Η αμερικανική απελευθέρωση όμως τους έφερε τη μεγαλύτερη δυστυχία, από την εποχή του Χριστού. Χιλιάδες Ιρακινοί Χριστιανοί δραπέτευσαν από τη τρομοκρατία και τις διώξεις το 2003, μετακινούμενοι προς τη Συρία, όπου τους προσέφερε άσυλο ο Bashar Assad. Σήμερα όμως, όπως τουλάχιστον αναφέρουν οι εφημερίδες Financial Times και Washington Post, οι Χριστιανοί της Συρίας, που ζουν εκεί από την εποχή του Ιησού, θα αντιμετωπίσουν πογκρόμ διώξεων σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος.
Οι Χριστιανοί αποτελούν το 10% του πληθυσμού της Συρίας. Ο φόβος τους είναι πως αν ανατραπεί το καθεστώς, οι Σουνίτες που είναι πλειοψηφία θα τους «στήσουν στον τοίχο μαζί με τους Αλεβίτες». Ο σημερινός πρόεδρος ελέγχοντας τη μουσουλμανική αδελφότητα, προστάτευε τους Χριστιανούς. Ο πατέρας του είχε εξοντώσει πάνω από 20.000 μέλη της όταν αυτοί ξεκίνησαν εκστρατεία τρόμου το 1982. Μάλιστα ο Hafez al-Assad ισοπέδωσε με το πυροβολικό του τη πόλη Hama.
Με βάση τις μεθόδους καταστολής που χρησιμοποιεί ο σημερινός πρόεδρος, και τους νεκρούς διαδηλωτές, η όποια συμπάθεια για το καθεστώς του είναι μια δύσκολη υπόθεση. Αν ανατραπεί, το Ιράν θα χάσει έναν σημαντικό του σύμμαχο, και οι Hamas και Hezbollah έναν προστάτη τους.
Πριν όμως αγκαλιάσει τη συριακή επανάσταση, ο πρόεδρος Ομπάμα θα πρέπει να αναρωτηθεί τι θα συμβεί στους Χριστιανούς της χώρας αν αναλάβουν οι Μουσουλμάνοι. Στο Ιράκ, οι Σιίτες εκμεταλλεύτηκαν την ελευθερία τους για να κυνηγήσουν τους Σουνίτες, ενώ η αλ Κάιντα κυνήγησε τους Χριστιανούς.
Από το 1973, ακόμη και όταν σημειώθηκαν πολεμικές συγκρούσεις στο Λίβανο, με συμμετοχή του Ισραήλ και της Συρίας, η κυβέρνηση του Assad διατήρησε την ανακωχή στα υψώματα του Γκολάν. Μια Σουνιτική Συρία θα έκανε άραγε το ίδιο;
Με τη πτώση του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, οι ισλαμιστές επιτέθηκαν στους Κόπτες Χριστιανούς. Τι θα γίνει αργότερα όταν κερδίσει τις εκλογές η μουσουλμανική αδελφότητα και επιβάλλει τον νόμο της Σαρία;
Η γαλλική επανάσταση κατέληξε σε βασιλοκτονία, σε σφαγές, σε τρόμο, σε πολέμους, και στη θανάτωση εκατοντάδων χιλιάδων Καθολικών.
Η ανατροπή του Τσάρου Νικόλαου της Ρωσίας οδήγησε στη δικτατορία των Λένιν και Τρότσκι, στον Στάλιν, και στη δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων. Ανάμεσα στα θύματα, ήταν και η ίδια η οικογένεια του Τσάρου.
Δεκαπέντε χρόνια μετά τη φυγή του μισητού Κάιζερ, ηγέτη του δεύτερου Ράιχ, ανέλαβε ο Χίτλερ, ιδρύοντας το τρίτο Ράιχ.
Καμία μοναρχία δεν είχε παρόμοιο μητρώο τρόμου, όπως είχαν τα επαναστατικά καθεστώτα της Γαλλίας, της Ρωσίας, της Κίνας, της Κούβας, και της Καμπότζης.
Όταν έπεσε ο Σάχης του Ιράν, σε ένα μόλις χρόνο ανέλαβε ο Αγιατολάχ Χομεϊνί.
Οι Αμερικάνοι στηρίζουν την αραβική άνοιξη, αλλά θα πρέπει αν θυμούνται αυτό που είπε κάποτε ο Edmund Burke: «Αυτοί που απελευθερώνονται όταν πέφτουν οι τύραννοι, είναι άνθρωποι που η ικανότητα τους για πολιτική ελευθερία είναι ανάλογη προς τη διάθεσή τους να βάλλουν ηθικά όρια στις ορέξεις τους… Οι παθιασμένοι δεν θα πρέπει να είναι ελεύθεροι. Τα πάθη τους, τους οδηγούν…».
Οι Αμερικανοί, που έχουν 2.3 εκατομμύρια φυλακισμένους, γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια των λεγομένων του Burke.
Και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, υπάρχουν εκατομμύρια «παθιασμένων» που θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία τους και τη δύναμη που τους δίνει η δημοκρατία για να καταπιέσουν ή να εξοντώσουν τις μισητές για αυτούς μειονότητες.
Αν η δημοκρατία και η ισότιμη ψηφοφορία στη Μ. Ανατολή οδηγήσει στην ενδυνάμωση και στη κυριαρχία της μουσουλμανικής αδελφότητας, τότε γιατί θα πρέπει να τη στηρίζουμε;
Αν η απελευθέρωση των Μουσουλμάνων σημαίνει δίωξη των Χριστιανών, τότε γιατί θα πρέπει να την επιδιώκουμε;
Όταν αυτό το είδωλο του εκσυγχρονισμού, που αποκαλείται δημοκρατία, και στο οποίο κανένας από τους προγόνους μας δεν πίστευε, μετατραπεί σε χρυσό μοσχάρι, πρέπει όλοι να πέσουμε στα γόνατα και να το λατρέψουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου