- Η βία σιγά – σιγά κατατρώει τις σάρκες της πατρίδας μας. Ο «εμφύλιος δεν τέλειωσε ποτέ» γιατί κάποιοι ανεγκέφαλοι ή πληρωμένοι κονδυλοφόροι κ.λπ. θέλουν να συντηρούν τον εθνικό διχασμό. Έτσι αυτοεπιβεβαιώνονται. Η Χρυσή Αυγή ήταν απλά η περόνη στη χειροβομβίδα που την τράβηξαν κάποιοι οι οποίοι έχουν συμφέρον να κρατούν την Ελλάδα διχασμένη.
- Ότι η βία και ο φασισμός δεν έχουν χρώμα. Βία είναι και η δολοφονία του άτυχου 34χρονου, βία και η δολοφονία του Γρηγορόπουλου το 2008. Βία είναι και ο ξυλοδαρμός του Καμμένου, του Χατζηδάκη ή τα γιαούρτια στον Πάγκαλο, τον Αλαβάνο και κάθε άλλο με τον οποίο δεν συμφωνούν ορισμένοι. Βία και φασισμός είναι οι πράξεις των Ταγμάτων Εφόδου της Χρυσής Αυγής. Βία και φασισμός είναι και οι λεκτικές πράξεις, όπως η προτροπή για λιντσάρισμα ή οι ύβρεις του Κασιδιάρη και το περίφημο χαστούκι του. Απλά, για να ξέρουμε τι λέμε. Η βία έχει και κλιμακώσεις και όταν φτάνουμε σε δολοφονία δεν πάει παρακάτω.
- Ότι η οργή της κοινωνίας ναι μεν είναι δικαιολογημένη, αλλά δεν μπορεί να οδηγεί ούτε σε στήριξη ναζιστικών κομμάτων και τραμπούκων, ούτε και σε αλληλοσπαραγμό γιατί μας φταίει το μνημόνιο. Ασφαλώς υπάρχει έλλειμμα δικαιοσύνης, δημοκρατίας και ο κόσμος εξοργίζεται με την οικονομική κρίση. Όμως, πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες για όσους ψηφίζουν ή στηρίζουν ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ. Είναι άξιοι της μοίρας τους όσοι θέλουν να… τιμωρήσουν το πολιτικό σύστημα και χαριεντίζονται με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς εγκληματικών πράξεων.
Το αίμα του 34χρονου που χύθηκε στην Αμφιάλη μπορεί να γίνει η σπίθα που χρειαζόταν όχι “για να πάρει φωτιά ο κάμπος”, αλλά για να ξυπνήσει το πολιτικό σύστημα απέναντι στη βία απ’ όλες τις παρατάξεις, απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Είναι ίσως η μεγάλη ευκαιρία για να αντιληφθούν όλοι πως η Ελλάδα δεν αντέχει ούτε άλλες δολοφονίες, αριστερών, δεξιών, κεντρώων, ούτε άλλες πράξεις βίας, ούτε φυσικά την «μπαχαλοποίηση» της χώρας, όπως μερικοί επιθυμούν διακαώς. Είναι ίσως η ευκαιρία να σταματήσει η πορεία προς το χάος, προς την καταστροφή.
- Ότι η βία και ο φασισμός δεν έχουν χρώμα. Βία είναι και η δολοφονία του άτυχου 34χρονου, βία και η δολοφονία του Γρηγορόπουλου το 2008. Βία είναι και ο ξυλοδαρμός του Καμμένου, του Χατζηδάκη ή τα γιαούρτια στον Πάγκαλο, τον Αλαβάνο και κάθε άλλο με τον οποίο δεν συμφωνούν ορισμένοι. Βία και φασισμός είναι οι πράξεις των Ταγμάτων Εφόδου της Χρυσής Αυγής. Βία και φασισμός είναι και οι λεκτικές πράξεις, όπως η προτροπή για λιντσάρισμα ή οι ύβρεις του Κασιδιάρη και το περίφημο χαστούκι του. Απλά, για να ξέρουμε τι λέμε. Η βία έχει και κλιμακώσεις και όταν φτάνουμε σε δολοφονία δεν πάει παρακάτω.
- Ότι η οργή της κοινωνίας ναι μεν είναι δικαιολογημένη, αλλά δεν μπορεί να οδηγεί ούτε σε στήριξη ναζιστικών κομμάτων και τραμπούκων, ούτε και σε αλληλοσπαραγμό γιατί μας φταίει το μνημόνιο. Ασφαλώς υπάρχει έλλειμμα δικαιοσύνης, δημοκρατίας και ο κόσμος εξοργίζεται με την οικονομική κρίση. Όμως, πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες για όσους ψηφίζουν ή στηρίζουν ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ. Είναι άξιοι της μοίρας τους όσοι θέλουν να… τιμωρήσουν το πολιτικό σύστημα και χαριεντίζονται με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς εγκληματικών πράξεων.
Το αίμα του 34χρονου που χύθηκε στην Αμφιάλη μπορεί να γίνει η σπίθα που χρειαζόταν όχι “για να πάρει φωτιά ο κάμπος”, αλλά για να ξυπνήσει το πολιτικό σύστημα απέναντι στη βία απ’ όλες τις παρατάξεις, απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Είναι ίσως η μεγάλη ευκαιρία για να αντιληφθούν όλοι πως η Ελλάδα δεν αντέχει ούτε άλλες δολοφονίες, αριστερών, δεξιών, κεντρώων, ούτε άλλες πράξεις βίας, ούτε φυσικά την «μπαχαλοποίηση» της χώρας, όπως μερικοί επιθυμούν διακαώς. Είναι ίσως η ευκαιρία να σταματήσει η πορεία προς το χάος, προς την καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου