Η χρεοκοπία των θεσμών

Ξεκίνησε χθες η δίκη του μοιραίου (για την Ελλάδα) Γιώργου Παπακωνσταντίνου, του ανθρώπου που μερίμνησε, με το αξίωμα του υπουργού Οικονομικών που κατείχε, να επιβληθεί στους Ελληνες η ατιμωτική ποινή της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και να εισχωρήσει το δηλητήριο της τρόικας σε ολόκληρο τον κρατικό οργανισμό.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δυστυχώς, δεν δικάζεται για το μείζον έγκλημα, δηλαδή για την υπαγωγή της πατρίδας μας στον έλεγχο και στο... έλεος της τρόικας. Κατηγορείται για δύο κακουργήματα για τη φερόμενη διαγραφή που διέπραξε από τη «λίστα Λαγκάρντ» τριών ονομάτων συγγενικών προσώπων του.

Η δίκη του λαμβάνει χώρα στην αίθουσα της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, εκεί που πριν από 24 έτη έγινε η δίκη για την υπόθεση Κοσκωτά. Με αυτήν τη διαδικασία αποδεικνύεται για μία επιπλέον φορά ότι η πατρίδα μας, από το 1991, δεν έχει κάνει πρόοδο αλλά πολλά βήματα πίσω!

Ενώ στην πολύκροτη δίκη Κοσκωτά επιτρεπόταν κάθε είδους δημοσιογραφική κάλυψη της διαδικασίας (μετάδοση ήχου και εικόνας), τώρα οι θεσμοί του κράτους συμπεριφέρονται λες και θέλουν να συγκαλύψουν την ενοχή του κατηγορουμένου.

Αυτό επισημαίνεται επειδή η συγκάλυψη και η αποσιώπηση ουδέποτε αποτελούσαν ενδείξεις αθωότητας από όσους αξιοποιούσαν τη σιωπή και το σκοτάδι. Οι ένοχοι φοβούνται το φως, όχι οι αθώοι.

Ενώ η υπόθεση Παπακωνσταντίνου είναι αμιγώς πολιτική και οι πολίτες θα έπρεπε να διευκολύνονται να λαμβάνουν γνώση με κάθε διαθέσιμο μέσο που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, η νομική κατασκευή των «προσωπικών δεδομένων» λειτουργεί σαν ασπίδα που προστατεύει τους κατηγορούμενους πολιτικούς από τα αδιάκριτα βλέμματα της κοινής γνώμης.

Δεν θα μπορούσε να έχει χρεοκοπήσει η Ελλάδα αν επικρατούσε η διαφάνεια και οι πολίτες ενημερώνονταν πλήρως για τα έργα και τις ημέρες των διαχειριστών των κοινών υποθέσεων. Μόνο μέσω της ομερτά και νόμων περί ευθύνης υπουργών και προσωπικών δεδομένων μπορεί η πατρίδα μας να γίνει παίγνιο στα χέρια των διεφθαρμένων ισχυρών και των διεθνών τοκογλύφων.