Άρθρο στην ισπανική EL MUNDO
Η υπερψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος από πλευράς ελληνικής βουλής, δεν χαροποιεί ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους. Αυτό που συμβαίνει, μοιάζει κάπως με τη περίφημη αλληγορία του Πλάτωνα για τον μύθο της σπηλιάς.
Οι Ευρωπαίοι, είμαστε σκλάβοι, εκ γενετής αλυσοδεμένοι, και μπορούμε να δούμε μόνο τις σκιές που σχηματίζουν στον τοίχο της σπηλιάς, όλα τα αντικείμενα που μεταφέρουν στα χέρια τους οι διάφοροι υπηρέτες που περνούν απ έξω, Και μάλιστα έχουμε πειστεί, πως όσον αφορά στην ελληνική πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα πέραν των σκιών που βλέπουμε.
Στην ελληνική όμως πραγματικότητα, τα παράδοξα ξεπερνούν τις αντοχές μας. Για παράδειγμα, είναι η πρώτη φορά που ένα τεχνικώς χρεοκοπημένο κράτος, στηρίζεται ως φερέγγυο .
Η ΕΕ επιμένει στη διάσωση μιας κατεστραμμένης χώρας με ένα δημοσιονομικό έλλειμμα 10% του ΑΕΠ της, και με ένα χρέος ύψους €350 δισ. που αντιστοιχεί στο 150% του πλούτου που μπορεί η χώρα να παράξει σε ένα έτος. Ακόμη και αν η Ελλάδα ιδιωτικοποιούσε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της (αν βρίσκονταν κάποιος να την αγοράσει), δεν θα εξαφάνιζε αυτό το χρέος.
Αυτή η αντίφαση μπορεί να εξηγηθεί από μια άλλη μεγαλύτερη, η οποία είναι ότι σύμφωνα με την Merkel και τον Sarkozy, το εθελούσιο είναι στην ουσία υποχρεωτικό. Αυτή η αντίφαση έχει επιβεβαιωθεί από τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, που κλήθηκαν να σβήσουν μέρος του ελληνικού χρέους. Στο φινάλε, δεν μιλάμε για διαγραφή του χρέους, αλλά για μια μεγάλη επιμήκυνση.
Ένα ακόμη παράδοξο έχει να κάνει με την χορήγηση €110 δις στην Ελλάδα πέρσι, που έγιναν καπνός. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, που όλος ο κόσμος βιάστηκε να απαλλάξει, θα εφάρμοζε υποτίθεται ένα σχέδιο αυστηρών μέτρων λιτότητας. Όμως παρά τη γενική οργή για τα χτυπήματα εναντίον των Ελλήνων, το σχέδιο αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια παραμορφωμένη σκιά της πραγματικότητας. Ο Ισπανός ευρωβουλευτής López Istúriz αποκάλυψε πριν λίγες ημέρες πως αντί να καταργήσει 55 δημόσιους φορείς και επιχειρήσεις ώστε να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα, η Αθήνα προχώρησε στη σύσταση 41 νέων δημόσιων φορέων, το ίδιο αυτό διάστημα.
Ένα άλλο παράδοξο είναι ότι η διάσωση της χώρας στο τέλος θα την πνίξει. Ο αρχηγός του ελληνικού συντηρητικού κόμματος Αντώνης Σαμαράς, έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει πως η αύξηση της φορολόγησης θα εξασθενήσει την οικονομία, και θα αυξήσει τη φοροδιαφυγή ακόμη περισσότερο.
Αν ο Παπανδρέου ήταν πιο τολμηρός, θα είχε περικόψει τη γραφειοκρατία όχι κατά 15% αλλά κατά 25%, και θα περιόριζε τις ιδιωτικοποιήσεις όχι στα €50 δισ. αλλά στα €300 δισ. των διαθέσιμων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Σε αυτήν την ελληνική φάρσα, μόνο κάποια ριζοσπαστικά μέτρα θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τα νούμερα.
Στην αλληγορία του Πλάτωνα, ένας σκλάβος μπορούσε να βγει απ τη σπηλιά, να δει την πραγματικότητα του έξω κόσμου, και στη συνέχεια να επιστρέψει στο σκοτάδι της προκειμένου να προσπαθήσει να εξηγήσει στους συντρόφους του ότι οι σκιές που βλέπουν δεν είναι η αλήθεια. Ότι στον έξω κόσμο υπάρχουν άλλα πράγματα που αποτελούν τη πηγή δημιουργίας αυτών των σκιών.
Οι σκλάβοι θα τον κορόιδευαν, και στη συνέχεια όταν αυτός θα επέμενε να τους απελευθερώσει από την άγνοια και το σκοτάδι, θα άρχιζαν να εξετάζουν το ενδεχόμενος δολοφονίας του.
Μέχρι στιγμής, ο Σαμαράς είναι ο μόνος που βγήκε από τη σπηλιά της Ελλάδας. Και για αυτό τον κατηγορούν ως ανεύθυνο. Ο Παπανδρέου που ανοιγοκλείνει τα μάτια του, βρίσκεται μισός έξω. Οι περισσότεροι όμως Έλληνες και Ευρωπαίοι, είναι ακόμη τυφλωμένοι απ τον ήλιο.
S.A.-El Mundo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου