Τρείς σοβαροί εθνικοί κίνδυνοι

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Πρώτος εθνικός κίνδυνος: Ισραηλινός υψηλόβαθμος αξιωματούχος μου έλεγε εντυπωσιασμένος, πριν από δυο χρόνια, μετά από κοινή άσκηση των Πολεμικών Αεροποριών μας, ότι σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης με την εξ ανατολών γείτονα “οι φοβεροί Έλληνες πιλότοι μπορούν να κατακτήσουν την αεροπορική υπεροχή μέσα σε δυο ημέρες“. Και επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι οι σύγχρονοι πόλεμοι κρίνονται στον αέρα, καταλαβαίνουμε και την έκβαση που θα είχε ένας πιθανός ελληνοτουρκικός πόλεμος.

Σήμερα όμως που βρισκόμαστε;  Οι Έλληνες πιλότοι απέκτησαν τα εύσημα του να συγκαταλέγονται στους καλύτερους του κόσμου λόγω των αλλεπάλληλων αερομαχιών/αναχαιτίσεων που έδιναν καθημερινά επί χρόνια με τα τουρκικά αεροσκάφη που παραβίαζαν το FIR και τον εθνικό εναέριο χώρο. Τότε που είχαν καύσιμα δηλαδή. Γιατί τώρα που δεν υπάρχουν λεφτά για καύσιμα, μου λένε πως οι αναχαιτίσεις γίνονται μόνο όταν το τουρκικό αεροσκάφος κοντεύει να φτάσει στην … Ακρόπολη.

Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Οι πιλότοι μας με τις καθημερινές εμπλοκές τους με τους Τούρκους συσσώρευσαν μια τεράστια εμπειρία, γνώση, τεχνικές. Κανένα σχολείο δεν μπορεί να υποκαταστήσει την εμπειρία δεκαετιών σε πραγματικές συνθήκες, με πραγματικό αντίπαλο. Τώρα όμως, κάθε ημέρα που περνά αυτή η συσσωρευμένη πολύτιμη εμπειρία σιγά – σιγά χάνεται, αν οι πιλότοι μας πετούν ίσα ΄ίσα για συντήρηση, η Ελλάδα χάνει ένα από τα σημαντικότερα της, ίσως, στρατηγικά πλεονεκτήματα, αποκτημένο με το αίμα άριστων τέκνων της, όπως ο Νίκος Σιαλμάς και ο Κώστας Ηλιάκης.

Αυτά για όσους κάνουν περικοπές στην Άμυνα χωρίς να σκεφθούν που κόβουν και τι κόβουν.

Δεύτερος εθνικός κίνδυνος: Τα υποβρύχια όταν πλέουν στην επιφάνεια χρησιμοποιούν ντηζελομηχανές. Όταν όμως καταδύονται χρησιμοποιούν ειδικές μπαταρίες, οι οποίες είναι το πιο κρίσιμο στοιχείο τους, επειδή τι να το κάνεις υποβρύχιο που πλέει μόνο στην επιφάνεια. Γι’ αυτό το λένε και …υποβρύχιο. Ε, λοιπόν, αδέλφια, μου λένε αξιόπιστες πηγές ότι υπάρχει θέμα με το όριο ζωής των μπαταριών και των εννέα υποβρυχίων μας. Εάν ναι, τότε τι σημαίνει αυτό για την ασφάλεια των σκαφών και την ασφάλεια των πληρωμάτων μας;  Κάτι πήγε να κάνει ο Φρ. Φράγκος όταν ήταν υπουργός Άμυνας, υπέγραψε το σχετικό έγγραφο για την προμήθεια, η υπόθεση όμως χάθηκε από τότε στους δαιδάλους της γραφειοκρατίας.

Αν όμως συμβεί κάτι στα βάθη του Αιγαίου, τότε δεν θα κατηγορήσουν τους προηγούμενους, ούτε τους προμηθευτές και τα σκάνδαλά τους. Την κυβέρνηση Σαμαρά θα χρεώσουν.

Τρίτος εθνικός κίνδυνος: Και ερχόμαστε στο σοβαρότερο ίσως εθνικό κίνδυνο. Καλά πληροφορημένες πηγές μας λένε ότι η Τουρκία ετοιμάζεται να κάνει έρευνες για κοιτάσματα στο Αιγαίο, μέσα στην δική μας (μελλοντική) ΑΟΖ,  με δικό της σκάφος αυτή την φορά, όχι με νορβηγικό ή άλλης εθνικότητας. Τι θα κάνει τότε η κυβέρνηση που ακόμα δεν κήρυξε ΑΟΖ; Θα πει “βυθίσατε το Χόρα” σαν τον Ανδρέα; Με ποια κυβέρνηση; Αυτήν που συμμετέχει ο Βενιζέλος και ο κυρ Φώτης; Αυτήν που, όταν ελληνικός εκδοτικός οίκος εξέδωσε βιβλίο του Μουράτ Καραγιλάν για την ιστορία του κουρδικού ένοπλου αγώνα και οργάνωσε συζήτηση γι’ αυτό με πανεπιστημιακούς και διπλωμάτες, το υπουργείο Εξωτερικών ζητούσε «κεφάλια» επί πίνακι από το υπουργείο Άμυνας, γιατί νοικιάσθηκε η αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου και διαβίβαζε ψευτοτσαμπουκάδες του Νταβούτογλου, αντί να απαντήσει «εδώ είναι δημοκρατική χώρα και τα βιβλία εκδίδονται και συζητούνται ελεύθερα παντού»;  Ωστόσο με την παρέμβαση του πρωθυπουργού αποκαταστάθηκε -στο πάρα πέντε- το κύρος και η αξιοπιστία της χώρας και η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε κανονικά. Όμως δυστυχώς o πρωθυπουργός δεν μπορεί να τα κάνει όλα.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως είναι άλλο πράγμα οι δημόσιες σχέσεις, οι προσωπικές σχέσεις πολιτειακών παραγόντων κι άλλο η εξωτερική πολιτική. Δημόσιες σχέσεις έχουν τα μπαρ και τα εστιατόρια. Οι χώρες έχουν εξωτερική πολιτική. Κι αυτή απαιτεί σοβαρή στρατιωτική δύναμη αποτροπής, που το ΥΠΕΞ να εκπέμπει την βούληση, πως η χώρα θα την χρησιμοποιήσει, αν ξεπεραστούν οι κόκκινες γραμμές των συμφερόντων μας. Αδιανόητος ο φόβος ή η αμηχανία μπροστά σε ιταμές απαιτήσεις αυτών, που, μεταξύ άλλων, όταν δεν μας χλευάζουν για την κρίση, βάζουν και το βρώμικο δαχτυλάκι τους στους Λίβυους για να μας κάνουν καψώνια για την οριοθέτηση των μεταξύ μας ΑΟΖ, ενώ δεν μπορούν να ορίσουν την τύφλα τους στο Κουρδιστάν και εξευτελίζονται καθημερινά από λίγες χιλιάδες αντάρτες. Σταθερό χέρι και θέσεις αρχής χρειάζονται.

Στην απρέπεια των δηλώσεων του Ερντογάν για την αναβάθμιση της Ελλάδας ορθά απάντησε με αυστηρότητα ο κ. Υπουργός. Αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος απέναντι σε αυτούς, που ο Πρόξενος τους στην Θράκη απείλησε Ιμάμη, Έλληνα πολίτη, μέσα στο σπίτι του (!), γιατί δεν αναγνωρίζει τον ψευδομουφτή κι όμως ακόμη πατάει ελληνικό έδαφος. Έτσι όμως ενθαρρύνεται η τουρκική επιθετικότητα. Ποιος ο λόγος στο μέγαρο της Βασιλίσσης Σοφίας να νοιώθουν δέος για τα δαρμένα σκυλιά του Σεμντινλί;