Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Καμμένος:ο Βαρουφάκης μπορεί να τα... έπαιρνε από κάποιες ξένες εταιρείες; Μπορεί να ήταν όργανο της Ουάσιγκτον και να έπαιζε τα παιχνίδια τους προς όφελος των Αμερικανών;



Ότι ο Πάνος Καμμένος είναι παντελώς αναξιόπιστος το ξέραμε. Ότι φτιάχνει μόνος του θεωρίες συνωμοσίας ή στήνει παιχνίδια αυτοπροβολής για να διατηρείται στη Βουλή, επίσης το γνωρίζαμε. Ωστόσο, αυτά που είπε στη ΔΕΘ για τον Βαρουφάκη είναι εξαιρετικά σοβαρά και θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο δικαστικής έρευνας. Κι αν νομίζει ο Πανούλης και ο Αλεξάκης ότι θα «φορτώσουν» στον Γιάνη τον μεγάλο οικονομολόγο την ευθύνη για όλα, είναι γελασμένοι. Δεν είναι μόνο ηθική η ευθύνη τους για την καταστροφή της οικονομίας το προηγούμενο επτάμηνο. Δεν είναι μόνο πολιτική αβλεψία ότι χρέωσαν με πάνω από 60 δισ. ευρώ, την Ελλάδα.
Είναι έγκλημα αυτό που έκαναν και δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο. Όπως έχουμε ξαναγράψει, τα γουνάκια έρχονται κι ας μη νομίζουν ότι θα γλιτώσουν ρίχνοντας το φταίξιμο στον Βαρουφάκη.
Τι είπε ο Καμμένος στη Θεσσαλονίκη, προφανώς σε συνεννόηση με το φιλαράκι του; «Δεν αποκλείω ο κ. Βαρουφάκης να έπαιξε έναν κακό ρόλο. Και δεν το αποκλείω, να σας πω για ποιο λόγο. Όταν ήμασταν τις πρώτες μέρες στο Υπουργικό Συμβούλιο και σχεδιάζαμε τη διαπραγμάτευση τον ρώτησα πολλές φορές: Κι αν φτάσουμε στο αδιέξοδο, δεν πρέπει προετοιμάσουμε μια άλλη λύση; πάντα απέφευγε να απαντήσει για την άλλη λύση.
Άλλοι τρέχαμε για να βρούμε δυνατότητες χρηματοδότησης της χώρας από μια άλλη λύση. Ο κ. Βαρουφάκης στηρίχθηκε τότε στη θεωρία των παιγνίων και μας έλεγε 50% θα υποχωρήσουν άμεσα, 50% αργότερα. Η σημερινή του συμπεριφορά, όμως, όπως, επίσης, η μεταφορά της πρότασης Σόιμπλε στην κυβέρνηση σαν προαναγγελία- μας είπε κάποια στιγμή, ξέρετε με πήρε ιδιαίτερα ο Σόϊμπλε και μου είπε, μήπως θέλετε να βγείτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να σας δώσουμε μια μεγάλη αποζημίωση και μια διαγραφή του χρέους. Όταν τον άκουσα, πίστεψα ότι είναι ένα αστείο του Βαρουφάκη. Αλλά, τελικά, φαίνεται είναι αυτό που είχε πειστεί και ο ίδιος, ότι θα ήταν λύση. Ποιοι είχαν να κερδίσουν από αυτό; Πρώτον είχε να κερδίσει ο Σόιμπλε και η Γερμανία. Δεύτερον είχαν να κερδίσουν οι χώρες του Βορρά της Ευρώπης. Αλλά μην ξεχνάτε ότι είχαν να κερδίσουν και κάποια funds στις ΗΠΑ, για τα οποία παλαιότερα εργαζόταν ο κ. Βαρουφάκης».
Τι μας λέει δηλαδή; Ότι ο Βαρουφάκης μπορεί να τα... έπαιρνε από κάποιες ξένες εταιρείες; Μπορεί να ήταν όργανο της Ουάσιγκτον και να έπαιζε τα παιχνίδια τους προς όφελος των Αμερικανών;
Πρόκειται για πολύ σοβαρές κατηγορίες που θα πρέπει να ελεγχθούν πάραυτα. Αλλά θα πρέπει να κληθεί και ο Καμμένος για να μας πει τι έκανε αυτός όταν όλοι λέγανε ότι ο Βαρουφάκης είναι είτε εκτός τόπου και χρόνου είτε βαλτός. Πρέπει να κληθεί και ο Τσίπρας που τον επέλεξε να μας πει γιατί τον κράτησε μέχρι τον Ιούλιο στο υπουργείο. Και γιατί κανείς από τους δύο δεν βγήκε να καταγγείλει το μυστικό σχέδιο του Βαρουφάκη; Μήπως γιατί είχαν λερωμένη τη φωλιά τους;
Ο Καμμένος ουσιαστικά αποκάλυψε ότι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ενεργούσαν ως «συμμορία της δραχμής» και προετοίμαζαν το έδαφος για την καταστροφή της χώρας.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

Αν δεν υπάρχουν θαλάσσια Σύνορα …Γιατί έπεσε ο Πατέρας μου στα Ίμια;


Ο Γιος του Ήρωα  Καραθανάση που έπεσε στο καθήκον την νύχτα των Ιμίων : «Να ζητήσει συγγνώμη ο Τσίπρας για τα θαλάσσια σύνορα»

Γιος Καραθανάση: «Να ζητήσει συγγνώμη ο Τσίπρας για τα θαλάσσια σύνορα»

Ο γιος του αείμνηστου πιλότου Καραθανάση  (φώτο με τον αδερφό του άλλου νεκρού πιλότου Βλαχάκου )που σκοτώθηκε στα Ίμια κατά την διάρκεια της αποστολής του, παίρνει θέση απέναντι στην δήλωση του Αλέξη Τσίπρα περί ανυπαρξίας θαλάσσιων συνόρων και του ζητά να παραδεχτεί τουλάχιστον ένα «mea culpa»

Με μία ιδιαίτερα αιχμηρή ανακοίνωση, που αναρτήθηκε σήμερα στο διαδίκτυο, ο Ιωάννης Καραθανάσης,  γιος του αείμνηστου Χριστόδουλου Καραθανάση που έπεσε στις 31/1/1996 στα Ίμια την ώρα του καθήκοντος, καλεί τον Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει συγγνώμη για όσα είπε πρόσφατα για τα θαλάσσια σύνορα μας.
«Θα ήθελα να του υπενθυμίσω ότι η χώρα μας έχει θαλάσσια σύνορα, τα οποία η γειτονική Τουρκία αμφισβητεί συνέχεια και ότι τα σύνορα αυτά τα υπερασπίστηκαν με περηφάνια γενιές Ελλήνων που κατέβαλαν και συνεχίζουν να καταβάλλουν βαρύ φόρο αίματος για να τα υπερασπιστούν» τονίζει στη λακωνική του δήλωση ο Ιωάννης Καραθανάσηςceb9cebcceb9ceb1-ceb7cf81cf89ceb5cf82-ceb5cebbcebbceb1ceb4ceb1-cf84cebfcf85cf81cebaceb9ceb1-1996

Τι έγραψε ο υιός του ήρωα και αδικοχαμένου  του Ιωάννη Καραθανάση:
«Με έκπληξη άκουσα τον πρώην Πρωθυπουργό και υποψήφιο ξανά για την πρωθυπουργία της χώρας μας, Αλέξη Τσίπρα, να δηλώνει εμφατικά σε συνέντευξη τύπου που έδωσε την περασμένη Κυριακή ότι δεν υπάρχουν σύνορα στις θάλασσες.
Με όλο το σεβασμό στη θεσμική ιδιότητά του, θα ήθελα να του υπενθυμίσω ότι η χώρα μας έχει θαλάσσια σύνορα, τα οποία η γειτονική Τουρκία αμφισβητεί συνέχεια και ότι τα σύνορα αυτά τα υπερασπίστηκαν με περηφάνια γενιές Ελλήνων που κατέβαλαν και συνεχίζουν να καταβάλλουν βαρύ φόρο αίματος για να τα υπερασπιστούν.
«Στο όνομα όλων όσων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για να κρατήσουν τα θαλάσσια σύνορά μας αλώβητα και όσων έταξαν τη ζωή τους στην υπεράσπισή τους, θα περίμενα από τον πρώην Πρωθυπουργό της χώρας μας να ανακαλέσει τη δήλωσή του αυτή. Και αν έχει το σθένος, πιστεύω ότι θα έπρεπε να ζητήσει συγνώμη».

Οργισμένη η απάντηση των νησιωτών: Σκ@τ@ μας γέμισαν οι λαθρομετανάστες και ;oχι…λεφτά!


Την ώρα που στα νησιά μας γίνεται της (Τασίας το κάγκελο)…Εκτός τόπου και χρόνου φαίνεται να είναι οι «Αρμόδιοι του Μεταναστευτικού στο Σύριζα » που δείχνει πώς κάποιοι αντιλαμβάνονται την πολιορκία των νησιών μας!

Τα νησιά βούλιαξαν από λαθρομετανάστες αλλά η Τασία λέει ότι «πλούτισαν» …Μήπως να τους χρωστούμε και χάρη θείτσα;

Τα νησιά βούλιαξαν από μετανάστες αλλά η Τασία λέει ότι «πλούτισαν»

Μπορεί τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου να βουλιάζουν από πρόσφυγες καθώς καταφτάνουν καθημερινά κατά χιλιάδες στις ελληνικές ακτές όμως η Τασία Χριστοδουλοπούλου αντί να παραδεχθεί ακόμα και σήμερα το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από την αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο σημείο να υποστηρίξει ότι, ούτε λίγο-ούτε πολύ οι κάτοικοι των νησιών αυτών δεν θα πρέπει να γκρινιάζουν γιατί «πλούτισαν» από τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες.

Την ίδια ημέρα με την απίστευτη δήλωσή της ότι είναι «πρωτοφανής ανοησία» η άποψη εκείνων που χρεώνουν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την αύξηση των προσφυγικών ροών και προσωπικά σε εκείνη πως έκανε σήμα στους πρόσφυγες για να έρθουν στην Ελλάδα υποστηρίζοντας ότι ο αριθμός των προσφύγων αυξήθηκε ραγδαία αφού παραιτήθηκε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής δήλωσε το βράδυ της Τρίτης ότι «πλούτισαν τα νησιά από τους πρόσφυγες».

Όπως είπε μιλώντας στο thepressproject.gr «πλούτισαν τα νησιά από τους πρόσφυγες. Οι Σύροι που έχουν χρήματα μένουν σε ξενοδοχεία, ψωνίζουν από τα μαγαζιά, κάνουν τζίρο απίστευτο, έχουν φτάσει στο σημείο μέχρι και να τους ζητούν λεφτά για να τους φορτίσουν τα κινητά τους».

Στην ίδια συνέντευξη άφησε αιχμές και υπονοούμενα για τη στάση της Αστυνομίας το προηγούμενο διάστημα λέγοντας ότι είχαν διαθέσει μόνο 8 αστυνομικούς για τη διαδικασία ταυτοποίησης των μεταναστών και προσφύγων αναρωτώμενη πώς έγινε και τώρα η υπηρεσιακή κυβέρνηση κατάφερε να βρει 80 αστυνομικούς για να σταλούν στα νησιά!

Οργισμένη ήταν η απάντηση των Κατοίκων των νησιών ,ενώ κάνουν λόγο για διπλές βάρδιες του προσωπικού και τα οχήματα καθαριότητος μαζεύουν τόνους με απορρίματα και σκ@τ@ που αφήνουν οι δεκάδες χιλιάδες λάθρο!

Όσο για τις αιχμές που αφήνει στην Αστυνομία είναι κρίμα για αυτούς τους Ανθρώπους που δουλεύουν με συνθήκες επικίνδυνες και χωρίς καμιά προστασία…Αλλά τι να πείς όταν για τους Λιμενικούς που σκυλοπνίγουνται καθημερινά για να σώσουν τους λάθρο και ο εξ απορήτων του Τσίρπα να τους βρίζει!

Αλλά ήθη άλλα και τα έθιμα απο τους ερασιτέχνες πολιτικούς που έριξαν την Ελλάδα στα βράχια!

veteranos.gr

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Σε μια κανονική χώρα δεν θα βλέπαμε κάλπες αλλά... γουνάκια

To ταξίδι που έκανε ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη είχε έναν και μόνο σκοπό. Την επανεκκίνηση του ιδίου, την προσπάθεια να κερδίσει λίγη από τη χαμένη πολιτική γοητεία του. Όλα στήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε ο Αλέξης να φανεί μεγάλος ηγέτης, στήριγμα για τη χώρα, εγγυητής της οικονομίας και κυρίως... παιδί του λαού. Όλα φτιάχτηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά ευθύνη για όσα συμβαίνουν στη χώρα, ότι το μνημόνιο είναι καλύτερο από τα άλλα, ότι τα capital controls τα έφεραν οι καλοί, ότι αυτός θα αλλάξει τους όρους της συμφωνίας.
Μέχρι και το κορυφαίο ότι «αυτός έσωσε τις τράπεζες» είπε σε μια ακόμη έξαρσης αλαζονείας. Λες και σβήστηκαν 7 μήνες καταστροφής, λες και η χώρα δεν γύρισε πίσω στο 2010, λες και δεν κόστισε η δημιουργική ανοησία του Γιάνη καμιά 60αριά δισ. ευρώ, μερικές χιλιάδες άνεργους, λουκέτα, στάση πληρωμών, τεράστιες απώλειες στο Χ.Α. και βεβαίως ένας εξευτελισμός του ονόματος «Ελλάδα» που δεν έχει προηγούμενο. Ούτε ο «Τιτανικός» του Γ. Παπανδρέου δεν ρεζίλεψε τόσο πολύ αυτή τη χώρα.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν καμώνεται τον πρωθυπουργό και το χειρότερο: Θέλει να ξαναγίνει Χαλίφης στην πλάτη του ελληνικού λαού. Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να πάει φυλακή, και το εννοούμε, για ανήκεστο βλάβη στην οικονομία, τολμά με ύφος μάγκικο και πολύ ειρωνικό να ξεστομίζει συνεχώς ψέματα. Σε ποιο ακροατήριο όμως; Γιατί απ' ότι μαθαίνουμε οι συγκεντρώσεις που έκανε και οι ομιλίες του ήταν μπροστά σε πολύ μικρότερο κοινό από εκείνο πέρυσι, όταν έκανε επέλαση στην εξουσία. Όμως, το χειρότερο είναι ότι ζητά ξανά να κυβερνήσει, ζητά αντί για το εδώλιο του κατηγορουμένου μαζί με τον Βαρουφάκη, να ξαναπάει στο Μαξίμου.
Πρέπει να πούμε ορισμένες αλήθειες για το φαινόμενο της αριστερής κυβέρνησης.
- Το πρώτο είναι ότι αν παραδώσει την εξουσία θα αφήσει πίσω της καμμένη γη, τέτοια που δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Ακόμη και ο Βαγγέλας να γίνει πρωθυπουργός, ακόμη και οι τεχνοκράτες να αναλάβουν τα ηνία, έχουν μπει τόσο μεγάλες και τόσες πολλές νάρκες στο οικονομικό πεδίο που δύσκολα θα αντέξει η χώρα. Ήδη τα έσοδα του κράτους είναι 3 δισ. ευρώ μέσα στο 8μηνο. Οι οφειλές του Δημοσίου σε ιδιώτες φτάνουν τα 5,5 δισ. ενώ μια κρυφή βόμβα απειλεί την οικονομία. Είναι οι ακάλυπτες επιταγές που λόγω των capital controls πήραν παράταση αλλά αν σκάσουν θα τινάξουν τα πάντα στον αέρα.
Είναι επίσης που οι εξαγωγές βούλιαξαν και οι εισαγωγές τον Ιούλιο μειώθηκαν 32% επειδή απλά μειώθηκε η κατανάλωση κι όχι γιατί ξαφνικά γίναμε αυτάρκεις.
Τα κόκκινα δάνεια είναι πάνω από 90 δισ. και αυξάνονται με γεωμετρική ταχύτητα τους τελευταίους μήνες ενώ κανείς ήδη δεν πληρώνει πουθενά. Οι τράπεζες που κληροδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χρεοκοπημένες, άδειες από καταθέσεις και χωρίς χρήματα για να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία. Για να μη μιλήσουμε για τις επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει πλέον επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, τέλειωσαν οι εταιρείες. Αυτή την εικόνα αφήνει πίσω της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και έχει το θράσος ο Τσίπρας να ζητά νέο εισιτήριο για το Μαξίμου.
Το δεύτερο κι επίσης σημαντικότερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κρυφή ατζέντα για μετά τις εκλογές κι αν σχηματίσει κυβέρνηση. Η αποκάλυψη για συντάξεις των 600 ευρώ μπορεί να διαψεύστηκαν χλιαρά αλλά είναι ένα σενάριο που έπεσε στο τραπέζι και που το κατέθεσαν οι διάφοροι... Κατρούγκαλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, ο ΦΠΑ στα σχολεία μπορεί να πάγωσε μέχρι 16 Οκτωβρίου αλλά ο Τσίπρας θα τον εφαρμόσει γιατί απλά είναι εμμονικός με την ιδιωτική εκπαίδευση, ασχέτως αν θα χρεώσει εμμέσως 350 εκατ. ευρώ χιλιάδες λαϊκές οικογένειες.
Για να μη μιλήσουμε για ρήτρες μηδενικού ελλείμματος, για απελευθέρωση απολύσεων και για νέο φορολογικό νομοσχέδιο – λαιμητόμο. Θέματα που κρύβει με εύσχημο τρόπο ο Αλέξης και η παρέα του.
Ας τα αφήσει λοιπόν αυτά τα κόλπα ο Αλέξης. Η ιστορία είναι αμείλικτη και σύντομα θα γράψει με μαύρα γράμματα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ψεκασμένων έκανε τόση ζημιά όση δεν έκαναν τα 40 χρόνια του... παλιού που καταγγέλλει ο Τσίπρας. Σε μια κανονική χώρα τώρα δεν θα βλέπαμε κάλπες αλλά... γουνάκια.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Γιδοβοσκός με φράκο


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Σ​​το πεδίο του θεωρητικού πολιτικού προβληματισμού (αν υπάρχει, σήμερα πια, τέτοιο πεδίο), όσοι πολίτες ελλαδικοί επιμένουν να δηλώνουν προσανατολισμό με ετικέτες του τύπου: Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Κεντροδεξιά, θα διακινδύνευα να τους συστήσω, όσο μπορώ διακριτικότερα, να ελέγξουν, ιατρικά, τους δείχτες νοημοσύνης τους. Αν απαιτήσουν να εξηγήσω το γιατί, θα απαντήσω ότι ο χώρος της επιφυλλίδας δεν επαρκεί ή είναι κρίμα να χαραμιστεί για να εξηγηθούν τα αυτονόητα.

Στα αυτονόητα συμπεριλαμβάνεται και η πείρα όλων μας στην Ελλάδα, τα τελευταία έξι τουλάχιστον χρόνια: Μας κυβέρνησαν όλες οι ιδεολογικές ετικέτες και ήταν όλες διαχειριστικές της μιας και μόνης κοινωνικής επιδίωξης: να συντηρηθεί ή να μεγιστοποιηθεί κατά το δυνατό (ή ακόμα και με παρανοϊκό υπερδανεισμό) η καταναλωτική ευχέρεια των ψηφοφόρων. Απέδειξαν όλα τα κόμματα ότι λογαριάζουν ιδιοτελώς τους πολίτες μόνο σαν ψηφοφόρους, απέδειξαν όλοι οι πολιτευόμενοι, μα απολύτως όλοι, ότι το πρώτο (ή το μόνο) που τους ενδιαφέρει είναι η επανεκλογή τους. Να επανεκλεγούν κερδίζοντας τις εντυπώσεις και οι εντυπώσεις κερδίζονται όταν υπόσχεσαι αύξηση εισοδημάτων, όχι θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα αποκαθιστούσαν κράτος λειτουργικό, κράτος δικαίου, κράτος πρόνοιας.
Ολα τα κόμματα, με όποια ιδεολογία κι αν προσπαθούν να ξεγελάσουν τους μειωμένης νοημοσύνης πολίτες, μόλις έγιναν κυβέρνηση μοίρασαν με τους συγκυβερνώντες τα ρουσφέτια (4-3-1), διόρισαν σε όλους τους διοικητικούς κόμβους των κρατικών θεσμών και των δημόσιων οργανισμών κομματικούς κλακαδόρους, ανέβασαν σε υπουργικούς θώκους μικρονοϊκά ή και γελοία άτομα ευρείας τηλεοπτικής «αναγνωρισιμότητας». Και ταυτόχρονα συνεχίζουν να ρητορεύουν τυποποιημένα ιδεολογήματα «σοσιαλιστικά», «φιλελεύθερα», «ριζοσπαστικώς αριστερά», «κεντρώα». Ξέρουν ότι μεγάλη μερίδα τάχα και πολιτών προσδένονται τυφλά και άλογα σε ένα κόμμα όπως και σε μια ποδοσφαιρική ομάδα – η ιδεολογική ετικέτα είναι το ακριβές ανάλογο της τυχαίας ονομασίας των κερδοσκοπικών αθλητικών εταιρειών.
Από τα κόμματα που συγκροτούν το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένα ανυπότακτο στη διαφημιστική λογική της οδοντόπαστας ή των απορρυπαντικών, λογική του κυνηγητού των εντυπώσεων. Σκεφθείτε τις ονομασίες των κομμάτων που διεκδικούν ή διεκδίκησαν την ψήφο μας: Τι ακριβώς, εκτός από παιχνίδι εντυπώσεων, δηλώνει η ονομασία «Νέα Δημοκρατία» ή «Λαϊκή Ενότητα» ή «Πολιτική Ανοιξη» ή «Ποτάμι» (το ζενίθ της ασυναρτησίας) ή «Χρυσή Αυγή» ή «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός»; Ποιες κοινωνικές στοχεύσεις εξαγγέλλουν τέτοιοι τίτλοι, ποια ταυτότητα πεποιθήσεων και επιδιώξεων καταθέτουν;
Το κορυφαίο ρεζιλίκι είναι οι ονομασίες της επαρχιώτικης ξιπασιάς, «το κάλπικον δάνειον» που έλεγε ο Μακρυγιάννης: Λέξεις που μας γυάλισαν, επειδή είναι σε χρήση στη «λελαμπρυσμένην και πεφωτισμένην Εσπερίαν» και τις φορέσαμε σε δικούς μας κακέκτυπους κομματικούς σχηματισμούς, σαν να ντύναμε γιδοβοσκό με φράκο. Τις λέξεις «σοσιαλισμός», «φιλελευθερισμός», «Δεξιά», «Αριστερά», «Ριζοσπαστική Αριστερά», «Κέντρο» τις γέννησαν οι κοινωνίες της Δύσης μέσα σε τελείως διαφορετικές ιστορικές συνθήκες, για να υπηρετήσουν τις δικές τους εκεί ξεχωριστές ανάγκες, ανάγκες διαμορφωμένες από ριζικά διαφορετικούς από τους δικούς μας ιστορικούς εθισμούς, άλλες νοο-τροπίες, άλλες προσλαμβάνουσες. Μας γυάλισαν αυτές οι λέξεις, γιατί, πολύ έγκαιρα (με τη Βαυαροκρατία στην αρχή και τον Κοραϊσμό ώς σήμερα), παγιώσαμε συμπεριφορές μετα-αποικιακού κράτους: τα πάντα στο κράτος μας (θεσμοί, οργάνωση, λειτουργίες, μόδες – όλα) ήταν και είναι μεταπρατικά, ξιπασμένες απομιμήσεις, όπως σε λαούς χωρίς παρελθόν, χωρίς Ιστορία, χωρίς συνέχεια της πείρας γενεών και αιώνων για την αντιμετώπιση των αναγκών τους.
Θα τολμήσω μια παραδειγματική εικόνα (προς Θεού, όχι συνταγή ούτε εξαγγελία): Νομίζω ότι τόσο η ιδιαιτερότητα των αναγκών της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα (και ιδιαιτερότητα έχει κάθε κοινωνία) όσο και η πείρα των εφιαλτικών συνεπειών του μεταπρατισμού θα μπορούσαν (λογικά και ενεργά) να αντιμετωπιστούν με έναν δικομματισμό που θα απηχούσε και τη μόνη ρεαλιστική διαφοροποίησή μας των Νεοελλήνων. Η λογική συνέπεια και ο πολιτικός ρεαλισμός θα απαιτούσαν, το ένα κόμμα να ονομάζεται «Ελληνοκεντρικοί Εκσυγχρονιστές» και το άλλο «Διεθνιστές Εκσυγχρονιστές».
Το κοινό αιτούμενο, απαίτηση που μοιάζει πανελλήνια, είναι ο εκσυγχρονισμός της χώρας. Τον καταλαβαίνουν όμως οι περισσότεροι μόνο σε μία ερμηνευτική προοπτική: σαν μίμηση. Εκσυγχρονισμός θα πει, να γίνουμε σαν τις χώρες που τις θεωρούμε «προηγμένες»: έχουν υψηλούς δείκτες καταναλωτικής ευχέρειας, κρατικές υπηρεσίες που υπηρετούν τον πολίτη και όχι τη συνδικαλισμένη δημοσιοϋπαλληλία, έχουν ορθολογική συνέπεια στη θέσπιση και εφαρμογή των νόμων. Διακόσια περίπου χρόνια, όλα τα κόμματα προσπαθούν (άλλα με ειλικρίνεια και άλλα υποκριτικά και με ιδιοτέλεια) να μας οδηγήσουν σε αυτή τη μίμηση και η αποτυχία είναι ολόφανερη, σωρευτικά καταστροφική.
Καταλήγουμε στην πιο ταπεινωτική αυτομεμψία: «Δεν μπορούμε, δύο αιώνες τώρα, να εκσυγχρονιστούμε, επειδή φταίει ο χαρακτήρας μας ή τα τετρακόσια χρόνια Τουρκοκρατίας ή η θρησκοληψία μας. Είμαστε ανίατα τεμπέληδες, ψυχοπαθολογικά ή πρωτόγονα ιδιοτελείς, κλέβουμε το κοινωνικό χρήμα σαν σιχαμεροί λωποδύτες, πρωταθλητές στον βανδαλισμό της δημόσιας περιουσίας» και όσα μύρια ανάλογα. Ολες αυτές οι αιτιολογήσεις και αναλύσεις της αποτυχίας εκσυγχρονισμού μας συνοδεύουν τον μονόδρομο: να καταλαβαίνουμε τον εκσυγχρονισμό σαν μίμηση, σαν πιθηκισμό. Να ψηφίζουμε το με χίλιες ονοματικές παραλλαγές κόμμα των «Διεθνιστών Εκσυγχρονιστών».
Η λογική συνέπεια και ο πολιτικός ρεαλισμός απαιτούν, να εμφανιστεί επιτέλους κάποτε και η εναλλακτική πρόταση: η προγραμματική στόχευση και προσπάθεια για έναν «ελληνοκεντρικό εκσυγχρονισμό». Οχι η ίδια αδιέξοδη μίμηση διανθισμένη με ρητορικά - συναισθηματικά ή πονηρά πλουμίδια ιδεολογικής πατριδοκαπηλίας, αλλά μια ριζικά διαφορετική πολιτική οπτική:
Ενας ελληνοκεντρικός εκσυγχρονισμός δεν ταυτίζει τον εκσυγχρονισμό με τα επιτεύγματα άλλων, επιτεύγματα που τα εκδέχεται σαν υποχρεωτικές για όλους αυταξίες. Ξεκινάει από τις δικές μας ανάγκες και αναζητάει: ποια από τα επιτεύγματα της οποιασδήποτε κοινωνίας (όχι μόνο των «δοκούντων άρχειν» ή της εφήμερης μόδας) θα εξυπηρετούσαν πληρέστερα τις δικές μας ανάγκες και με ποιες κριτικές προσαρμογές στις ανάγκες μας;
Και αυτή η κριτική λειτουργία της πολιτικής προϋποθέτει, βεβαίως, μιαν εμπειρικά αλλά και ορθολογικά καταξιωμένη εκτίμηση της ιδιαιτερότητας των δικών μας αναγκών: Καλύπτει ζωτικότερες ανάγκες του Ελληνα ένα δεύτερο στην οικογένεια αυτοκίνητο ή η άνετη γνώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, που εξασφαλίζει πρόσβαση σε έναν πλούτο αιώνων εκφραστικής της σοφίας και του κάλλους; Πολλές τέτοιες ουσιωδέστατες για την ποιότητα της ζωής μας αποτιμήσεις, είναι πολιτικές επιλογές.
Ο γιδοβοσκός μπορεί να είναι άρχοντας όχι υποχρεωτικά με φράκο.