Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Η απαγορευτική στάση απέναντι στην Χρυσή Αυγή απλά την ωφελεί. Την ενδυναμώνει φέρνοντας την στη θέση του αδικούμενου. Ο Έλληνας έλκεται από το «απαγορευμένο». Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 ξεδόντιασε το ΚΚΕ νομιμοποιώντας το. Το αποστέρησε από την μυστηριώδη αίγλη της παρανομίας, το φωτοστέφανο του αδικημένου. Δεν κυνηγούσε τις εκδηλώσεις του γιατί έσπειραν ταξικό μίσος.
Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν μπορούσε να φανταστεί τέτοια διαφήμιση.
Η ευθυγράμμιση της κυβέρνησης με τον …Καμίνη και το ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα αυτό, είναι μπούμερανγκ. Η Χρυσή Αυγή θέλει να μοιράσει βοήθεια μόνο σε Έλληνες. Δικαίωμα της. Άλλος μπορεί να θέλει να δώσει βοήθεια μόνο σε συγχωριανούς του, σε πολύ νέους ή σε πολύ γέρους ή σε μονογενεϊκές οικογένειες κλπ. Επίσης δικαίωμα του. Θα λέμε ότι κάνει διακρίσεις εντοπιότητας, ηλικίας, φύλου κλπ;
Η αυστηρή καταστολή κατά οποιασδήποτε εγκληματικής ενέργειας της Χρυσής Αυγής, του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία ή της αντεξουσιαστικής ψωραλέας «πολιτοφυλακής» του, είναι αυτονόητη. Είτε φοράς μαύρη μπλούζα με κοντοκουρεμένο κεφάλι νεοσύλλεκτου, είτε κρατάς μαύρη ή κόκκινη σημαία με μαλλί σαν της Χούλιας, ο Νόμος είναι νόμος.
Στον απλό κόσμο τι έμεινε; Η Χρυσή Αυγή ήθελε να βοηθήσει μόνο Έλληνες και πήγαν να την εμποδίσουν. Τα επιχειρήματα περί «συσσιτίων φυλετικού μίσους», γιατί αποκλείουν τους αλλοδαπούς, ο απλός πολίτης τα ακούει βερεσέ. Του φαίνεται ακατανόητο να θεωρείται όνειδος να δίνεις χείρα βοηθείας πρώτα στους ομοεθνείς σου. Πολλοί δε μετριοπαθείς φίλοι μου θέτουν το εξής απλό ερώτημα: «Γιατί, εμπόδισε κανείς τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΔΗΜΑΡ, οποιονδήποτε, να κρατήσουν μέρος του μισθού των βουλευτών τους και να ταΐσουν Έλληνες και ξένους πάσχοντες»; Εκεί τι λέμε συμμαχητές, σύντροφοι κλπ;
Κινδυνεύουμε τους συγκυριακούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, να τους κάνουμε μόνιμους.
Κινδυνεύουμε να κάνουμε σιγά – σιγά τον όρο «νεοναζί» αποδεκτό χαρακτηρισμό ή και φιλοφρόνηση. Να μας απαντάει ικανή μερίδα, «ναι ρε, είμαστε νεοναζί κι άμα σας αρέσει»!
Η οικονομική κρίση, η πτωχοποίηση ολοένα και περισσότερων Ελλήνων, η αγωνία για το άδηλο μέλλον, φέρνουν τους Έλληνες πιο κοντά σε ενστικτώδεις αντιδράσεις και στην αμφισβήτηση του πολιτικού καθωσπρεπισμού.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του αρχηγού της Χρυσής Αυγής είναι ότι το πολιτικό σύστημα του επέτρεψε, να μπορεί να λέει, «εσείς, τα συστημικά κόμματα» και να θεωρείται, σε μια εποχή όπου το σύστημα είναι στο εδώλιο, ως ο αντισυστημικός.
Ό,τι πριν ήταν το μειονέκτημα τους, τώρα είναι το πλεονέκτημα τους. Δεν μετείχαν ποτέ της εξουσίας, περιθωριακοί, αφού πολιτικά κι επικοινωνιακά δεν τους «έπαιζε» κανείς. Τσαμπουκάδες, εξοργιστικά αυθάδεις, απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο πολλοί το μισούν κι άλλοι τόσοι το υποπτεύονται. Κι αυτοί τι λένε; «Εμείς δεν μετείχαμε στο μεταπολιτευτικό πάρτυ, εμπιστευθείτε μας».
Το ότι δεν προτείνουν τίποτε συγκεκριμένο και ρεαλιστικό, πχ για την λαθρομετανάστευση, περνάει ντούκου, αφού κανείς δεν αντιπαρατίθεται μαζί τους. Πως θα απελάσουν 1.000.000 ή 500.000, έστω 10.000; Δέρνοντας τους; Επειδή κάνουν τριάδες και λαμπαδηδοδρομίες;
Ο Νίκος Δένδιας κάνει δουλειά, δεν χρειάζεται «και μια στο πέταλο». Σχεδόν «σφραγίστηκαν» τα σύνορα, απελάθηκαν 30.000 και για πρώτη φορά τέθηκε ορθά το πρόβλημα στην Ευρώπη ως κοινό. Αυτά όμως, που θα στερούσαν από σοβαρά πολιτικά επιχειρήματα την Χρυσή Αυγή, δεν συζητώνται! Αυτοί απέξω από το σύστημα κάνουν τα δικά τους, κερδίζοντας συνεχώς πολιτικό χώρο κι εμείς, εντός, κάνουμε τα δικά μας, χάνοντας πολιτικό χώρο χάριν του Καμίνη, του πλέον αποτυχημένου δήμαρχου στην Ιστορία.
Αν λοιπόν συνεχίσουμε έτσι, ακόμη κι αν αποδείξει το πολιτικό σύστημα ότι ο Ν. Μιχαλολιάκος έχει ουρά, ο Κασιδιάρης κέρατα και πηρούνα κι ο Παναγιώταρος κουβαλάει αυτοπροσώπως το κάρβουνο στα καζάνια της Κόλασης κι η Ζαρούλια ρίχνει αλάτι στις πληγές των λαθρομεταναστών και του Δραγασάκη, ένα ικανό ποσοστό Ελλήνων, πολύ απλά, δεν θα δίνει δεκάρα.
Θυμίζω ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής ξεκίνησε από τις γειτονιές της Αθήνας. Πως; Όταν οι αληθινοί πολίτες διαμαρτύρονταν για την τριτοκοσμική μετάλλαξη των γειτονιών τους, ο αστικός πολιτικός κόσμος σφύριζε κλέφτικα κι επέτρεπε στην αριστερίστικη και αντεξουσιαστική αλητεία να καθυβρίζει τους απελπισμένους κατοίκους ως ρατσιστές και …Χρυσαυγίτες, όταν δεν τους έδερνε. Ε, κι ο λαός ενίοτε εκδικείται με χιούμορ. Στην κάλπη.
Η απάντηση; Λύνουμε με ατσάλινο χέρι τα προβλήματα της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας, αντιστρέφουμε τον δείκτη της ανεργίας και κανείς δεν θα έχει χώρο να υποκαταστήσει το Κράτος.
Και υπογραμμίζω. Ναι, ο σκληρός πυρήνας της Χρυσής Αυγής, οι βουλευτές και τα στελέχη της, που συγκροτούν το 0.5% που έπαιρνε πριν, είναι αδιαμφισβήτητα εθνικοσοσιαλιστές. Πούροι και καραμπινάτοι, με τη φυλετική θεωρία τους και όλα τα συμπαρομαρτούντα εκ Κεντρικής Ευρώπης του Μεσοπολέμου ορμώμενα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της όμως ΔΕΝ είναι. Αλλά μην απογοητευόμαστε. Αν εξακολουθήσουμε έτσι, θα τους κάνουμε.
(Δημοσιεύεται στην “Κυριακάτικη Δημοκρατία”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου