Είναι ίσως η πιο αστεία στιγμής της χθεσινής μάχης της Βουλής. Φωνάζουν τα ονόματα των βουλευτών για να ψηφίσουν, φωνάζει ο Τζαμτζής το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου κι αυτός είναι άφαντος. «Θα βρίσκεται στο… γυμναστήριο της Βουλής, τρέξτε φωνάξτε τον να ψηφίσει», λέει κάποιος. «Μήπως έχει πάρει άδεια να ταξιδέψει στο εξωτερικό; Μήπως μιλάει σε κανένα πανεπιστήμιο για το πώς ήρθε η κρίση στην Ευρώπη;» λέει άλλος.
Όχι, ο κ. Παπανδρέου, λίγη ώρα μετά εμφανίζεται στην αίθουσα και δεν ψηφίζει το άρθρο για τις τράπεζες. Κάποιοι λένε ότι πήγε αργότερα προκειμένου να μην επηρεάσει κι άλλους παπανδρεϊκούς βουλευτές. Να καταψηφίσει μόνον αυτός και να στείλει το μήνυμα που θέλει χωρίς να πέσει η κυβέρνηση. Και ταυτόχρονα να πει ξεκάθαρα στον Βενιζέλο (και τον Σαμαρά εννοείται) πώς ότι ώρα θέλει αυτός αποσύρει τη στήριξή του και μαζί με τους βουλευτές που ελέγχει, ρίχνουν την κυβέρνηση.
Και έπειτα από όλες αυτές τις σκέψεις αναρωτιέται κανείς: Ο ολετήρας της χώρας, ο απίθανος και άσχετος Παπανδρέου, ο καπετάνιος του Τιτανικού πώς είναι δυνατόν να παραμένει ρυθμιστής των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα; Πώς είναι δυνατόν να του δίνει κανείς σημασία σε μια χώρα η οποία του… οφείλει πολλά κυρίως σε ότι αφορά την καταστροφή της; Ο πρωθυπουργός της αποτυχίας κέρδισε χθες λίγα λεπτά δημοσιότητας, έκανε έξαλλο τον Β. Βενιζέλο που οι φωνές του ακούγονταν μέχρι τους διαδρόμους και… η ζωή συνεχίζεται. Ποιος θα το πίστευε. Ο άνθρωπος της σφαλιάρας των Ευρωπαίων, ο ποδηλάτης που γελάει όλη η Ελλάδα με τη θητεία του στο Μαξίμου να γίνεται για μια στιγμή μονάχα… ψευτόμαγκας.
Δεν έχει σωτηρία αυτή η χώρα όσο υπάρχουν ΓΑΠ. Και σίγουρα υπάρχουν πολλοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου