πλέον αντιληπτό από όλους ότι το τρένο της Ιστορίας θα σφυρίξει μια φορά, εμείς πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο ηγέτης αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Κυρίως για τα οράματα, τις ιδέες του και την μόρφωσή του και επειδή η ιστορία τον διαφύλαξε και τον κράτησε έξω από αυτό το σάπιο σύστημα για πολλά χρόνια, ώστε να είναι σήμερα ο μόνος πολιτικός που δεν ταυτίζεται με την “Μεταπολίτευση”.
Γι αυτά τα οράματα και γι αυτές τις ιδέες στηθήκαμε επί ώρες για να τον ψηφίσουμε αρχηγό της ΝΔ το Νοέμβρη του 2009 – και όχι επειδή είχαμε καμιά αγωνία για το αν θα συνεχίσουμε να βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας τα προϊόντα της μεταπολίτευσης που συνεχίζουν ακόμα να ταλαιπωρούν και τη ΝΔ και τον τόπο.
Ο ίδιος ο Σαμαράς θα αντιτάξει – και θα έχει μεγάλο δίκαιο – ότι δεν προλάβαινε να τα κάνει όλα. Είχε να παλέψει με ένα κόμμα – άδειο κέλυφος, με τη Ντόρα, την Αγία Οικογένεια, τα άδεια ταμεία την απογοητευμένη βάση, τα εχθρικά διακείμενα ΜΜΕ και τέλος και σημαντικότερο το Μνημόνιο και την οικονομική χρεοκοπία. Και δεν έκανε λίγα, έκανε πάρα πολλά και κυρίως στάθηκε όρθιος. Και το λέμε αυτό με το χέρι στην καρδιά.
Όμως αυτό που ο ίδιος έχει τονίσει επανειλημμένως, ότι δηλαδή “η μετάβαση από το παλιό στο ‘νέο” είναι μια αργή και βασανιστική διαδικασία” και ότι “το παλιό έχει πεθάνει, αλλά το νέο αργεί να γεννηθεί” ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ. Το καινούργιο πρέπει να γεννηθεί ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ. Ως πολιτική νοοτροπία και αντίληψη κυρίως. Τα κόμματα – δεινόσαυροι της μεταπολίτευσης έχουν πεθάνει προ πολλού και η ταφόπλακα σύρθηκε πάνω τους στις πλατείες των Αγανακτισμένων.
Τι θα είναι η “Νέα Μεταπολίτευση”;
Πρώτον: Η “Νέα Μεταπολίτευση” θα είναι καταρχήν αντισυστημική και αντιδιαπλεκόμενη. Η διαπλοκή στα σπίτια της στην Εκάλη και στις επιχειρήσεις της. Η Νέα Μεταπολίτευση δεν πρόκειται όχι να επιτύχει, αλλά ούτε καν να εγκαθιδρυθεί εάν δεν παρακάμψει και περιορίσει την εξουσία των ΜΜΕ της κρατικοδίαιτης διαπλοκής.
Δεύτερον: Η “Νέα Μεταπολίτευση” θα είναι μια πραγματική ιδεολογική επανάσταση που θα εξουθενώσει πολιτικά και ιδεολογικά τους κήρυκες του ενδοτισμού και της υποταγής στο ΔΝΤ και την παγκόσμια τάξη. Η “Νέα Μεταπολίτευση” δεν πρόκειται να επικρατήσει εάν δεν αποκτήσει ιδεολογική υπεροχή απέναντι στην ιδεολογική τρομοκρατία της παγκοσμιότητας, της μετριότητας και της ήσσονος προσπάθειας.
Τρίτον: Η “Νέα Μεταπολίτευση” θα είναι η πολιτική εξαφάνιση όλων των πολιτικών τζακιών που κυριάρχησαν στην προηγούμενη. Ο Σαμαράς θα γίνει ο εθνικός ηγέτης που χρειάζεται η χώρα και απαιτούν οι περιστάσεις μόνο αν προχωρήσει άμεσα σε μια ριζική ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού της υπάρχουσας ΝΔ. Μόνο αν μπουν μέσα (στο γραφείο του Σαμαρά, στα επιτελεία της Ρηγίλλης, στα κομματικά γραφεία και στις νομαρχιακές) νέοι άνθρωποι που θα ξέρουν την πιάτσα και θα κολυμπάνε στις μάζες.
Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στον δρόμο….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου