19ος ΑΙΩΝ

Σοσιαλιστική μούχλα μυρίζουν οι ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία

Θα επιμείνω στην ανάλυση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί έχω τη φρικτή υποψία ότι και σε αυτή την προεκλογική καμπάνια δεν θα επικεντρωθούμε στην ουσία των πραγμάτων, αλλά θα εστιάσουμε στην επιφάνεια των προβλημάτων. Δεύτερον και κυριότερον, γιατί από την απλή ανάγνωση αυτού που ονομάζεται «πρόγραμμα» είναι σαφές ότι Αριστερά και ελεύθερη οικονομία είναι έννοιες ασύμβατες. Οι ιδέες των ανθρώπων αυτών για τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας ανήκουν στα απολιθώματα της Ιστορίας, μυρίζουν σοσιαλιστική μούχλα και δεν έχουν την παραμικρή επαφή με τις ανάγκες της σύγχρονης Ελλάδας.
Οι άνθρωποι είναι αλλού. Σε άλλον αιώνα. Πείτε μου, για να πάρουμε μια πρώτη γεύση από πρόγραμμα:

Είναι δυνατόν να έρθει η ανάπτυξη από την επαναλειτουργία κλειστών - πτωχευμένων βιομηχανιών, η διοίκηση των οποίων «θα ανατεθεί στους εργαζομένους»; Γίνεται με τα κουφάρια ανάπτυξη; Και όμως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αυτό υποστηρίζει: Οτι γίνεται. Γίνεται με «επαναδραστηριοποίηση αργουσών βιομηχανιών τροφίμων και ποτών τυποποίησης, διάθεσης και εμπορίας αγροτοδιατροφικών προϊόντων, ξενοδοχειακών ομάδων». Γίνεται με «συνεργατικά σχήματα στη μεταποίηση, στην παραγωγή ενέργειας, στον τουρισμό και στις κατασκευές».

Γίνεται με εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας που θα στηρίζονται «στη συμμετοχή των εργαζομένων σε όλα τα στάδια παραγωγής, στη δημοκρατική λήψη αποφάσεων, στον έλεγχο από τα μέλη και στη δίκαιη κατανομή του οικονομικού αποτελέσματος». Θα αναρωτιέστε, βεβαίως: Γιατί τόση προτίμηση στην επανασύσταση προβληματικών επιχειρήσεων και στην ανακάλυψη του χρεοκοπημένου μοντέλου των συνεταιρισμών; Γιατί ιδρύεται έως και Γραμματεία «Σοσιαλισμού» (Κοινωνικής Οικονομίας); Μα διότι, όπως ομολογούν οι συντάκτες του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά αντιτίθεται «στη μονοκαλλιέργεια του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας». Διότι «οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας αμφισβητούν το πρότυπο απροκάλυπτης ή συγκαλυμμένης ιεραρχίας -και άρα εξουσίας- στο εσωτερικό της επιχείρησης». Αυτό τους ενόχλησε!

Είναι φανερό ότι η περίπτωσή τους δεν παίρνει γιατρειά. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ιδέα πώς παράγεται ο πλούτος. Ονειρεύονται επιχειρήσεις χωρίς αφεντικά. Είναι κολλημένοι. Το ίδιο ισχύει και για την άποψή τους περί των ιδιωτικοποιήσεων. Πανηγυρίζουν με το πρόγραμμα επειδή δεν θα ιδιωτικοποιηθούν μαρίνες, ολυμπιακά ακίνητα, ακίνητα του Δημοσίου κ.ά. Ερώτημα: Με λιγότερες ιδιωτικοποιήσεις και με περισσότερες αλληλέγγυες επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας δεν ανοίγουν. Και χωρίς θέσεις εργασίας, εισφορές γιοκ. Και χωρίς εισφορές, μεγαλώνουν οι τρύπες στο Ασφαλιστικό. Και με μεγάλες τρύπες, συντάξεις γιοκ. Αλλά τι κάθομαι και τα γράφω; Υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν αιώνα σκέψης και να μετακομίσουν από τον 19o στον 21ο; Μάταιος κόπος.

Μανώλης Κοττάκης