Αυτοκράτειρα και δούλοι

Χθες ο «πρόεδρος» της Ευρώπης Ρομπάι εξέφρασε, μιλώντας σε συνέδριο στις Βρυξέλλες, τον έντονο προβληματισμό του για την ανεργία στο νότο. Και ο πρόεδρος της ευρωπαικής «κυβέρνησης», δηλαδή της Επιτροπής, Μπαρόζο, είπε ότι οι πολιτικές λιτότητας έχουν φτάσει στα όριά τους. Αν τους άκουγε κανείς, που δεν ξέρει, θα έλεγε ότι η Ευρώπη αλλάζει: όταν οι δύο υψηλότεροι αξιωματούχοι της λένε αυτά, κάτι σημαίνει…

Τελικά, σημαίνει; Όχι βέβαια: δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι απλώς υπάλληλοι πολυτελείας που έχουν μηδαμινές ουσιαστικές εξουσίες επί των μεγάλων ζητημάτων, κι ακόμα μικρότερη νομιμοποίηση. Ότι τους πουν κάνουν. Οτι τους πουν ποιοι;

Μα φυσικά οι Γερμανοί. Γιατί, την ίδια ώρα, πάλι χθες, ο Γερμανός αντικαγκελάριος Ρέσλερ, που τρέμει το νέο κόμμα του μάρκου, έσπευδε να εξηγήσει πόσο έχει ωφεληθεί η γερμανική οικονομία από το ευρώ – σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες -, ενώ η καγκελάριος Μέρκελ εξηγούσε κάτι που δεν λέει πρώτη φορά, αλλά όλοι κάνουν τώρα ότι το ακούν για πρώτη φορά: ότι οι χώρες της ευρωζώνης, θα απολέσουν την εθνική κυριαρχία τους, η οποία, τυπικά, θα περάσει στα ευρωπαϊκά όργανα, δηλαδή στον κάθε Ρομπάι και τον κάθε Μπαρόζο, αλλά, ουσιαστικά, στη γερμανική κυβέρνηση. Αυτή αποφασίζει για όλα. Τρεις μέρες πριν, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είχε άγρια σύγκρουση με τον Αμερικανό ομόλογό του για τη λιτότητα και για την πολιτική του Βερολίνου να αφήνει την καταστροφή να εξελίσσεται, φυσικά προς όφελός του…

Πολλοί ονομάζουν σήμερα τη Μέρκελ «αυτοκράτειρα» της Ευρώπης. Αν και άργησαν πολύ να το καταλάβουν, δεν έχουν άδικο: εκεί πάνε τα πράγματα. Και έπεται συνέχεια, ακόμα, είμαστε μόνον στην αρχή. Οι γονατισμένες οικονομίες θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να ανακάμψουν, η αδυναμία τους να τυπώσουν νόμισμα θα τις κρατά εσαεί εξαρτημένες από τη Γερμανία, η οποία θα γίνεται κάθε μέρα και πιο ισχυρή.

Είναι λοιπόν όντως αυτοκράτειρα η Μέρκελ. Και επιβλήθηκε με τη βία αλλά και την υποκρισία (τη γερμανική πολιτική τη βαφτίζει ευρωπαιική) που οι αυτοκράτορες ξέρουν να επιβάλλονται. Αλλωστε, αυτό δεν είναι και ο ίδιος ο ύμνος της χώρας της; Μία διασκευή του κουαρτέτου εγχόρδων του Χάιντν «Ο αυτοκράτορας»… Αυτό είναι το πρωσικό αρχέτυπο εξουσίας που κυριαρχεί πλήρως και αμαχητί σήμερα στην Ευρώπη.

Αλλά ο λόγος για τον οποίο τα καταφέρνει, ως τώρα, δεν είναι μόνον ότι η ίδια λειτουργεί ως αυτοκράτειρα. Είναι, κυρίως, ότι οι υπόλοιποι, τρόμαξαν κι έγιναν μόνοι τους δούλοι…

[Του Γεώργιου Π. Μαλούχου από Το Βήμα]