Κατ’ αρχήν όλοι συμφωνούν ότι ο βασικός λόγος που η ΕΕ αντιδρά τόσο αργά στη λήψη αποφάσεων οφείλεται στην αναβλητικότητα των Γερμανών.
Αν η κ. Μέρκελ ήθελε να ληφθούν γρήγορα αποφάσεις, θα είχαν ληφθεί!
Το επόμενο ερώτημα είναι, ποιος κερδίζει από την τακτική αυτή;
Πρώτα-πρώτα κερδίζουν οι Γερμανοί! Για αυτό άλλωστε και κωλυσιεργούν! Τα Γερμανικά ομόλογα αποτελούν πλέον το μόνο ασφαλές καταφύγιο των επενδυτών εντός της ευρωζώνης, ενώ και το υποτιμημένο ευρώ δίνει ώθηση στις εξαγωγές τους και δεν επιτρέπει στο δολάριο να ξεφύγει.
Δεύτερον, κερδίζει πολιτικούς πόντους η κ. Μέρκελ, καθώς φαίνεται στο εκλογικό της σώμα ότι αυτή καθορίζει τις εξελίξεις. Και στους Γερμανούς αρέσει να ηγεμονεύουν την Ευρώπη.
Τρίτον, κερδίζουν οι τράπεζες. Εκμεταλλευόμενες την αναβλητικότητα των Γερμανών κερδίζουν χρόνο είτε για να αναδιαρθρώσουν τα χαρτοφυλάκιά τους, είτε να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους για τη συμμετοχή τους σε όποιας μορφής επέκταση των ελληνικών δανείων.
Τέταρτον, κερδίζουν τα hedge funds και οι σπεκουλαδόροι που δεν χάνουν την ευκαιρία να αυξάνουν τα spreads στα ομόλογα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.
Πέμπτον, κερδίζει το ελβετικό φράγκο και ξέρουμε ποιων αποτελεί καταφύγιο το συγκεκριμένο νόμισμα.
Έκτον, κερδίζει προσωρινά και ο Ομπάμα, επειδή δεν ξεφεύγει το δολάριο, κάτι που θα αυξήσει το ήδη υψηλό κόστος δανεισμού των ΗΠΑ!
Έβδομον, κερδίζει και η Κίνα, αφ’ ενός γιατί δεν καταρρέουν τα αποθέματά της σε δολλάρια και αφ’ ετέρου γιατί μπορεί να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο ως πιστωτής των Ευρωπαϊκών οικονομιών.
Ποιοι χάνουν; Ε, όλοι οι υπόλοιποι…..
Στη φάση αυτή η Γερμανική Κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν κερδοσκόπος.
Το ζητούμενο είναι τι έχει στο μυαλό της μακροπρόθεσμα.
Γιατί, αν δεν αντέξει η Ιταλία, ο επόμενος στόχος θα είναι ακόμα μεγαλύτερος!
Στα παιχνίδια με τη φωτιά, έχουμε απώλειες και από την πλευρά των πυροσβεστών…
Αυτό, μάλλον το ξεχνάει η κ Μέρκελ.
Κ.Ρ.
Τα τρία σενάρια για το ελληνικό χρέος
Η γερμανική θέση είναι ότι η καταλληλότερη λύση είναι μια ανταλλαγή (swap) των ελληνικών ομολόγων με νέα μεγαλύτερης διάρκειας. Επιλογή που ισοδυναμεί με «πιστωτικό γεγονός» για τους διεθνείς οίκους.
Η γαλλική πρόταση έχει απορριφθεί μεν αλλά δεν αποκλείεται να εφαρμοστεί μια παραλλαγή του σχεδίου «μετακύλισης του χρέους» (rollover) που πρότειναν γαλλικές τράπεζες.
Η τρίτη επιλογή της επαναγοράς του ελληνικού χρέους από το ελληνικό δημόσιο με τη συνδρομή του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης προσκρούει στην επιμονή της κ. Μέρκελ να μην επωμιστούν οι Γερμανοί φορολογούμενοι το κόστος «διάσωσης» μιας άλλης χώρας. Θέση που μπορεί κάποιος να «δικαιολογήσει» ρίχνοντας μια ματιά στο διαρκώς μειούμενο κόστος δανεισμού της Γερμανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου