Τουρκοκύπρια βουλευτίνα καταγγέλλει τον τουρκικό στρατό ότι βίαζε Ελληνοκύπριες.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Συγκλονιστικές καταγγελίες σε βάρος του τουρκικού στρατού κατοχής, εξακόντισε μια Τουρκοκύπρια βουλευτίνα προκαλώντας κυριολεκτικά σεισμό στην βουλή του ψευδοκράτους των κατεχόμενων.

Συγκεκριμένα η Τουρκοκύπρια βουλευτίνα Λευκωσίας, Doğuş Derya, του Δημοκρατικού Τουρκικού Κόμματος -Ενωμένες Δυνάμεις, μιλώντας στην τουρκοκυπριακή βουλή εξεστόμισε την φοβερή κατηγορία ότι ο τουρκικός στρατός στην διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Κύπρο, προέβηκε σε φοβερούς βιασμούς σε βάρος του ελληνικού, αρμενικού και μαρωνιτικού πληθυσμού.

Μάλιστα παραδέχτηκε δημόσια πως στον πόλεμο της Κύπρου ουσιαστικά δεν υπήρξε κανένας νικητής, γιατί η κατάληψη του βορείου τμήματος της Κύπρου προκάλεσε μια σειρά εντόνων προβλημάτων στην ίδια την Τουρκία. Καταλήγοντας δε στον λόγο της, εξαπέστειλε την φοβερή κατηγορία ότι ο τουρκικός στρατός βίαζε χριστιανές ελληνοκύπριες και αρμένισες κατά την διάρκεια της εισβολής του 1974.

Όπως ήταν φυσικό αυτή η ομιλία -ομολογία της πραγματικά θαρραλέας Τουρκοκύπριας βουλευτίνας, προκάλεσε σάλο και θύελλα αντιδράσεων μέσα στο τουρκοκυπριακό κοινοβούλιο και έπεσε κυριολεκτικά σαν βόμβα στην συνεδρίαση, φορτίζοντας έντονα το κλίμα ανάμεσα στους Τουρκοκυπρίους βουλευτές. Μάλιστα αντίδραση υπήρξε και από το ίδιο της το κόμμα, καθώς ένας άλλος βουλευτής Λευκωσίας του ίδιου κόμματος, ο Zorlu Töre, ανέβηκε στο βήμα και απαίτησε σε έντονο ύφος από την συνάδελφο του βουλευτίνα Doğuş Derya να ζητήσει συγγνώμη για τις δηλώσεις της οι οποίες, όπως ανέφερε, προσβάλουν τον τουρκικό στρατό που εδρεύει στην λεγομένη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» KKTC.

Οι δηλώσεις της Τουρκοκύπριας βουλευτίνας προκάλεσαν και έντονη διαμάχη στις τουρκοκυπριακές εφημερίδες, ενώ εντυπωσιακό είναι πως υπήρξαν και υποστηρικτές της βουλευτίνας στις δηλώσεις ομολογία για τον εγκληματικό ρόλο του τούρκικου στρατού κατοχής. Συγκεκριμένα υπήρξαν δηλώσεις στήριξης της Doğuş Derya από παράγοντες του κόμματος της, καθώς και από εκπροσώπους των κομμάτων, Κοινωνικό Δημοκρατικό και από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου των κατεχομένων. Από την άλλη πλευρά ο γιος του Ραούφ Ντεκτάς, ο Σερντάρ Ντεκτάς, ο οποίος είναι και αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος και το Εθνικό Ενωτικό Κόμμα του Ντερβίς Ερογλου, κατέκριναν με έντονο τρόπο τις δηλώσεις της βουλευτίνας.

Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως η Τουρκοκύπρια βουλευτίνα επέμενε στις δηλώσεις της. Σε συνέντευξη που έδωσε στην τουρκική εφημερίδα, Vatan, υποστήριξε πως οι βιασμοί των Τούρκων στρατιωτών σε βάρος του χριστιανικού πληθυσμού ήταν μέρος της πολεμικής επιχείρησης της Τουρκίας. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να αξιώσει να δώσουν λόγο οι υπεύθυνοι για αυτές τις απαίσιες πράξεις που διαπράχτηκαν σε βάρος του ελληνικού, αρμενικού και μαρωνιτικού πληθυσμού της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό.

Αυτή είναι η Τουρκοκύπρια βουλευτίνα που βάζει τα «γυαλιά» σε πολλές συνάδελφες της από την ελληνική βουλή, οι οποίες μόλις ακούνε για κάποιο εθνικό θέμα βγάζουν «σπυριά» και εξαφανίζονται μήπως και τις κατηγορήσουν για εθνικισμό, ρατσισμό και όλα αυτά τα εκσυγχρονιστικά μαργαριτάρια.

Ένα μεγάλο Μπράβο στην Τουρκοκύπρια Doğuş Derya!!!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

nikosxeiladakis.gr

ΓΑΠ: Από τον ανένδοτο αγώνα στο ανέκδοτο κόμμα. «Γιώργο μαζί για την αλλαγή, έλα να διαλύσουμε ξανά ετούτη τη γη».

Μπορεί ο Λάκης και ο Παύλος να μονοπωλούν την επικαιρότητα με την απόπειρα δωροδοκίας του Χαϊκάλη με τρεις μπουκάλες τσίπουρο και πεντακόσιες χιλιάδες δραχμές, αλλά εμείς θα ασχοληθούμε με σταθερές αξίες του πολιτικού συστήματος και ουχί με διάττοντες αστέρες του Κοινοβουλίου.

Κυοφορείται το …γαπάτο κόμμα λοιπόν με κεντρικούς άξονες την αυτό-οργάνωση, την αυτοδιάθεση, την (πολιτική) αυτοϊκανοποίηση ενάντια στον ελιτισμό της εξουσίας και στα τρανς λιπαρά,

«Γιώργο μαζί για την αλλαγή» βροντοφώναζε το αυθόρμητο πλήθος που κατέκλυσε την αίθουσα συνεστιάσεων στην Κοζάνη (γάμοι, βαφτίσεις, χοροί εξωραϊστικών συλλόγων). Δεν έγινε γνωστό αν ο γνωστός τέως Πρωθυπουργός και αεί Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, έμεινε από λάστιχο και του προσφέρθηκε βοήθεια.

Γιατί ο πασοκικός λαός δεν είναι αγνώμων. Πήγε να χειροκροτήσει τον κληρονόμο της δυναστείας που τον εξέθρεψε.

Επίσης, τους χειμερινούς μήνες στην περιφέρεια δεν πάνε περιοδεύοντες θίασοι, ο ΓΑΠ είδε το κενό και το εκμεταλλεύτηκε.

Είναι συγκινητικό να βλέπεις τον Πεταλωτή, να σου θυμίζει τις όμορφες στιγμές με το κομπιουτεράκι στο χέρι που περάσαμε μαζί, εμείς να μετράμε απώλεια εισοδημάτων και καμία δεκαριά παραγωγικών χρόνων και εκείνος να ανησυχεί πως βγαίνει στο γυαλί. Ανεπανάληπτες στιγμές.

Ήταν εκεί και ο Φίλιππος Πετσάλνικος, ένας πολιτικός που πάντα ασκούσε κριτική στον Παπανδρεϊσμό, όταν δεν ήταν στην Κυβέρνηση.

Ο ΓΑΠ έχει λύσεις για όλα: με τόσα νησιά που έχει η Ελλάδα, θα μας φλομώσει στις εξαγγελίες διάσωσης, φτάνει να του δώσουμε την ευκαιρία.

Έχει τη φόρμουλα για εκλογή Προέδρου, για θάλασσα στα Γρεβενά, αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ, σβήσιμο πολιτικών ρυτίδων και κηλίδων, ανόρθωση ηθικού, ανύψωση του Κινήματος.

Από τον ανένδοτο αγώνα του παππού, στον ανέκδοτο αγώνα του εγγονού.

Κι αν το 85% θέλει ο Γιώργος να αποσυρθεί από την πολιτική και να ασχοληθεί με τα ποδήλατα, υπάρχει κι ένα 15% αθροιστικά που δεν θέλει να τον ξέρει/ δεν απαντά σε χαζές ερωτήσεις ή θέλει να κάνει κόμμα.

Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον ένα αμιγώς παπανδρεϊκό κόμμα. Αν εξαιρέσεις τον Βασίλη Λεβέντη, ποιος άλλος θα εκφράσει γνήσια το σοσιαλιστικό κέντρο, τη δεξιά πτέρυγα της δήθεν κεντροαριστεράς;

Ποιος άλλος θα δώσει υπόσταση στο απόλυτο τίποτα, ποιος θα κάνει τις κερασιές να μην ανθίσουν για καμιά εκατοστή χρόνια, ποιος θα μας μετατρέψει από ημι-ελεύθερους σε δουλοπάροικους;

«Γιώργο μαζί για την αλλαγή, έλα να διαλύσουμε ξανά ετούτη τη γη».

Μ.Ο.

ΥΓ: Από το 2011 και μετά όσοι σχολιάζαμε τις «αυθόρμητες» παρεμβάσεις του ΓΑΠ, εισπράτταμε μια κριτική τύπου «γιατί ασχολείστε με τον τελειωμένο», «ρίχνετε στάχτη στα μάτια του κόσμου» κτλ.

Η πεποίθηση μας ότι ο ΓΑΠ θα επεδίωκε την επιστροφή, τη ρεβάνς και τη διατήρηση των προνομίων της δυναστείας, επιβεβαιώνεται πλήρως και τον ευχαριστούμε θερμά για αυτό.

Κίσινγκερ 1983: Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μαστίζονται απο δρομολογημένη οικονομική κρίση....!

 

Απόρρητη έκθεση της Μοσαντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κίσινγκερ σε εκπροσώπους της γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία (1983)

Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο (το πρωτότυπο ακολουθεί)

“Στις αρχές του 21ου αιώνα το Ισραήλ πρέπει να ελέγχει όλα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Αν. Μεσογείου. 

Από τους συνδικαιούχους μόνο με την Τουρκία πρέπει να διαπραγματευτεί και στην ανάγκη να παραχωρήσει ένα μέρος. 

Οι Αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής θα είναι απασχολημένες σε εμφύλιες συρράξεις. 

Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μαστίζονται από δρομολογημένη οικονομική κρίση. 

Η μόνη παρηγοριά για τους Ελληνες ίσως να είναι η δικαίωση τους για την αποπληρωμή των Γερμανικών αποζημιώσεων από το β΄ παγκόσμιο πόλεμο. 

Σε αυτή τη δικαστική διεκδίκηση τους πρέπει να τους στηρίξουμε, για να τρωθεί η οικονομική επανάκαμψη και το γόητρο της, πάντοτε επικίνδυνης για μας, Γερμανίας”

Απόρρητη έκθεση της Μοσαντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κισινγκερ σε εκπροσώπους της γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία (1983)

 
Το πρωτότυπο κείμενο

At the beginning of the 21st century, Israel must succeed in the integral control of the energy deposits, which exist in the maritime area of the East Mediterranean. Concerning the future exploiters, Israel should negotiate only with Turkey and, if circumstances make it necessary, yield to Turkey parts of the deposits. Arab nations in the Middle East will be locked on the vicious circle of civil wars. Greece and Cyprus, will be confronted with directed economic crisis. The only consolation for the Greek people might be receiving the long over due WWII German compensations. In this demanding judiciary struggle, Greece deserve our full support, in order to make vulnerable the ever dangerous for us German prestige, and its economic, future reconstruction.

(CONFIDENTIAL ESSAY, GERMANY, 1983) Η πρώτη ένεση έγινε με το ΜΝΗΜΟΝΙΟ για να μας κοιμήσει πριν από την μεγάλη εγχείρηση.... 

Ακόμα πιστεύετε πως είναι τυχαία όλα αυτά που βιώνουμε; 

πηγή
πηγή

Η Ευρώπη που άφησε ανεξέλεγκτο τον Παπανδρέου, τώρα «ανησυχεί» για τις προθέσεις Τσίπρα!

Εξαιρετικά εύστοχη η χθεσινοβραδυνή παρέμβαση του Προκόπη Παυλόπουλου στην εκπομπή του Λιάτσου στο Κόντρα. Αναφερόμενος στις «προειδοποιήσεις» ευρωπαίων αξιωματούχων σχετικά με τις προθέσεις Τσίπρα, αναρωτήθηκε «που βρισκόντουσαν όλοι αυτοί οι ανησυχούντες» όταν ο Παπανδρέου δίκην Αννίβα κραύγαζε «λεφτά υπάρχουν» για να ρίξει την κυβέρνηση Καραμανλή.

Να υπενθυμίσουμε ότι τότε βρισκόταν σε ισχύ το σύμφωνο Παπαθανασίου – Αλμούνια που συνιστούσε μία ήπια δημοσιονομική…προσαρμογή προκειμένου να αποφευχθεί η δημοσιονομική κρίση. Την ίδια στιγμή λοιπόν που ο Παπανδρέου με τις εξαγγελίες και το περιβόητο πρόγραμμα του παραβίαζε αυτό το σύμφωνο, δεν βρέθηκε ούτε ένας Ευρωπαίος, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ, να παρέμβει απέναντι σε αυτή την παράνοια. Το πρόγραμμα του Παπανδρέου, ήταν τρισχειρότερο από αυτά που λέει σήμερα ο Τσίπρας και όμως δεν βρέθηκε ουδείς να τον εμποδίσει.

Αντίθετα, όλοι τον βοήθησαν για να γκρεμίσει τον ενοχλητικό Καραμανλή και στην συνέχεια προχώρησαν στο ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα: Όταν ο Παπανδρέου άρχισε να μοιράζει λεφτά στο τελευταίο τρίμηνο του 2009 ρίχνοντας την οικονομία στα τάρταρα και παραβιάζοντας το σύμφωνο με τον Αλμούνια, οι ευρωπαίοι πάλι δεν μίλησαν. Ήταν όπως αποδεικνύεται, συνεργοί στο εγκληματικό σχέδιο υπαγωγής της Ελλάδας στο μνημόνιο που οδήγησε στην σημερινή κατάντια.

Κανένας λοιπόν, ούτε τότε δεν τράβηξε το αυτί του Παπακωνσταντίνου. Αντίθετα, όλοι θυμόμαστε τις αγκαλιές στο Eurogroup μέχρι την στιγμή που ήλθαν οι «Τιτανικοί». Με μέγα κερδισμένο την Γερμανία, όπως καταμαρτυρούν σήμερα οι αριθμοί και όχι οι πολιτικαντισμοί.

Εκτός από επικίνδυνοι είναι και άσχετοι στον ΣΥΡΙΖΑ

Οι πολιτικές αθλιότητες και η λάσπη για να καλυφθεί το πραγματικό γεγονός, δηλαδή το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας σε περίπτωση που επικρατήσουν οι ψεύτικες μαγκιές του Τσίπρα, συνεχίζεται. Παρά το γεγονός ότι όλα τα ξένα μέσα ενημέρωσης και οι αναλυτές τονίζουν ότι η ελληνική οικονομία κινδυνεύει με διακοπή της χρηματοδότησης και της πιστωτικής ασφυξίας ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και συνεχίζει στη λογική της συκοφάντησης και του ψεύδους.

Χαρακτηριστική η περίπτωσης της «αγωνίστριας» του Πολυτεχνείου με το 1 εκατ. ευρώ σε ξένες τράπεζες, της Νάντιας Βαλαβάνη. Πρωί – πρωί στρογγυλοκάθισε στο Mega και απειλούσε με… εκτελεστικό απόσπασμα όσους υπέγραψαν τα μνημόνια. Και φυσικά συνεχίζοντας την εκστρατεία παραπληροφόρησης άρχισε να επιτίθεται στην κυβέρνηση και στην Σοφία Βούλτεψη ότι διασπείρουν τον τρόμο για το μέλλον της Ελλάδας αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση.

Μα δεν χρειάζεται καν να μιλά κανείς από την κυβέρνηση για πιστωτικό γεγονός και ασφυξία της Ελλάδας. Το έχουν αποφασίσει ο δανειστές σε περίπτωση που το… κοκοράκι του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να χορέψει τις αγορές πεντοζάλη. Είναι τόσο εύκολο για τους ξένους να σταματήσουν τη χρηματοδότηση και να τρέχει η χώρα να βρει χρήματα να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.

Ή μήπως θα βγάλουν στον ΣΥΡΙΖΑ τη μηχανή που κόβει χρήμα; Χθες μόλις η Γερμανία μας έστειλε το τελεσίγραφο ότι αν ο Τσίπρας κάνει αυτά που υπόσχεται τότε θα σταματήσει η χρηματοδότηση και θα μείνει η Ελλάδα και οι τράπεζες από ρευστό. Έχουμε τόσα χρήματα για να μην έχουμε ανάγκη τους ξένους; Πώς θα εξυπηρετήσουμε το χρέος μας; Πώς θα καλύπτουμε τα έξοδά μας; Εδώ μέχρι και η Γερμανία δανείζεται πάνω από 200 δις ευρώ το χρόνο από τις αγορές για να εξυπηρετεί το χρέος της, εμείς τι θα κάνουμε;

Είναι πολύ επικίνδυνες κουβέντες για να τις αναλύουν οι ερασιτέχνες του ΣΥΡΙΖΑ όπως η κ. Βαλαβάνη η οποία αν δεν κάνουμε λάθος «βούλιαξε» την οικογενειακή της επιχείρηση πριν γίνει εθνομητέρα για να σώσει την Ελλάδα. Επιτέθηκε στην Σ. Βούλτεψη για τις δηλώσεις της τελευταίας περί πιστωτικού γεγονότος αν ισχύσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Λες και είπε κάτι που δε λένε όλοι οι ξένοι και οι περισσότεροι σοβαροί Έλληνες.

Η Σ. Βούλτεψη της απάντησε αλλά μήπως τελικά δεν αξίζει τον κόπο να απαντάς σε άσχετους και επικίνδυνους; «Διαπιστώνω ότι η κα Βαλαβάνη αποφάσισε να λάβει ενεργό μέρος στην εκστρατεία ψεύδους και διαστρέβλωσης που διεξάγεται αυτόν τον καιρό γιατί μεταφέρει μισά και αποσπασματικά, όσα είπα, κάτι το οποίο έγινε όλες αυτές τις μέρες», είπε η κα Βούλτεψη και πρόσθεσε:

«Αυτό το οποίο είπα εγώ το είπε ο Moody’s. Εγώ το είχα διαβάσει στην Αυγή και στην ιστοσελίδα του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο» και αυτό είχε γραφεί στην Αυγή και στο Κόκκινο την Παρασκευή. Αλλά εδώ τη Δευτέρα εσείσθη ο κόσμος που το είπα εγώ. Προφανώς την Παρασκευή είχαν πάει όλοι στα μπουζούκια στην χώρα, και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, εκτός εάν μιλάμε για έναν στρουθοκαμηλισμό που λέει ότι αν δεν το πούμε δεν το έχει πει ο Moody’s ή η Αυγή», κατέληξε η κυβερνητική εκπρόσωπος.

Μήπως την ακούει η κ. Βαλαβάνη. Μια ακόμη που εξαργύρωσε τη συμμετοχή της στο Πολυτεχνείο διότι αυτό γράφει μόνο στο βιογραφικό της. Α, και εκείνα τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που έχει «παρκάρει» σε ξένες τράπεζες σε περίπτωση που στην Ελλάδα γίνει… πιστωτικό γεγονός. Αλλά έτσι είναι. Οι πλούσιοι αριστεροί του Κολωνακίου σιγά μην ενδιαφέρονται για το αν θα καταρρεύσουν οι τράπεζες και χάσει ο κόσμος τα λεφτά του.

Η κ. Βαλαβάνη άραγε θα στηθεί στην ουρά των ΑΤΜ για να βγάλει κανένα ευρώ να πάει να πάρει ψωμί; Όχι βέβαια, οι καταθέσεις στο εξωτερικό να είναι καλά. Να θυμίσουμε το πόθεν έσχες της για να καταλάβετε ότι το «πιστωτικό γεγονός» είναι γι’ αυτήν ανύπαρκτο; Η εν λόγω κυρία λοιπόν διαθέτει 20 βιβλιάρια καταθέσεων, ύψους 885.000 ευρώ, τα οποία αναλύονται σε 452.885 ευρώ και 364.000 λίρες Αγγλίας(432.967 ευρώ). Έχει κάτι λίγα ομόλογα, καμιά 15αριά ακίνητα, μετοχές κ.λπ.

Έτσι για να βλέπουμε με ποιους «επαναστάτες» και «αγωνιστές» της Αριστεράς έχουμε να κάνουμε.

ΓΟΥΔΗ για την ακύρωση του Southstream: Από κυρίαρχη χώρα, υπηρέτες της Τουρκίας με τον TAP.

Στις 22 Αυγούστου 2008 η υπεύθυνη εξωτερικών υποθέσεων της αμερικανικής πρεσβείας, Ντέμπορα Μακάρθι, έγραφε: «Μια ομάδα Ρώσων, στελέχη της αμυντικής βιομηχανίας, είναι προγραμματισμένο να επισκεφθεί την Αθήνα για να συζητήσει με Έλληνες αξιωματούχους την προμήθεια ρωσικών αρμάτων μεταφοράς προσωπικού. Το Σεπτέμβριο αναμένεται να επικυρώσει η ελληνική Βουλή τη συμφωνία για τον αγωγό South Stream. Έχουμε εργαστεί ώστε να ανατρέψουμε και τις δύο αυτές αρρωστημένες κινήσεις, όμως περαιτέρω συζητήσεις με Έλληνες διπλωμάτες στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον για το θέμα θα βοηθούσαν».

Η χθεσινή είδηση με την Μέρκελ να εκλιπαρεί για την συνέχιση του Southstream, αποτελεί την μεγάλη δικαίωση του Ολυμπία όταν αποκάλυπτε την μυστική αλληλογραφία για το σαμποτάζ του εθνικής σημασίας αγωγού: Έτσι απαξιώνεται ο Southstream, από τους εκλεκτούς του Παπανδρέου… σήμερα! ΟΛΑ ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ.

Εκεί όπου οι εκλεκτοί του Παπανδρέου «ενημέρωναν» τον Σαμαρά πως οι πρωτοβουλίες Καραμανλή – Πούτιν ήταν «βιαστικές» και με «σκοπιμότητα»! Ενώ η πιθανότητα μη κατασκευής του έργου ήταν μεγάλη (!)

Η παρέμβαση της Μέρκελ λοιπόν αποδεικνύει πως ο Southstream που οραματίστηκε ο Καραμανλής από το 2006, όχι μόνον είναι βιώσιμος αλλά εξυπηρετούσε τα εθνικά και οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας πολλαπλά, χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση με τις επερχόμενες συμφωνίες για την μεταφορά των φυσικών πόρων από Κύπρο και Ισραήλ.

Η μεθόδευση έφτασε σε τέτοια επίπεδα ώστε η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να προσκαλεί την Ελλάδα στην συνάντηση για την κατασκευή του Southstream και η Ελλάδα να μην εμφανίζεται! Να μποϋκοτάρει το ίδιο της το συμφέρον δηλαδή!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Όλα αυτά γιατί; Για να προωθηθούν τα τουρκικά συμφέροντα με την Ελλάδα αντί για κυρίαρχη χώρα στον ρόλο του ξενιστή: ΙΔΟΥ ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ ΤΑΡ: «Φιλοξενούσα χώρα» των τουρκικών συμφερόντων η Ελλάδα!

Δηλαδή σαμποτάραμε τον αγωγό που θα έφερνε δισεκατομμύρια στην Ελλάδα, εκτός από την ενίσχυση του γεωπολιτικού της ρόλου, για να βγάζουμε …30 χιλιάρικα τον μήνα, ενώ η Τουρκία θα κερδίζει 4 δις τον χρόνο! ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΦΥΛΑΚΗ;

Και όλη αυτή η φαρσοκωμωδία παρουσιάστηκε ως «σουξέ στόρι» από μία κυβέρνηση που υποτίθεται πως αποτελεί την συνέχεια της κυβέρνησης Καραμανλή. Στην πράξη δυστυχώς αποδείχθηκε κυβέρνηση – φερετζές του Παπανδρέου

Το βρωμερό παρασκήνιο με τον ΤΑΡ το έφεραν στην βουλή ο Δημαράς με τον Αβραμίδη, χωρίς ποτέ να πάρουν απάντηση.

Όταν τον Γενάρη του 2008 σύμφωνα με τα Wikileaks ο Καραμανλής έλεγε στον Σπέκχαρντ που εξέφραζε τις αντιρρήσεις του για τον Southstream: «Για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι για περίπου 20 χρόνια προετοιμάζεται και δεν αποτελεί κάτι καινούριο. Για τον αγωγό φυσικού αερίου Southstream αναφέρει ότι οι Ρώσοι θα τον φτιάξουν, είτε μέσω της Ελλάδας, είτε από κάπου αλλού.»

Και σήμερα, δικαιώνεται.

Η είδηση που ακολουθεί θα πρέπει να αποτελέσει μέρος του κατηγορητηρίου για όλους αυτούς που συμμετείχαν σε αυτή την μεθόδευση. Να περάσει δηλαδή «από αλλού» ο αγωγός.

Την στήριξή της, στις προσπάθειες που κάνει η Βουλγαρία για την έναρξη ενός νέου γύρου συνομιλιών με τη Ρωσία σχετικά με τον αγωγό φυσικού αερίου South Stream, εξέφρασε χθες η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ έπειτα από συνομιλίες που είχε με τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ στο Βερολίνο. «Πρέπει να εξετάσουμε όλα τα νομικά ζητήματα γύρω από το σχέδιο South Stream και κατόπιν να τα χρησιμοποιήσουμε προκειμένου να προωθήσουμε τις συζητήσεις με τη Ρωσία» δήλωσε η Μέρκελ με αφορμή την απόφαση της Μόσχας να αναστείλει την εφαρμογή του σχεδίου για τον αγωγό.

Όπως είπε, έχουν συμφωνηθεί πολλά συμβόλαια και είναι σημαντικό και για τις δύο πλευρές να παραμείνουν αξιόπιστοι εταίροι. Από την πλευρά του ο Μπορίσοφ επισήμανε ότι μετά τη συνάντησή του με τη Μέρκελ είναι πεπεισμένος ότι τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν και ελπίζει να λάβει διευκρινίσεις από τις Βρυξέλλες για τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τον αγωγό. «Πιστεύουμε ότι οι Ρώσοι και οι Βούλγαροι εταίροι πρέπει να συνεχίσουν σε νόμιμη βάση, ειδάλλως θα παραβιάζαμε τη σύμβαση, που υπογράφθηκε με τη Βουλγαρία μάλλον, παρά με την Ε.Ε. ως εταίρο το 2006» πρόσθεσε.

Ο Μπομπολας δεν ξεχνά τον «Βασικό Μέτοχο»…

Όξος και χολή στάζει ο αρχινταβατζής Μπόμπολας εναντίον του Θ. Ρουσόπουλου, παίρνοντας αφορμή τα επεισόδια έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ!
Και δε χάνει ευκαιρία να λασπολογήσει, να συκοφαντήσει ακόμη μια φορά…
Θόδωρος,ο Βατοπεδινός, λοιπόν…
Δεν έχει καμία αξία για εκείνον και τη φυλλάδα του το ότι δεν απεδείχθη ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ καμία εμπλοκή του στο Βατοπέδι…
Ούτε το ότι από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, το οποίο χρησιμοποίησε ο Μπόμπολας για να ρίξει τον Καραμανλή, όταν ήρθε η ώρα να ψηφίσει την παραπομπή του, 30 βουλευτές του ψήφισαν κατά…
Ψιλά γράμματα για τον αρχινταβατζή…
Σημασία γι’ αυτόν έχει να ξύνει και να … δημιουργεί μνήμες σε ανθρώπους που δεν ενημερώνονται και να συνεχίσει να μένει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ώστε να μπορούν οι ανεγκέφαλοι να αναμεταδίδουν την ατάκα:
Θόδωρος, ο Βατοπεδινός
Και το resume του άρθρου στο τέλος του…
«Προφανώς εκτιμά ότι ο χρόνος βοήθησε στο να ξεχαστούν τα «έργα και οι ημέρες» του στην κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά, όπως φάνηκε χθες, μάλλον έκανε λάθος λογαριασμό…»

Για το συκοφάντη Πρωτόπαπα.. ουδέν…
Για τη Μπακογιάννη… τσιμουδιά…
Ούτε, εννοείται πείραξε το μαλλί της Βούλτεψη…
Μόνο…
Θόδωρος, ο Βατοπεδινός…
Λάθος λογαριασμό κάνει ο Μπόμπολας, καθώς εμείς δεν ξεχνάμε ποιοι και γιατί έριξαν τον Καραμανλή, όπως και σε τι περιπέτειες έβαλαν τη χώρα και το λαό της…

Φ. Ασημακοπουλος

Η αείμνηστη αριστερή Οριάνα Φαλάτσι κονιορτοποιεί το γελοίο επιχείρημα «Ήμασταν και εμείς κάποτε μετανάστες»

Διαβάστε το όλο. Είναι εξαιρετικό! Μια χειμαρρώδης αποστομοτική απάντηση στα γνωστά δακρύβρεχτα "αντιρατσιστικά" τσιτάτα που θέλουν να καλλιεργήσουν "ενοχές"να φιμώσουν όποιον αντιδράει στον εποικισμό της πατρίδας από τους αλλοδαπούς και στην δημογραφική αλλοίωση του λαού μας.

 

 

Της Oriana Fallaci* (από το βιβλίο της «H Οργή και η Περηφάνεια», 2003)

 

Όχι εδώ και πολύ καιρό, άκουσα κάποιον από τους αναρίθμητους πρώην κυρίους Πρωθυπουργούς που έχουν ταλαιπωρήσει την Ιταλία τις τελευταίες δεκαετίες, να λέει στην τηλεόραση: «Κι ο θείος μου ήταν μετανάστης. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που έφευγε για την Αμερική. με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι».Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, κύριε παραπληροφορημένε, ή αναξιόπιστε πρώην Πρωθυπουργέ. Εκτός από το ότι είναι πρακτικά αδύνατον να έχετε θείο που πήγε στην Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, για τον απλό λόγο ότι οι θείοι με τις βαλίτσες από χαρτόνι στο χέρι πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή τότε που εσείς δεν ήσασταν ακόμη γεννημένος, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Και είναι δυο φαινόμενα άσχετα μεταξύ τους για ορισμένους λόγους που εσείς αγνοείτε, ή κάνετε πως αγνοείτε. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:

Πρώτον: Η Αμερική είναι μια ήπειρος με έκταση 3 εκατομμύρια και 618.770 τετραγωνικά μίλια. Τεράστιες περιοχές αυτής της έκτασης είναι ακόμη και σήμερα ακατοίκητες ή τόσο αραιά κατοικημένες, ώστε σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να περπατάει κανείς για ολόκληρους μήνες χωρίς να συναντήσει ψυχή. Και σας πληροφορώ ότι στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα αυτές οιπεριοχές ήταν ακόμη πιο έρημες και σχεδόν εντελώς ακατοίκητες. Δεν υπήρχαν πόλεις, ούτε κωμοπόλεις, ούτε δρόμοι, ούτε καν οικισμοί. Το πολύ-πολύ να υπήρχαν κάποια φυλάκια ή κάποια καταλύματα για ξεκούραση και για αλλαγή αλόγων. Η πλειονότητα των κατοίκων ήταν, ουσιαστικά, συγκεντρωμένη στις ανατολικές Πολιτείες. Στις Μεσοδυτικές εκτάσεις, ζούσαν μονάχα λίγοι θαρραλέοι τυχοδιώκτες, καθώς και οι φυλές των ιθαγενών Ινδιάνων, που τους ονόμαζαν Ερυθρόδερμους. Πιο δυτικά, στη λεγόμενη Άγρια Δύση, υπήρχαν ακόμη λιγότεροι κάτοικοι: Το Κυνήγι του Χρυσού μόλις είχε αρχίσει. Λοιπόν: Η Ιταλία δεν αποτελεί ήπειρο. Είναι μια μικρή σχετικά χώρα, τριάντα δύο φορές μικρότερη από την Αμερική και υπερβολικά πυκνοκατοικημένη: ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 58 εκατομμύρια κατοίκους έναντι των 282 εκατομμυρίων της Αμερικής. Συνεπώς, αν τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες γιοι του Αλλάχ μεταναστεύουν στην Ιταλία κάθε χρόνο (όπως γίνεται στην πραγματικότητα), για μας είναι σαν να μετανάστευαν τρία ή τέσσερα εκατομμύρια Μεξικανοί στο Τέξας, στην Αριζόνα ή στην Καλιφόρνια κάθε χρόνο.

 

Δεύτερον: Για έναν ολόκληρο αιώνα, δηλαδή από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι το 1875, η Αμερική ήταν χώρα ελεύθερης προσπέλασης. Τα σύνορα και οι ακτές της παρέμεναν αφύλακτα, οποιοσδήποτε ξένος μπορούσε να μπει ελεύθερα στη χώρα και οι μετανάστες ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι. Για να αναπτυχθεί και να ακμάσει το νεοσύστατο έθνος, έπρεπε να αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα εδάφη του και ο εν δυνάμει πλούτος του, και γι’ αυτό ακριβώς στις 20 Μαΐου του 1862, ο Αβραάμ Λίνκολν υπέγραψε την Homestead Act. Σύμφωνα με την Πράξη αυτή, θα δωρίζονταν 810 εκατομμύρια τ.μ. ομοσπονδιακής γης.

 

Στην Οκλαχόμα, για παράδειγμα, στη Μοντάνα, στη Νεμπράσκα, στο Κολοράντο, στο Κάνσας, στη Βόρεια και Νότια Ντακότα κ.ά... Επιπλέον η «Πράξη» δεν ωφελούσε μονάχα τους Αμερικανούς. Με εξαίρεση τους Κινέζους, που γενικότερα τύχαιναν κακομεταχείρισης, καθώς και τους καταδιωκόμενους γηγενείς Ινδιάνους, οποιοσδήποτε (άντρας ή γυναίκα) μπορούσε να κάνει αίτηση και να λάβει ως δωρεά 480 τ.μ. γης. Οι προϋποθέσεις ήταν: ο αιτών να έχει συμπληρώσει το εικοστό πρώτο έτος, να εγκατασταθεί στον συγκεκριμένο τόπο για τουλάχιστον πέντε χρόνια, να μετατρέψει την άγρια γη σε φάρμα και κατοικία, να δημιουργήσει οικογένεια και, αν δεν ήταν Αμερικανός, να ζητήσει αμερικανική υπηκοότητα. Ακολουθώντας τα σλόγκαν «Το Αμερικανικό Όνειρο», «Αμερική, η Χώρα των Ευκαιριών», οι περισσότεροι από αυτούς που απέκτησαν έτσι γη, ήταν Ευρωπαίοι.

 

Ο αριθμός των μεταναστών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ολόκληρες φυλές γηγενών (Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, Τσεγιέν, κ.α.)εκτοπίστηκαν βίαια και περιορίστηκαν με επαίσχυντο τρόπο σε καταυλισμούς. Λοιπόν, στην Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ ανάλογη «Πράξη» που να προσκαλεί τους ξένους να έρθουν και να εγκατασταθούν στη χώρα μας: «Ελάτε ξένοι, ελάτε! Αν έρθετε, θα σας δώσουμε ένα καλό κομμάτι γης στο Κιάντι, στη Βαλ Παντάνα ή στη Ριβιέρα. Για χάρη σας θα διώξουμε τους γηγενείς, δηλαδή τους Τοσκανούς, τους Λομβαρδούς και τους Λιγουριανούς, θα τους κλείσουμε σε καταυλισμούς». Όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και στην Ιταλία, όλοι αυτοί οι μετανάστες που μας ταλαιπωρούν, έχουν έρθει με δική τους πρωτοβουλία. 

 

Με τα αναθεματισμένα σκάφη τους, τα καταραμένα φουσκωτά σκάφη της αλβανικής μαφίας, αποφεύγοντας τις περιπόλους της ακτοφυλακής, που προσπαθούν να τους στείλουνε πίσω. Δεν είμαστε μια χώρα με ανοιχτά σύνορα, αγαπητέ κύριε Πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι. Εμείς, δεν έχουμε τεμάχια γης να χαρίσουμε στους ξένους. Δεν έχουμε έρημες περιοχές που πρέπει να κατοικηθούν. Ούτε φυλές Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, και Τσεγιέν για να εκτοπίσουμε.

 

Τρίτον: Ακόμη κι η Αμερική η Χώρα των Ευκαιριών έπαψε κάποια στιγμή να δείχνει στους ξένους την ίδια επιείκεια που έδειχνε μέχρι και την προεδρία του Λίνκολν. Το 1875, για παράδειγμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να μπουν κάποια όρια, με αποτέλεσμα η Βουλή των Αντιπροσώπων να υιοθετήσει νόμο που απαγόρευε την είσοδο στη Χώρα σε Πρώην κατάδικους και σε πόρνες. Το 1882, ένας δεύτερος νόμος απέκλειε από το δικαίωμα αυτό ψυχασθενείς και άτομα για τα οποία υπήρχαν υποψίες ότι θα βλάψουν τη δημόσια ζωή της χώρας. Το 1903, ψηφίστηκε ακόμη ένας νόμος που απαγόρευε την είσοδο στη χώρα σε επιληπτικούς, σε επαγγελματίες ζητιάνους, σε ασθενείς με μεταδοτικές αρρώστιες και σε αναρχικούς. (Ο τελευταίος ήταν ένας ανακριβής χαρακτηρισμός που αποδιδόταν τόσο σε παλαβούς που δολοφονούσαν προέδρους, όσο και σε ριζοσπαστικούς που προκαλούσαν γενική αναστάτωση και οργάνωναν απεργίες). Από εκεί και πέρα, η μεταναστευτική πολιτική έγινε πιο αυστηρή και οι παράνομοι μετανάστες απελαύνονταν αμέσως. Στη σημερινή Ιταλία και Ευρώπη όμως, οι μετανάστες έρχονται όποτε τους αρέσει και όποτε θέλουν.Τρομοκράτες, κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχεται το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας. Από τη στιγμή που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών. Εννοώ των Ιταλών φορολογουμένων.Λαμβάνουν ακόμη και ένα μικρό ποσό χρημάτων για τα τρέχοντα μικροέξοδά τους. Όσο για τους παράνομους μετανάστες, ακόμη κι αν απελαθούν επειδή έχουν διαπράξει κάποιο φριχτό έγκλημα, πάντοτε καταφέρνουν να επιστρέψουν. Αν απελαθούν ξανά, πάλι γυρίζουν πίσω. Φυσικά, για να διαπράξουν κι άλλα εγκλήματα.Και οι πολιτικοί μας δεν κάνουν τίποτε. Ανάθεμά τους! 

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις διαδηλώσεις που έκαναν πέρυσι οι παράνομοι, κατακλύζοντας τις πλατείες μας για να απαιτήσουν με αυθάδεια άδειες παραμονής. (Οι περισσότεροι ανέμιζαν τις σημαίες της χώρας τους, ή κόκκινες σημαίες). Αυτά τα παμπόνηρα, παραμορφωμένα πρόσωπα. Αυτές οι υψωμένες γροθιές, έτοιμες να μας χτυπήσουν, εμάς τους γηγενείς, να μας κλείσουν σε καταυλισμούς. Αυτές οι κραυγές, που έφερναν στο νου τις κραυγές των οπαδών του Χομεινί στο Ιράν, του Μπιν Λάντεν στην Ινδονησία, Μαλαισία, Πακιστάν, Ιράκ, Σενεγάλη, Σομαλία, Νιγηρία κ.ο.κ... Δε θα το ξεχάσω ποτέ, γιατί εκτός από προσβεβλημένη, ένιωσα και εξαπατημένη από τους πολιτικούς που έλεγαν: «Θα θέλαμε να τους απελάσουμε, να τους στείλουμε πίσω στις πατρίδες τους. Αλλά, δε γνωρίζουμε πού κρύβονται». Πού κρύβονται;!; Ελεεινοί καραγκιόζηδες! Είχαν κατεβεί κατά χιλιάδες στις πλατείες, και δεν κρύβονταν διόλου. Για να τους απελάσετε, για να τους διώξετε, θα αρκούσε να τους περικυκλώσετε με λίγους ένοπλους αστυνομικούς oι στρατιώτες, να τους φορτώσετε σε φορτηγά, να τους οδηγήσετε σ’ ένα αεροδρόμιο ή ένα λιμάνι, και να τους στείλετε πίσω στις πατρίδες τους.

Όσο για τον τελευταίο λόγο που θα σας αναφέρω, αγαπητέ μου κύριε πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, είναι τόσο απλός, που ακόμη και ένα διανοητικά καθυστερημένο μωρό θα μπορούσε να τον καταλάβει. Η Αμερική είναι ένα νεοσύστατο έθνος, μια πολύ νέα χώρα. Αν αναλογιστείτε ότι η σύσταση του αμερικανικού έθνους έγινε στα τέλη του δεκάτου όγδοου αιώνα, θα συμπεράνετε εύκολα ότι σήμερα (έτος 2002) συμπληρώνει μόλις δυο αιώνες ζωής.Επίσης, είναι ένα έθνος μεταναστών. Από την εποχή τουMayflower, από την εποχή των δεκατριών αποικιών, δηλαδή από πάντα, όλοι οι κάτοικοι της Αμερικής ήταν μετανάστες. Παιδιά, εγγόνια, εγγύτεροι ή απώτεροι απόγονοι κάποιων μεταναστών.

 

Ως έθνος μεταναστών, αποτελεί το πιο δυναμικό, το πιο πλούσιο μείγμα φυλών, θρησκειών και γλωσσών που υπήρξε ποτέ σε τούτο τον πλανήτη. Ως νεοσύστατο έθνος, έχει πολύ σύντομη ιστορία.Γι’ αυτό, η πολιτιστική της ταυτότητα δεν έχει ακόμη κατασταλάξει σε κάτι ενιαίο. Αντίθετα, η Ιταλία είναι ένα πολύ παλαιό έθνος. Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης. 

 

Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινάει πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Ρώμη. Ή, καλύτερα, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία. Σ’ αυτές τις τρεις χιλιετίες, παρ’ όλη την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις εισβολές που προκάλεσαν την Πτώση αυτού του εκπληκτικού επιτεύγματος, παρ’ όλες τις κατακτήσεις που μας είχαν διαμελίσει για πολλούς αιώνες, η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ έθνος μεταναστών. Δηλαδή, ένα μείγμα από φυλές, θρησκείες και γλώσσες. Ούτε αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της. Κανένα από τα ξένα έθνη που μας είχαν κατακτήσει και διαμελίσει (και Γερμανοί και Σκανδιναβοί και Ισπανοί και Γάλλοι και Αυστριακοί) δεν κατάφεραν να μεταβάλουν την οντότητά μας. Αντίθετα, εκείνοι απορροφήθηκαν από εμάς, σαν το νερό από το σφουγγάρι. ….

 

Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία. Και, παρ’ όλο που περιέχει κάποια στοιχεία, που έχει απορροφήσει το σφουγγάρι (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την κουζίνα μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του Μουσουλμανικού κόσμου. Με κανέναν τρόπο δεν έχει επηρεαστεί από αυτόν. Επίσης, για δυο χιλιάδες χρόνια, η ενότητά μας ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός. Σε μια εκκλησία που ονομάζεται Καθολική Εκκλησία... Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και ψέμα.

 

Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία. Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα όταν γεννήθηκα ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες.

 

Τι καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον Καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή τη μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι.

 

Μέσα από αυτήν έχω μάθει τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με τη γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός.

Αν μας έπλασε Εκείνος, ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και, μα τον Θεό...

 

Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα τη λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. 

 

Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού. Χριστέ μου... Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ ότι τις λέω ή ότι τις γράφω.

 

Και να σας τα πω όλα; Παρ’ όλο που ποτέ δε συγχώρεσα την Καθολική Εκκλησία για τα αίσχη που μου επέβαλε, με πρωταρχικό εκείνο της γ…..ς Ιεράς Εξέτασης που τον δέκατο έβδομο αιώνα έκαψε ζωντανή την προγιαγιά μου Ιλντεμπράντα, την κακόμοιρη την Ιλντεμπράντα, παρ’ όλ’ αυτά, οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου. Μου αρέσουν.

 

Επίσης, μ’ αρέσουν όλες αυτές οι όμορφες αγιογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Είμαι μάλιστα συλλέκτρια παλαιών εικονισμάτων. Επίσης, μου αρέσουν τα αβαεία και τα μοναστήρια και τα περιβόλια τους. Μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση γαλήνης και συχνά ζηλεύω αυτούς που μένουν σ’ αυτά. Και, εν τέλει, ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων.

 

…. Όλ’ αυτά τα συμβολικά στολίδια που ανήκαν στη δική μου ζωή. Στον δικό μου πολιτισμό. Ξέρετε, στον κήπο του εξοχικού σπιτιού μου στην Τοσκάνη, υπάρχει ένα μικρό, παλιό ξωκλήσι. Δυστυχώς, είναι πάντοτε κλειστό. Από τότε που πέθανε η μητέρα μου, κανείς δεν το φροντίζει.

 

Κάθε φορά που επιστρέφω στην πατρίδα, πηγαίνω και το ανοίγω. Ξεσκονίζω την Αγία Τράπεζα, προσέχω να μην έχουν κάνει φωλιές τα ποντίκια ή να μην έχουν φάει καμιά σελίδα από τη Σύνοψη. Και, παρά τον λαϊκισμό μου, τον αθεϊσμό μου, εκεί μέσα νιώθω άνετα. Παρά τις αντικληρικές απόψεις μου, εκεί μέσα νιώθω γαλήνη. 

 

(Και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι Ιταλοί θα εκμυστηρεύονταν το ίδιο πράγμα. Σε μένα το έχει εκμυστηρευτεί,Θεέ και Κύριε, ο ίδιος ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ μαρξιστών και καθολικών...).

Για όνομα του Θεού, για άλλη μια φορά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι εμείς oι Ιταλοί δεν βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διάφορων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια υπηκοότητα. Εννοώ ότι ακριβώςεπειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από τη χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς... 

 

Και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς.Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι.Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους. 

 

Αυτό που εννοώ είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα.

 

Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σα να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.

 

* Η Οριάνα Φαλάτσι (Oriana Fallaci: 1929 – 2006), η Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, είναι γνωστή στην Ελλάδα για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη και για το πολυδιαβασμένο βιβλίο της «Γράμμα σε Ένα Παιδί που Δεν Γεννήθηκε Ποτέ».

 

Το πιο επιτυχημένο όμως εμπορικά βιβλίο της, είναι το “The Rage and The Pride” («H Οργή και η Περηφάνεια», εκδόσεις Γκοβόστης 2003), που εκδόθηκε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Το βιβλίο συγκέντρωσε τα πυρά των κριτικών με το σκεπτικό ότι προκαλεί το «μίσος εναντίον των μουσουλμάνων». Το επόμενο και τελευταίο της βιβλίο ήταν το “The Force of Reason” (“La Forza della Ragione”) δηλ. «Η Δύναμη της Λογικής» που έγινε και αυτό best seller. Εκεί η Φαλάτσι γράφει πως τρομοκράτες έχουν σκοτώσει 6.000 ανθρώπους τα 20 τελευταία χρόνια στο όνομα του Κορανίου και πως η ισλαμική πίστη σπέρνει μίσος αντί αγάπης και σκλαβιά αντί ελευθερίας.

 

Διάβασε: Η Οριάνα Φαλάτσι, η απειλή του Ισλάμ και η μετατροπή της Ευρώπης σε ‘Ευράμπια’

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ποιος θα τολμήσει την παλιγγενεσία

Χρήστος Γιανναράς

Πότε μπορούμε να μιλάμε (κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά) για κατάρρευση του πολιτικού συστήματος; Προφανώς, όταν το πολιτικό σύστημα παύει να υπηρετεί τις συλλογικές ανάγκες. Από κατάφωρη ανικανότητα ή πασιφανή ιδιοτέλεια - φαυλότητα ή από συγκερασμό των δύο. Ενα πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει, όταν τα κόμματα αυτονομούνται από την κοινωνία, υπηρετούν μόνο ή κυρίως την αυτοσυντήρησή τους – οι αντιπρόσωποι του λαού έχουν πάψει να αντιπροσωπεύουν τον λαό, πασχίζουν για πάρτη τους.

Πουριτανικές συνταγές στην πολιτική είναι ανώφελες, «η περί τας τιμάς ευφροσύνη» (η ηδονή της εξουσίας) αναγνωριζόταν, από τα αρχαία κιόλας χρόνια, «εγγυτάτω του θείου» – πλησιέστατη στη θεϊκή ευδαιμονία και γι’ αυτό ακαταμάχητα ορεκτή. Αλλά σήμερα, στο περίπου ελληνόφωνο δικό μας κρατίδιο του βαλκανικού νότου, η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος δεν τεκμαίρεται από κρούσματα εξουσιαστικής αυθαιρεσίας ή υπερφροσύνης τόσο όσο από την έλλειψη σοβαρότητας.

Ολα στο πολιτικό μας σύστημα είναι ελλειμματικά, ελλιπέστατη και η σοβαρότητα. Μικρά τα αναστήματα, κωμική η σπουδαιοφάνεια και μεγαλαυχία, θλιβερή η ανικανότητα, χυδαίος ο αμοραλισμός. Σοβαρότητα θα πει, πριν από όλα, να έχουν τα κόμματα πραγματικές διαφορές – διαφορετικούς στόχους, διαφορετικές ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, διαφορετικά προγράμματα, διαφορετικούς οραματισμούς για την κοινωνία. Στο Ελλαδιστάν των πολιτικών πυγμαίων, όλα τα κόμματα έχουν μια και την ίδια επαγγελία: να αυξήσουν την κατά κεφαλήν καταναλωτική ευχέρεια, χωρίς κανένα άλλο όραμα ζωής, ποιότητα ζωής, χαρά της ζωής. Ακόμα και η παιδεία δεν παρέχεται ως καλλιέργεια αλλά ως «εφόδιο»: προσόν για καριέρα.

Απίστευτο, κι όμως τα κόμματα καυχώνται να μην έχουν πολιτικές διαφορές, καμαρώνουν να είναι «πολυσυλλεκτικά», δηλαδή να μην πιστεύουν σε τίποτα. Το ΠΑΣΟΚ αγκάλιασε αντιθέσεις, από τον Μάρκο Βαφειάδη ώς τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο – η Ν.Δ. από τον Καρατζαφέρη και τον Μπαλτάκο ώς τον Μίκη Θεοδωράκη. Για τον Αντώνη Τρίτση η Ν.Δ. ήταν η επάρατη «Δεξιά» και ρητόρευε ότι «η Δεξιά είναι φίδι, που πρέπει να του λειώσουμε το κεφάλι». Δεν πρόλαβε να δει τις «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις Σημίτη και Παπανδρέου του ολίγιστου να ασκούν την πιο δεξιά πολιτική που γνώρισε ποτέ η χώρα. Ούτε να αποθαυμάσει πρόλαβε την τραγελαφική συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, τις συντονισμένες επιδόσεις τους σε αυτεξευτελισμό και σε διασυρμό των «παρατάξεών» τους.

Μιλάμε για κατάρρευση του πολιτικού συστήματος (κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά) μετρώντας τις ψήφους των πολιτών που δίνονται για να εκδικηθούν την αμετανοησία των «κομμάτων εξουσίας»: Το άλμα του ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% στο 27% της εκλογικής προτίμησης δεν έγινε επειδή οι πολίτες γοητεύθηκαν ξαφνικά από τη θρησκοληψία κάποιας σέκτας - συνιστώσας αυτού του ιδεολογικού «τουρλού», όπως δεν γοητεύθηκαν και από τα μασκαριλίκια του νεοναζισμού και τραμπουκισμού αναδείχνοντας τη «Χρυσή Αυγή» τρίτο σε δύναμη κόμμα. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η ψήφος των πολιτών ήταν εκτόνωση τυφλής οργής, χαστούκι στο «σύστημα». Χαστούκι αντίστοιχο με τη συνταραχτική λαοθάλασσα των «αγανακτισμένων», τις εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών που με ανοιχτές παλάμες, στραμμένες στη Βουλή, κραύγαζαν: «κλέφτες, ψεύτες, άτιμοι».

Οποιο τεχνητό δεκανίκι κι αν υποκαταστήσει τον Βενιζέλο στη στήριξη της πρωθυπουργίας Σαμαρά, ελπίδα ανάκαμψης από τη συντελεσμένη καταστροφή δεν υπάρχει. Ελπίδα θα γεννηθεί μόνο όταν μεθοδικά και με συνέπεια καταλυθεί το πελατειακό κράτος, το κομματικό παρακράτος. Συγκεκριμένα: όταν επιβληθεί αδιάβλητη αξιοκρατία στον δημόσιο τομέα, έλεγχος της ποιότητας και της προσφοράς των σιτιζόμενων από τον κρατικό κορβανά. Οταν απεξαρτηθεί, με καισαρική τομή, ο συνδικαλισμός από τα κόμματα. Οταν απολακτιστούν οι κομματικές νεολαίες από τα πανεπιστήμια. Οταν αποκλειστούν οι κομματικοί «νταβατζήδες» από τις εργολαβίες δημόσιων έργων, προμηθειών του κράτους και από τα ΜΜΕ. Τίποτα στη ζωή μας δεν αλλάζει, φως στο τούνελ της απόγνωσης δεν μπορεί να φανεί, αν δεν χειρουργηθεί συνταγματικά η σιαμαία συμφυΐα κράτους και κομματικού συστήματος.

Εύκολο δεν είναι. Το κομματικό σύστημα έχει καταρρεύσει, αλλά έχει συμπαρασύρει στην κατάρρευσή του και το κράτος, δέσμιο στα πλοκάμια της κομματικής ασυδοσίας. Διαθέτει και ισχυρά πληθυσμικά ερείσματα η κομματοκρατία, αναρίθμητους ευνοημένους από την αναξιοκρατία, τη ρεμούλα, την αυτονόητη λωποδυσία του κοινωνικού χρήματος – πλήθος «οργανικών διανοουμένων», πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών, επιχειρηματιών, που η προσκόλληση σε κόμμα τούς εξασφάλισε αναρρίχηση και διασημότητα. Η κατάλυση του πελατειακού - κομματικού κράτους από αυτούς που το γέννησαν και το συντηρούν, μοιάζει λογικά και πρακτικά αδύνατη. Το θεσμοποιημένο έγκλημα δεν αυτοαναιρείται, αποκλείεται έμπρακτη μετάνοια των αυτουργών.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο που και ο ΣΥΡΙΖΑ, πλησίστιος προς την εξουσία με προίκα την κοινωνική οργή (και όχι την εμπιστοσύνη), δεν λέει λέξη για την πρώτιστη αιτία των δεινών μας: το πελατειακό - κομματικό κράτος. Εχει προκληθεί και δεν απαντάει: αν γίνει εξουσία, υπάρχει έστω και αμυδρό ενδεχόμενο να ελευθερώσει τον κρατικό μηχανισμό, τον συνδικαλισμό και τα πανεπιστήμια από το καθεστώς της κομματικής φεουδαρχίας; Δεν απαντάει, προφανώς επειδή λειτουργεί και αυτός με τις ίδιες προϋποθέσεις που έχουν οδηγήσει στην κατάρρευση το πολιτικό μας σύστημα. Σκέφτονται και στον ΣΥΡΙΖΑ (προβληματίζονται, σχεδιάζουν) με την προ-μνημονιακή λογική της κομματοκρατίας. Οπως συνέβη και με τη ΔΗΜΑΡ, που μόλις μετέσχε, για λίγο, στη συγκυβέρνηση, αξίωσε αμέσως μερίδιο από το κομματικό κράτος (με την αναλογική κλίμακα: 4 προς 3 προς 1).

Αδύνατο να συνειδητοποιήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ την ιστορική ευκαιρία και προνομιακή δυνατότητα που τους προσφέρει η λαϊκή οργή (όχι εμπιστοσύνη): να αναστήσουν την ελληνική κοινωνία. Οπως και ο Κ. Σημίτης το 1996 και ο Καραμανλής ο βραχύς το 2004, έτσι αρνείται και ο Τσίπρας σήμερα να αγνοήσει τις εσωκομματικές του δεσμεύσεις προκειμένου να κερδίσει την ευρύτατη κοινωνική στήριξη. Το ποσοστό των ψήφων που θα χάσει απειθαρχώντας στον κ. Λαφαζάνη και στον κ. Μηλιό, σίγουρα δεν συγκρίνεται με τις ψήφους που θα του φέρει ακριβώς η απειθαρχία του: το άνοιγμα στις ανάγκες και λαχτάρες του κοινωνικού σώματος.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της κοινωνικής παρακμής, σε οποιαδήποτε περίοδο της Ιστορίας, είναι η αδυναμία των ηγετών να αφουγκραστούν την ανάγκη της κοινωνίας αρνούμενοι τη μυωπία των επιτελών τους. Πρόσφατες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα: ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν.

kathimerini.gr

Π.Παυλόπουλος: "Δεν θα γίνει κανένα πιστωτικό γεγονός λόγω εκλογών"

Εντελώς διαφορετική άποψη από αυτά που λένε οι ακραίοι της ΝΔ και ειδικά η Σοφία Βούλτεψη σήμερα το πρωί, εξέφρασε πριν από λίγο μιλώντας στον ΑΝΤ1 και τον Γ. Παπαδάκη ο Προκόπης Παυλόπουλος. Εμφανώς πιο μετριοπαθής, ο πρώην υπουργός εκτίμησε ότι οι... πρόωρες εκλογές δεν θα φέρουν την καταστροφή και σίγουρα δεν πρόκειται να φέρουν κανένα πιστωτικό γεγονός που θα οδηγεί στην χρεοκοπία.

Σφοδρή επιθεση Βενιζέλου στον ΓΑΠ: Εχει τεράστια ευθύνη για την κατάντια της χώρας!! (Μα δεν μας σωσατε;)

«Κάποιοι έχουν το δικαίωμα να λένε κάποια πράγματα, γιατί δεν έχουν ευθύνη και δεν τους ρώτησε κανείς, και κάποιοι άλλοι δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, διότι έχουν τεράστια ευθύνη και συμμετοχή από την αρχή σε αυτή την πορεία του τόπου».

Ηταν τα ακριβή του λόγια, που αποδεικνύουν οτι το μνημονιο κατέστρεψε την Ελλάδα και εχει φυσικό αυτουργό.

Με σημαίες του ΝΑΤΟ και των ναζι οι Ουκρανοι φασιστες. Τι δεν κατάλαβες;

Νεοφασιστες – αρνητές γενοκτονιών «αλληλέγγυοι»;

Λένε ένα μεγάλο »ευχαριστώ» στην κυβέρνηση νδπασοκρατίας με βεβήλωση του μνημείου γενοκτονίας των Ποντίων στην Ξάνθη.
Οι ομοϊδεατες των μπουταρηδων, των τατσοπουλων και των Τούρκων ναζι, «αλληλέγγυοι» στον Ρωμανό. Τι και αν ο Μπουταρης έβγαλε ετυμηγορία οτι ο Ρωμανός «θα πάρει το Καλάσνικοφ και θα σκοτώσει αν τον αφήσουν».
Αυτα ειναι ψιλά γράμματα για τα δολοφονημένα μυαλά του συστήματος. Που ψάχνουν για αντάρτικα στα σαλόνια της μπουρζουαζιας και των φονιάδων τυπου Σορος, αφού ουδείς τους έμαθε για το αντάρτικο του Πόντου ή το ’21.

«Θα προτιμούσα να είμαι μια Ελληνίδα πόρνη παρά Σκοπιανή...

«Θα προτιμούσα να είμαι μια Ελληνίδα πόρνη παρά Σκοπιανή... Νομίζω θα ήταν πιο διασκεδαστικό» απάντησε στις απειλές των Σκοπιανών η αρχαιολόγος και πρόσθεσε: «Κρίμα που δεν χρησιμοποιούν την ενέργειά τους για να κάνουν κάτι πιο παραγωγικό»

«Ξέσπασε» στο Twitter κατά των Σκοπιανών η γνωστή Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ η οποία αποκάλυψε ότι δέχεται σκληρή επίθεση μέσα από τα social media από άτομα που την κατηγορούν, επειδή υποστηρίζει ότι τα Σκόπια «δεν ήταν ποτέ Μακεδονία».



«Σοβαρά τώρα; Μου στέλνουν απειλές επειδή είμαι μια “Ελληνίδα πόρνη” που κρύβει την αλήθεια για τα Σκόπια».

Αυτό ήταν το πρώτο σχόλιο που την Τρίτη η Κινγκ ανάρτησε στον γνωστό ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης, αλλά όχι και το τελευταίο, αφού προχώρησε σε άλλα δύο «τιτιβίσματα» αναφορικά με το θέμα, εξαπολύοντας η ίδια από την πλευρά της επίθεση στους Σκοπιανούς.

«Θα προτιμούσα να είμαι μια Ελληνίδα πόρνη παρά Σκοπιανή... Νομίζω θα ήταν πιο διασκεδαστικό», έγραψε και συνέχισε αναφέροντας ότι τις τελευταίες ημέρες έχει μπλοκάρει από το Twitter αρκετούς Σκοπιανούς, οι οποίοι της επιτίθενται για τα όσα υποστηρίζει και κυρίως, για την στήριξή της στην ελληνική πλευρά.

«Κρίμα που δεν χρησιμοποιούν την ενέργειά τους για να κάνουν κάτι πιο παραγωγικό», πρόσθεσε, σχολιάζοντας με ύφος ειρωνικό τα όσα πολλοί πολίτες των Σκοπίων της καταλογίζουν.

Αφορμή για τις αντιδράσεις στων Σκοπιανών είναι πιθανότητα οι αναρτήσεις που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα η αρχαιολόγος στο ιστολόγιό της.

Πρόσφατα έγραψε πως τα Σκόπια είχαν διάφορες ονομασίες κατά την αρχαιότητα, αλλά το όνομα Μακεδονία δεν ήταν ποτέ καμία από αυτές, προσθέτοντας: «Ομολογουμένως οι αρχαίοι Μακεδόνες κατέκτησαν την περιοχή, όμως ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε επίσης το σύγχρονο Ιράν και το Αφγανιστάν και καμία από αυτές τις χώρες δεν ισχυρίστηκε ότι υπήρξε τμήμα της Αρχαίας Μακεδονίας!».

Κι ας μην ξεχνάμε ότι πριν από μερικές ημέρες χαρακτήρισε «γελοίους» τους ισχυρισμούς κάποιων  Σκοπιανών ότι η Αμφίπολη δεν είναι ελληνική.

«Η Αμφίπολη είναι στη Μακεδονία, η Βεργίνα είναι στη Μακεδονία και η Μακεδονία είναι στην Ελλάδα. Το να υποστηρίζει κανείς το αντίθετο είναι τόσο γελοίο όσο το να υποστηρίζεις ότι ο Ιησούς πήγε στην Αμερική».

Αυτές ήταν μερικές από τις δηλώσεις της κυρίας Κινγκ που φαίνεται ότι «πυροδότησαν» την οργή των Σκοπιανών...


ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ