Black Christmas

Δύσκολη η εβδομάδα που αρχίζει. Απεργίες κάθε μέρα. Και διαδηλώσεις. Ρολά κατεβάζει το κέντρο της Αθήνας. Μέρες που περίμεναν όλοι μήπως και δουλέψουν και καλύψουν κάπως τη χασούρα των προηγούμενων μηνών. Αλλά η κυβέρνηση έκανε πάλι το θαύμα της...

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία δισ. ευρώ... Τόσο υπολογίζονται οι απώλειες των καταστημάτων φέτος στις γιορτές, όπως εκτιμούν οι εμπορικές οργανώσεις. Αφιερωμένο στον υπουργό Ανάπτυξης κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που δήλωσε ότι όλα είναι θαυμάσια στην αγορά και είδε (πού;) 39.000 νέες επιχειρήσεις να ανοίγουν... Εντάξει, δεν άνοιξαν τα μαγαζιά την περασμένη Κυριακή. Έτσι διέταξαν οι κύριοι συνδικαλιστές. Μπορούν να μας πουν ποιοι έχασαν; Και οι δύο πλευρές, αν δεν το ξέρουν. Και οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες. Κάποια χρήματα που θα έδιναν παράταση ζωής στα μαγαζιά. Παράταση που θα ήταν προς το συμφέρον και των εργαζομένων. Αλλά ας πάμε στα επιχειρήματα που πρόβαλλαν οι συνδικαλιστές για να μην ανοίξουν Κυριακή τα μαγαζιά. Ότι η Κυριακή είναι ημέρα αργίας, ξεκούρασης για τον εργαζόμενο. Και τότε πώς επιτρέπεται να λειτουργούν όλα το 24ωρο τα καταστήματα στο αεροδρόμιο; Τα εστιατόρια, τα καφενεία, τα ζαχαροπλαστεία δεν είναι ανοιχτά τις Κυριακές και τις γιορτές; Το Μετρό, τα λεωφορεία, δεν δουλεύουν και τις Κυριακές; Όπως και τα αεροπλάνα. Εργαζόμενοι δεν υπάρχουν και σ' αυτά; Θα πουν ότι ναι, αλλά παίρνουν ρεπό μια άλλη μέρα. Μα θα έπαιρναν και όσοι δούλευαν την προηγούμενη Κυριακή. Όπως και αυξημένο μεροκάματο. Τα τονίζουμε όλα αυτά, γιατί με τέτοιες αποφάσεις τα συνδικάτα χάνουν το δίκιο τους... Και στρέφουν κόσμο απέναντί τους. Την ώρα που τον έχουν ανάγκη να είναι δίπλα τους. Εύκολο είναι να βγάζεις ένα φιρμάνι. Το θέμα είναι να έχει και τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή. Και αυτό δεν το φροντίζουν, δεν είναι η αγωνία τους. Απόδειξη η απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα. Που αν ήταν ισχυρό δεν θα έπαιρνε με τόση ευκολία τα μέτρα ανατροπής των πάντων η κυβέρνηση. Να 'ναι καλά οι άνθρωποι... Απ' έξω μαθαίνουμε τι έχει συμφωνήσει ο πρωθυπουργός μας, τι έχει κουβεντιάσει στις Βρυξέλλες και αλλού... Έτσι ο κ. Μπαρόζο αποκάλυψε ότι από τις 28 Νοεμβρίου έχει παρθεί η απόφαση για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ. Και απλώς απομένει να ρυθμιστούν οι... τεχνικές λεπτομέρειες, όπου εκεί κρύβεται το νέο... σφάξιμο (επιτόκιο κ.λπ.) Ο... άλλος καλός μας φίλος, τον κ. Μπαγίς -θυμάστε, εκείνον, που παραπονέθηκε ότι δεν υπάρχει στην Αθήνα τζαμί και... πετάχτηκε στις Βρυξέλλες για να κάνει την προσευχή του...- βγήκε και έστρωσε το χαλί για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Να εκμεταλλευτούμε την υφαλοκρηπίδα 50-50! Και για να μην εκθέσει τον φίλο του, τον Γιώργο Παπανδρέου, είπε ότι εκφράζει προσωπική άποψη, όχι τη θέση της κυβέρνησης. Καλά ρε Μπαγίς, φίλο σε θεωρούμε, για κορόιδα μας περνάς; Αν δεν ήξερες τίποτε για τον... φόνο, θα μίλαγες περί συνεκμετάλλευσης 50-50; Tο επόμενο βήμα είναι γνωστό. 50-50 μοιρασιά το Αιγαίο... Όπως στην Κύπρο... Να 'στε πάντα καλά που φροντίζετε να μας ξεστραβώνετε... Ο πρωθυπουργός μας πού να τολμήσει να πει τέτοια... αστεία... Σταματημό δεν έχει το γκρέμισμα. Τελειώνοντας την κατεδάφιση στις ΔΕΚΟ και στα εργασιακά, οι... μπουλντόζες θα πιάσουν δουλειά στους δήμους. Ήδη έπεσαν οι πρώτες βολιδοσκοπικές κανονιές για να προετοιμάσουν το έδαφος και να περάσει η αποκομιδή των σκουπιδιών σε ιδιωτικές εταιρείες που ήδη περιμένουν στον προθάλαμο. Ονόματα δεν λέμε... Είναι άλλωστε γνωστά. Με... σκουπίδια ήδη ανακατεύονται (εφημερίδες και κανάλια), έχουν εμπειρία... Μόλις την περασμένη Κυριακή οι κάτοικοι της Κερατέας πήραν γεύση... Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα καλό θα ήταν να μην τους δίνουν τα προσχήματα για να κάνουν πιο... εύπεπτη στην κοινωνία την εισβολή... Είδε φως ο Φώτης Κουβέλης; Τι άλλο νόημα να έχει η δήλωσή του ότι «δεν αλλάζουμε, αλλά βουλιάζουμε»... Που σημαίνει ότι άλλο περίμεναν από τον Παπανδρέου και άλλα κάνει, με αποκορύφωμα το τρία σε ένα νομοσχέδιο που ξεθεμελιώνει τα πάντα παντού και όχι μόνο στις ΔΕΚΟ. Να σημαίνει ότι μεγάλωσαν οι αποστάσεις απ' το ΠΑΣΟΚ; Λεφτά για τους Έλληνες δεν υπάρχουν. Για τους άλλους έχουμε και παραέχουμε. Μόλις στις 3 Δεκεμβρίου με απόφαση του υπουργού Εξωτερικών, του φον Δημητράκη, δίνουμε 3.221.389 δολάρια στον ΟΗΕ. Είναι, λέει, η υποχρεωτική συνεισφορά της Ελλάδας στην ειρηνευτική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών... Αφού προηγουμένως υπό τις ευλογίες του ΟΗΕ γίνονται οι πόλεμοι, σήμερα στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν κι όπου αλλού... λάχει... Και μετά πληρώνουμε για την... ειρήνη! Τι ωραία που τα έχουν φτιάξει οι μεγάλοι... Και οι μικροί πληρώνουν τα «κέφια» τους... Τόσο πολύ σέβονται τους θεσμούς οι βουλευτές μας, ακόμη και του δικού τους οίκου, που προτιμούν να γυρίζουν σε ταξιδάκια ανά τον κόσμο, να γνωρίζουν ξένους τόπους, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, υποτίθεται για να συμμετάσχουν σε συνεδριάσεις Οργανισμών, που ποτέ δεν είδαμε να βάζουν κάποιο ελληνικό πρόβλημα και να λυθεί, παρά να είναι στην έδρα τους και να ασχολούνται με τις αγωνίες και τα αδιέξοδα του ελληνικού λαού, που γι' αυτό άλλωστε τους ψηφίζει και τους πληρώνει. Το είδαμε για άλλη μια φορά στην ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου, που σαρώνει κεκτημένα δεκαετιών και μισθούς, όπου έλειπαν σε ταξίδια αντί να κάτσουν να υπερασπιστούν τους εργαζόμενους... Μπήκαν μόνο στον κόπο να στείλουν... ραβασάκι, ότι αν ήταν παρόντες θα ψήφιζαν «ναι» ή «όχι», ανάλογα με την κομματική τους ταυτότητα. Πάλι καλά... Μήπως θα ήταν καλύτερα να έμεναν για πάντα στα ξένα;