Καίει τον Γιωργάκη ο Στρος Καν: (VIDEO)

Μου ζητούσε να μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ από το 2009.
Την τραγικΗ κατάσταση της ελληνικής οικονομίας γνώριζε ήδη από το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου και όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να αντιμετωπίσει το τσουνάμι που ερχόταν αλλά προετοίμασε το έδαφος για τα αρπαχτικά του ΔΝΤ και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Την ώρα δηλαδή που μας έταζε ότι θα γίνουμε η «Δανία του Νότου» και υφάρπαζε την ψήφο των ανυποψίαστων πολιτών, συνωμοτούσε υπόγεια με τον Ντομινίκ Στρος Καν του ΔΝΤ.
Αυτά και άλλα πολλά παραδέχεται σε συνέντευξή του στο γαλλικό δίκτυο France2, ο ίδιος ο Στρος Καν, σπάζοντας τη σιωπή του. Μάλιστα προχώρησε και ένα βήμα παραπάνω αποκαλύπτοντας καυτούς διαλόγους:

«Ντομινίκ, όπως τα βλέπω τα πράγματα, θα έχουμε ανάγκη από ένα σχέδιο βοήθειας από το ΔΝΤ», είπε ο Παπανδρέου για να εισπράξει αμέσως τη καταφατική απάντηση του Σρος Καν.
«Υπάρχει όμως και ένα άλλο επιπλέον πρόσωπο, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει επομένως να μιλήσεις με του Ευρωπαίους συναδέλφους σου, ώστε να είσαι σίγουρος ότι συμφωνούν να ασχοληθεί το ΔΝΤ με την Ελλάδα», σημείωσε ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ. «Νομίζεις;» φέρεται να ρώτησε ο Παπανδρέου, για να λάβει την απάντηση του Στρος-Καν: «Ναι, αυτό πιστεύω».

Οι συκλονιστικοί αυτοί διάλογοι έρχονται να επιβεβαιώσουν παλαιότερες δηλώσεις του Στρος Καν στο τηλεοπτικό σταθμό Canal + οι οποίες όμως δεν προβλήθηκαν ποτέ για να μην προκαλέσουν πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα.

Όμως και τότε, η κυβέρνηση του Παπανδρέου δεν είχε αρνηθεί την πληροφορία, αλλά μέσω του Πεταλωτή είχε πει «ότι ο Πρωθυπουργός έκανε τα πάντα για να βρει την καλύτερη λύση για την Ελλάδα».

Αξίζει να επισημανθεί ότι τον Ιανουάριο του 2010, λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση που οδήγησε στη μνημονιακή λαίλαπα ο Παπανδρέου είχε ερωτηθεί από δημοσιογράφο σε συνέντευξη Τύπου αν είχε σκοπό να φέρει το ΔΝΤ αλλά είχε απαντήσει ότι ουδέποτε υπήρξε τέτοια σκέψη.

Ρώσοι αποκαλύπτουν τι σχεδίαζαν οι Αμερικανοί για την Ελλάδα

Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τα σχέδια των αμερικανών για την Ελλάδα, περιλαμβάνονται σ΄ ένα μακροσκελές άρθρο Ρώσου που έχει δημοσιευθεί στο nvo.ng.ru.

“Βαλκανική Ομοσπονδία” στην οποία θα έπρεπε να ενταχθούν η Βουλγαρία, η Γιουγκοσλαβία, η Τουρκία, η Ελλάδα, η Αλβανία και η «Μακεδονία» όπως την ανέφεραν σχεδίαζαν οι Δυτικοί από το 1940 ακόμη. Εμπνευστής της ιδέας που στόχο είχε να κρατήσει τη Σοβιετική Ένωση μακρυά από τα Βαλκάνια, ήταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ που “οραματιζόταν” μια Ομοσπονδία που θα ήταν ανεξάρτητη κρατική οντότητα, υπό την εποπτεία της Μεγάλης Βρετανίας!

Τα όσα αναφέρει είναι συγκλονιστικά και δείχνουν ότι οι Δυτικοί Σύμμαχοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ονομάζουν τα Σκόπια “Μακεδονία” και επίσης δεν νοιάζονταν και πολύ για την εθνική οντότητα  της Ελλάδας την οποία πολύ εύκολα “συμπεριελάμβαναν” σε μια “Ομοσπονδία” σχεδιασμένη μόνο για να εξυπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα. Η Ελλάδα δεν κινδύνευσε μόνο από τον “κομμουνιστικό κίνδυνο” τελικά.

Όλο το εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο όπως έχει μεταφραστεί από την ιστοσελίδα Η Ρωσία Τώρα:

Σχέδια για τη δημιουργία Συνομοσπονδίας Κρατών της Βαλκανικής, όπου θα μετείχε και η Ελλάδα, καθώς και της Παραδουνάβιας λεκάνης, εκπονούσε ήδη το 1943 η Βρετανία και άλλες Δυτικές δυνάμεις, προκειμένου να σταματήσουν την κάθοδο της Σοβιετικής Ενωσης στο Νότο.

Το 2013, η Ρωσία γιορτάζει την 70η επέτειο από τις νίκες του Σοβιετικού Στρατού στο Κουρσκ, στο Ορέλ και στο Σμολένσκ. Σε ανάμνηση της πορείας του Κόκκινου Στρατού προς τη Μεγάλη Νίκη, σαν από παράδοση, θυμόμαστε και το ρόλο που διαδραμάτισαν στην έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Β’ ΠΠ) οι Σύμμαχοι της ΕΣΣΔ στον αντιχιτλερικό συνασπισμό. Στα υπουργικά γραφεία όμως, εκεί που επεξεργάζονταν τα σχέδια και συντόνιζαν τον πολιτικο-στρατιωτικό σχεδιασμό του πολέμου, οι παρασκηνιακές κινήσεις των Συμμάχων προκαλούσαν  έντονες ενοχλήσεις. Ο Winston Churchill (Ουίνστον Τσώρτσιλ), εξάλλου, είχε πει πολλές φορές: «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα Σοβιέτ να περάσουν στην κοιλάδα του Δούναβη και στα Βαλκάνια».

«Κάθε φορά που εύρισκε την κατάλληλη ευκαιρία, ο Βρετανός πρωθυπουργός επέμενε στην ανάγκη εισβολής των Δυτικών Συμμάχων της ΕΣΣΔ εναντίον του Γερμανικού Γ’ Ράϊχ, μέσω των Βαλκανίων»,  είχε πει ο αμερικανός πρόεδρος Franklin Roosevelt (Φρανκλίνος Ρούζβελτ) στο γιο του Elliot (Έλιοτ). «Σε όλους, όσοι ήταν παρόντες σε αυτές τις συζητήσεις, ήταν απολύτως σαφές τι θέλει να πετύχει. Θέλει να χτυπήσει σαν σφήνα στην Κεντρική Ευρώπη για να κρατήσει τον Κόκκινο Στρατό μακριά από την Αυστρία και τη Ρουμανία και, αν είναι δυνατόν, μακριά και από την Ουγγαρία.

Η Ελλάδα στην Ομοσπονδία

Το 1940, ο Τσώρτσιλ με την υποστήριξη των ΗΠΑ, διατύπωσε την ιδέα της δημιουργίας της Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας. Ενός «μπλοκ» κρατών της Βαλκανικής και των παραδουνάβιων χωρών που θα στρέφεται ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Στην Ομοσπονδία, θα έπρεπε να ενταχθούν η Βουλγαρία, η Γιουγκοσλαβία, η Τουρκία, η Ελλάδα, η Αλβανία και η «Μακεδονία». Η Ομοσπονδία θα ήταν μια ανεξάρτητη κρατική οντότητα, υπό την εποπτεία της Μεγάλης Βρετανίας.

Ένα από τα πρώτα βήματα στην οργάνωση του αντισοβιετικού μπλοκ, ήταν η δημιουργία της προσωρινής  «Ομοσπονδίας Πολωνίας – Τσεχοσλοβακίας», το Νοέμβριο του 1940 από τις εξόριστες κυβερνήσεις των χωρών αυτών στο Λονδίνο. Μετά τον πόλεμο, η Αγγλία προγραμμάτιζε να συμπεριλάβει στην Ομοσπονδία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, ίσως, ακόμα και την Αυστρία. Το δεύτερο βήμα για το σχηματισμό του αντισοβιετικού μπλοκ, ήταν το Σύμφωνο πολιτικής συμμαχίας, που υπεγράφη τον Ιανουάριο του 1942, μεταξύ των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή στο Λονδίνο, υπεγράφη η πολωνο –τσεχοσλοβακική συνθήκη για τη δημιουργία μιας άλλης Ομοσπονδίας, της Κεντρο-Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην Ομοσπονδία, θα έπρεπε να ενταχθούν η Βουλγαρία, η Γιουγκοσλαβία, η Τουρκία, η Ελλάδα, η Αλβανία και η «Μακεδονία». Η Ομοσπονδία θα ήταν μια ανεξάρτητη κρατική οντότητα, υπό την εποπτεία της Μεγάλης Βρετανίας.

Βήματα για την παγκόσμια κυριαρχία

Αμέσως μετά την έναρξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (22 Ιουνίου 1941 – «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»), η σοβιετική κυβέρνηση στράφηκε προς τον Τσώρτσιλ με την πρόταση για διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων κατά της Γερμανίας στη Δυτική Ευρώπη. Το επονομαζόμενο «Δεύτερο» Μέτωπο. Ο καλύτερος τρόπος για την αποχώρηση μέρους των μεραρχιών της Βέρμαχτ από το Ανατολικό Μέτωπο θα ήταν μια απόβαση στη Γαλλία. Οι Βρετανοί θα μπορούσαν να βοηθήσουν και με τη ρήψη αλεξιπτωτιστών στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Νορβηγία. Με δεδομένη τη βρετανική κυριαρχία στη θάλασσα και τη γεωγραφική θέση της Νορβηγίας, το Λονδίνο είχε μεγάλες πιθανότητες για την επιτυχή επίτευξη του στόχου.

Οι Εγγλέζοι το 1942 άρχισαν να επεξεργάζονται την «Επιχείρηση Δίας» (Operation Jupiter), την εισβολή στη Νορβηγία. Ο Τσώρτσι, υπολόγιζε να παραπλανήσει τόσο τον Χίτλερ, όσο και τον Στάλιν. Ωστόσο, ο Στάλιν εύστοχα, αρνήθηκε επιδεικτικά να συζητήσει το σχέδιο. Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν, σε αντίθεση με τον Χίτλερ, γνώριζε για μια άλλη επιχείρηση που προετοιμαζόταν. Την εκστρατεία των αγγλο-αμερικανικών δυνάμεων στη βορειοδυτική Αφρική (Αλγερία – Μαρόκο), την «Επιχείρηση Πυρσός» (Operation Torch). Στη Νορβηγία τελικά, εστάλησαν σχεδόν όλα τα μεγάλα πλοία επιφανείας του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού (Kriegsmarine) και εκατοντάδες βαρέα παράκτια πυροβόλα, αλλά οι συμμαχικές δυνάμεις εισέβαλαν στις βόρειες ακτές της Αφρικής. Η συγκεκριμένη κίνηση, δεν ήταν στρατηγικό λάθος. Αντίθετα, ήταν το πρώτο βήμα μιας Επιχείρησης πολλών σταδίων: Της Επιχείρησης για την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας.

Μετά την κατάληψη της Βόρειας Αφρικής, θα έπρεπε να ακολουθήσει η απόβαση στη Σικελία και στη συνέχεια, η συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Αυτό θα δημιουργούσε την τέλεια βάση για την εισβολή στα Βαλκάνια. Σε αυτό, θα συνέβαλαν επίσης τα παλατιανά πραξικοπήματα στην Ιταλία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Στο «κόλπο» Βατικανό και Τουρκία

Τεράστιο ρόλο στα σχέδια για τη δημιουργία της Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας, έπαιξε το Βατικανό. Ο Πάπας Πίος ΧΙΙ, ήταν ένθερμος αντικομμουνιστής και ρωσοφοβικός. Ο ίδιος υποστήριξε ανοιχτά τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Την ιδέα του Τσώρτσιλ για τη δημιουργία Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας, ο Πίος ΧΙΙ την έκανε δεκτή με ενθουσιασμό. Σύμφωνα με τον Ποντίφηκα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα έπρεπε να κυριαρχεί στη διοίκηση αυτής της Συνομοσπονδίας.

Επίσης, ο ηγεμόνας της Ουγγαρίας, Miklos Horthy (Μικλός Χόρτι), αντιβασιλέας με ουσιαστικά απεριόριστη εξουσία στη χώρα, ήδη από τα τέλη του 1942, είχε αρχίσει διαπραγματεύσεις με τη Μ.Βρετανία και τις ΗΠΑ για την έξοδο της χώρας του από τον πόλεμο. Στις 30 – 31 Ιανουαρίου 1943 στην πόλη Άδανα στην Τουρκία, ο Ουίστον Τσώρτσιλ συναντήθηκε με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ινονού, ο οποίος, σύμφωνα με τον πρέσβη της Ουγγαρίας στην Άγκυρα Ινός Βέρνλε, επανέλαβε την ιδέα του Τσώρτσιλ για τη δημιουργία μιας «Βαλκανικής Ομοσπονδίας».

Στις 30 – 31 Ιανουαρίου 1943 στην πόλη Άδανα στην Τουρκία, ο Ουίστον Τσώρτσιλ συναντήθηκε με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ινονού, ο οποίος, σύμφωνα με τον πρέσβη της Ουγγαρίας στην Άγκυρα Ινός Βέρνλε, επανέλαβε την ιδέα του Τσώρτσιλ για τη δημιουργία μιας «Βαλκανικής Ομοσπονδίας».

Μοίρασμα της μεταπολεμικής Ευρώπης

Ο Τσώρτσιλ, σε γενικές γραμμές μιλούσε για τον πιθανό σχηματισμό τριών ομάδων κρατών μετά το τέλος του πολέμου: Της Βαλτικής, της Κεντρικής Ευρώπης και της Νότιας Ευρώπης (Σχέδιο Μπένες). Τις αστυνομικές λειτουργίες σε αυτές τις περιοχές, θα τις αναλάμβανε ένας γιγάντιος αγγλο–αμερικανικός αεροπορικός στόλος. Η τελευταία σκέψη, άρεσε επίσης στους Τούρκους, επειδή ο Τσώρτσιλ μίλησε για την επιχειρησιακή – αμυντική λειτουργία της Συμμαχικής Αεροπορίας σε περίπτωση ρωσικής προέλασης στα Βαλκάνια.

Μέχρι το Σεπτέμβριο του 1943, το σχέδιο βρίσκονταν πολύ κοντά στην πραγματοποίηση του. Η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της Ιταλίας, θα μπορούσε να προκαλέσει τη μεταστροφή προς την πλευρά των Δυτικών συμμάχων, των κυβερνήσεων της Ουγγαρίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας και, ενδεχομένως, της Γιουγκοσλαβίας. Είναι σαφές, ότι η δημιουργία του νέου «φράγματος», μιας ιδιόμορφης «ουδέτερης ζώνης» (buffer zone) στην Κεντρική Ευρώπη, θα εμπόδιζε την προέλαση του Κόκκινου Στρατού προς τη Δυτική Ευρώπη. Δεν είχε αποκλειστεί βέβαια το ενδεχόμενο μιας δυναμικής αντίδρασης – «σπασίματος» του φράγματος με στρατιωτικά μέσα, που με τη σειρά του θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση μεταξύ των χωρών του αντιχιτλερικού συνασπισμού.

Γιατί τελικά δεν αποδείχθηκε λειτουργικό το σχέδιο αυτό των πολλών σταδίων των Τσώρτσιλ και Πίου ΧΙΙ; Διότι στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, ανακοινώθηκε η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Ο βασιλιάς παρέδωσε τη χώρα στους Συμμάχους. Ταυτόχρονα, ένα τάγμα γερμανών αλεξιπτωτιστών κατέλαβε το Επιτελείο της Ιταλικής Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης. Τρεις ημέρες αργότερα, απελευθερώθηκε ο δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος μέχρι τότε κρατείτο φυλακισμένος. Τα γερμανικά στρατεύματα, μέσα σε λίγες ημέρες, κατέλαβαν χωρίς μάχη, σχεδόν όλη την Ιταλία.

Αν και έμειναν χωρίς καμία βάση στη χερσόνησο των Απεννίνων, οι Τσώρτσιλ και Πίος ΧΙΙ, δεν εγκατέλειψαν την ιδέα της δημιουργίας της Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας. Στο σημείο όμως αυτό, παρενέβη ο πανίσχυρος και νικηφόρα προελαύνων στην Ανατολική Ευρώπη  Κόκκινος Στρατός.

Στις 31 Αυγούστου 1944, τα ρωσικά τανκ εισήλθαν στο Βουκουρέστι, στις 16 Σεπτεμβρίου, στη Σόφια, στις 20 Οκτωβρίου, στο Βελιγράδι, και στις 13 Φεβρουαρίου 1945, στη Βουδαπέστη. Στο τέλος Αυγούστου του 1944, ο σοβιετικός στολίσκος του Δούναβη, «ανέβαινε» μαχόμενος τον ποταμό, απελευθερώνοντας στη σειρά το Βελιγράδι, τη Βουδαπέστη, τη Μπρατισλάβα και τη Βιέννη. Φυσικά, στην οριστική διαγραφή του σχεδίου της Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας, βοήθησαν όχι μόνο οι σοβιετικοί τανκιστές και ναυτικοί, αλλά και οι διπλωμάτες και οι κατάσκοποι.

Σύγκρουση Εκκλησιών

Σημαντικός ήταν και ο ρόλος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΡΟΕ) στο ζήτημα της δημιουργίας μιας Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας στα ανατολικά της ΕΣΣΔ. Με την έναρξη του πολέμου, η σοβιετική κυβέρνηση σταμάτησε την κριτική του σοβιετικού Τύπου προς την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η Μόσχα έκανε μια σειρά από βήματα στην κατεύθυνση της προσέγγισης με το Βατικανό. Ωστόσο, οι προσπάθειες της Αγίας Έδρας για χωριστή ειρήνη και τη δημιουργία της Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας το μόνο που κατάφεραν, ήταν να αλλάξουν τη θέση του Κρεμλίνου.

Την πρώτη «βολή» στο Βατικανό, την έριξε η ηγεσία της ΡΟΕ. Στην αρχή του 1944, στην «Εφημερίδα του Πατριαρχείου της Μόσχας» δημοσιεύτηκε ένα αντικαθολικό κείμενο με την υπογραφή του Πατριάρχη Σέργιου. Το άρθρο, με τίτλο: «Υπάρχει τοποτηρητής του Χριστού στην Εκκλησία;» διαβάστηκε με τη δέουσα προσοχή στη Δύση και προκάλεσε σάλο στους θρησκευτικούς και πολιτικούς κύκλους. Στο άρθρο του, ο Πατριάρχης Σέργιος, υποστήριξε ότι η ιδέα περί αρχηγών (πρωτεία) στην Εκκλησία είναι αδιανόητη και εν μέρει βλάσφημη.

Στις 6 Φεβρουαρίου 1945, το Συμβούλιο Επισκόπων της ΡΟΕ επέκρινε έντονα την πρόταση του Πίου ΧΙΙ για μια «ήπια» ειρήνη με τη Γερμανία. Κατά τα έτη 1944 και 1945, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διεξήγαγε πολύ σημαντικές συνομιλίες με την ηγεσία των Ορθοδόξων Εκκλησιών των χωρών της υποτιθέμενης Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας, ιδίως με τη Σερβική, τη Ρουμανική και τη Βουλγαρική Ορθόδοξες Εκκλησίες. Στα τέλη του 1944, η ηγεσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας ενός «συστήματος Ορθόδοξης ενότητας», που εξέφραζε τη στενή συνεργασία μεταξύ των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Αμέσως μετά τη Διάσκεψη της Γιάλτας (4-11 Φεβρουαρίου 1945), όπου θάφτηκε οριστικά η ιδέα της Βαλκανικής – Παραδουνάβιας Ομοσπονδίας, το Πατριαρχείο της Μόσχας κυκλοφόρησε δήλωση του Πατριάρχη Αλέξιου, στην οποία ο επικεφαλής της ΡΟΕ εξέφραζε «τη μέγιστη ικανοποίηση και χαρά» για την έκβαση της διάσκεψης. «Τέθηκε –σημείωσε- ένα γερό θεμέλιο για το μέλλον της ειρήνης σε όλο τον κόσμο. Αυτό ακριβώς για το οποίο η Εκκλησία προσεύχεται αδιαλείπτως, δηλαδή «για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο», φαίνεται να γίνεται πραγματικότητα στο εγγύς μέλλον. Θα σπάσει ολοκληρωτικά και θα συντριφτεί «… αυτή η σφύρα, που εκτυπούσεν ανελέητα όλην την γην…» (Ιερ. 50,23),  ο βίαιος και επιθετικός γερμανικός φασισμός. Και όχι μόνο από τη δύναμη των γενναίων στρατιωτών των συμμαχικών κρατών, αλλά και με τη σοφία του Μεγάλου Στάλιν και των Αρχηγών των κυβερνήσεων των Συμμάχων μας. Όλα αυτά με βεβαιότητα, σταθερότητα και σαφήνεια εξάγονται από τις αποφάσεις της Διάσκεψης, η οποία έθεσε σαν στόχο να «εξασφαλίσει μια τέτοια κατάσταση των πραγμάτων, στην οποία οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες του κόσμου να μπορούν να ζήσουν όλη τους τη ζωή, χωρίς να γνωρίσουν κανέναν φόβο, καμία ανάγκη».

Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: nvo.ng.ru

Πηγή

Και τώρα; Πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία ή κάνουμε τουμπεκί και ακρωτηριαζόμαστε;

Αυτό που γράφαμε εδώ και πάρα πολύ καιρό, όχι μόνο εμείς αλλά και αρκέτες αμυντικές ιστοσελίδες, έρχεται πλέον όπως φανερώνουν οι εξελίξεις να επιβεβαιωθεί.

του Στρατή Μαζίδη

Η Τουρκία αποφάσισε μονομερώς την εγκατάσταση εξέδρας εξόρυξης πετρελαίου στα ανοικτά της Αττάλειας στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο και την Κύπρο χτυπώντας μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ σε σημείο που θα υποδειχθεί μετά τις σχετικές έρευνες.

Αντίστοιχα την Πρωτομαγιά φαίνεται πως συνέβη περιστατικό με νορβηγικό ερευνητικό σκάφος το οποίο παρενόχλησαν τουρκικά σκάφη εντός της ελληνικής ΑΟΖ σύμφωνα με το ρεπορτάζ από έγκυρες αμυντικές ιστοσελίδες σε άρθρο τους και το οποίο τελικά απομακρύνθηκε.

Το έχω γράψει και παλαιότερα. Δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι πλησιάζει η στιγμή η χώρα μας να πληρώσει πολύ ακριβά δύο πράγματα:

α. το γεγονός ότι το 1974, το 1987 και το 1996 μολονότι είχε σημαντικά πλεονεκτήματα, όχι μόνο δεν τα εκμεταλλεύθηκε αλλά τις δύο φορές οδηγήθηκε σε εθνικές τραγωδίες.

β. εγκατέλειψε την Εθνική Αμυνα μη ενισχύοντας την Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό με σκάφη που θα μπορέσουν να επιτήρησουν και να διαφυλάξουν έχοντας το πάνω χέρι όλη αυτή τη μεγάλη έκταση από τις παρυφές της Αδριατικής έως το Λυβικό πέλαγος και την Κύπρο. Τα F-15 που δεν έχουμε, τα ιπτάμενα τάνκερς που δεν έχουμε, τα υποβρύχια που σάπιζαν γερμένα, είναι ορισμένα δείγματα.

Κι ακόμη πιο πολύ φοβάμαι ότι θα το πληρώσουμε με αρκετό αίμα αθώο αίμα αυτών των ηρώων που στελεχώνουν τις Ενοπλες Δυνάμεις μας.

Ορισμένα ζητήματα, καίριας σημασίας που θα εξασφάλιζαν την ευημερία του ελληνικού λαού, αφέθηκαν, εκτιμώ όχι τυχαία, στην τύχη τους.

Vis pacem para belum έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Εμείς τι κάναμε για αυτό;

Άραγε ο ΥΠΕΞ τι λέει για όλα αυτά πέρα από το να απειλεί στο εσωτερικό της χώρας; Αυτός ο ΥΠΕΞ που ταυτίζεται με νεοναζί στο Κίεβο και υποστηρίζει μόνο αυτός την εισβολή στη Συρία για να πέσει ένα πολιτισμένο και εχθρικό στην Αγκυρα καθεστώς ώστε να αναλάβουν οι ισλαμοφασίστες;

Ποια πολιτική ηγεσία θα διαχειριστεί τις κρίσιμες στιγμές που έρχονται στο επόμενο διάστημα;

Και τι θα επιλέξει; Τη δυναμική απάντηση που μπορεί να οδηγήσει σε πολεμική αναμέτρηση ή τη σιωπή με έναν ακόμη εθνικό ακρωτηριασμό; Πώς θα αντιμετωπίσει μια πιθανή τότε εξέγερση των εντός της χώρας εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων; Και άλλα πολλά που σηκώνουν μεγάλη ανάλυση.

Μόνη ελπίδα της χώρας σε μια πολεμική σύγκρουση να τα καταφέρει θα είναι η ταχεία και καίρια σε πλήγματα απάντηση, κάτι που ως επί το πλείστον θα πέσει στις πλάτες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Της καλύτερης στον κόσμο δηλαδή…

Πρώτα όμως την ευθύνη θα την έχει ο Ελληνικός Λαός σε 10 ημέρες από σήμερα. Ή στέλνει στον πολιτικό αγύριστο αυτούς που μας κυβερνούν ή αποδέχεται πλέον τη μαύρη μοίρα του όπως δείχνει να διαγράφεται στον ορίζοντα.

freepen.gra

Ανοίγουν λογαριασμοί Μαργαρίτας, Γιωργάκη, Νίκου και Αντρίκου

Με εντολή εισαγγελέα στο ΣΔΟΕ μετά τις αποκαλύψεις μας.
Στο ανοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών της Μαργαρίτας Παπανδρέου προχώρησε το ΣΔΟΕ, μετά τις αποκαλύψεις της «kontranews» για τα ποσά που είχε εισπράξει, προκειμένου να δώσει το διαζύγιο στον Ανδρέα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου υποχρεώθηκε τότε να της δώσει 6.000.000 δολάρια μετρητά, τα οποία ουδέποτε η Μαργαρίτα δήλωσε στη φορολογική της δήλωση.
Μετά το δημοσίευμα μας, παρενέβη ακαριαία η Δικαιοσύνη και έδωσε εντολή στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΣΔΟΕ, να ανοίξουν τους λογαριασμούς της σε Ελλάδα και εξωτερικό, προκειμένου να εντοπιστούν τα μαύρα εκατομμύρια που εισέπραξε για το διαζύγιο που έδωσε και τα οποία προφανώς αποτελούν προϊόν ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Ο εισαγγελέας Γαληνός Μπρής, ζήτησε από το ΣΔΟΕ να προχωρήσει σε εξονυχιστική έρευνα γιατί δεν αποκλείεται το συγκεκριμένο ποσό να έχει κατατεθεί σε λογαριασμούς παρένθετων προσώπων ή σε off shore εταιρείες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτή την υπόθεση, τελικά θα εμπλακούν, τα παιδιά της, Γιωργάκης, Νίκος και Αντρίκος που σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχουν πολλές off shore εταιρείες με λογαριασμούς στο εξωτερικό ολόκληρης της οικογένειας Παπανδρέου.

Ορισμένοι πολιτικοί, δημοσιογραφικοί και δικαστικοί κύκλοι γνωρίζουν ότι ο ανακριτής κ. Ζαγοριανός «φαγώθηκε» ξαφνικά γιατί πίεζε ασφυκτικά έμπιστο άνθρωπο της οικογένειας Παπανδρέου να του αποκαλύψει που βρίσκονται πολλά εκατομμύρια ευρώ που είχε εισπράξει από μεγάλη κρατική προμήθεια.

Στην κατεύθυνση ατή οι έρευνες προσανατολίζονται κυρίως σε τράπεζες της Ελβετίας και άλλων φορολογικών παραδείσων, γιατί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα αποφεύγουν συστηματικά να τοποθετούν μαύρο χρήμα τα πολιτικά πρόσωπα και οι συγγενείς τους.

Στο μεταξύ, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ανακάλυψαν ότι η Μαργαρίτα Παπανδρέου για πολλά χρόνια δεν έχει υποβάλλει όπως υποχρεούται φορολογικές δηλώσεις. Γι’  αυτό πρόκειται να κληθεί τις επόμενες ημέρες να δώσει εξηγήσεις, ενώ αναμένεται  να ασκηθεί σε βάρος της και ποινική δίωξη, αφού η μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων  αποτελεί έτσι κι αλλιώς αυτοτελές αδίκημα.

Τι αποκάλυψε η «kontranews»

ΣΥΜΦΩΝΑ με πληροφορίες μας από τα ΕΞΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δολάρια που πήρε η Μαργαρίτα για να δώσει το διαζύγιο στον Ανδρέα για να παντρευτεί την Δήμητρα, στην εφορία δεν δήλωσε ούτε ένα δολάριο, ενώ θα έπρεπε να καταβάλλει πάνω από 2,5 εκατομμύρια δολάρια.
Για να πάρει αυτά τα λεφτά η Μαργαρίτα, έκανε πάρα πολύ σκληρή διαπραγμάτευση και από την αρχή, είχε βάλει στόχο τα ΔΥΟ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δραχμές, που σε δολάρια εκείνη την εποχή, ήταν ΕΞΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!

Στην αρχή ο Ανδρέας είχε διαμηνύσει στην Μαργαρίτα ότι δεν θα της έδινε τίποτε, πρώτον γιατί δεν είχε χρήματα και δεύτερον γιατί δεν τον ενδιέφερε το διαζύγιο... Στη συνέχεια όμως η Μιμή τον ΠΙΕΖΕ να την παντρευτεί, γιατί και αυτή, όπως όλες οι γυναίκες ενδιαφέρονται για την… εξασφάλισή τους.

Ο Ανδρέας τότε υπέκυψε και πρότεινε στην Μαργαρίτα να της δώσουν ΔΥΟ εκατομμύρια δολάρια για να υπογράψει το διαζύγιο. Αυτή όμως ήταν κατη- γορηματική ή ΕΞΙ ή διαζύγιο δεν παίρνεις, του είχε διαμηνύσει...

Στη συνέχεια επενέβη ένας εκδότης, που συζήτησε το θέμα με στενό άνθρωπο της Μαργαρίτας και ύστερα από πολλές συζητήσεις ο Ανδρέας δέχθηκε να δώσει τα 6 εκατομμύρια δολάρια, για να πάρει το πολυπόθητο διαζύγιο, μαζί με ένα άλλο όρο, που από την αρχή είχε βάλει η Μαργαρίτα και αφορούσε τον άνθρωπό της.

Που έχει κρύψει τα λεφτά η Μαργαρίτα

Από αυτή τη συναλλαγή προκύπτουν δύο πολύ σοβαρά ερωτήματα: Πρώτον πού βρήκε ο Ανδρέας εκείνη την εποχή ΔΕΚΑ εκατομμύρια δολάρια, ΠΟΙΟΣ του τα έδωσε και ΓΙΑΤΙ και που αποσκοπούσε.

Δεύτερον ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΡΥΨΕΙ τόσα λεφτά, γύρευε μαζί με τι άλλα – η Μαργαρίτα. Και εδώ πρέπει να τονιστεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση στην ουσία πρόκειται για διακίνηση ΜΑΥΡΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ και περιμένουμε να επέμβει γρήγορα ο εισαγγελέας.

Τέλος θα πρέπει να αποκαλύψουμε ότι ο Ανδρέας, τα υπόλοιπα από τα 10 εκ. δολάρια, δηλ. τα 4 εκ. δολάρια στην αρχή είπε σε μια φίλη του να τα βγάλει έξω και όταν αυτή αρνήθηκε, γιατί φοβήθηκε, ο Ανδρέας, βρήκε ένα φίλο του, τότε υπουργό, και εκείνος τα έβγαλε στην Ελβετία. Αυτά προς το παρόν…

Μαντέψτε ποιός ανέλαβε τις μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας…

Κατά μιαν άποψη, η Κοντσιτά είναι ειλικρινέστερη.

ΤΩΡΑ: Αποφαση – βόμβα δικαιώνει τον αγώνα των καθαριστριών και ξεφτιλιζει τους δουλεμπόρους – νταβατζηδες! “Δεν ηταν ρουσφέτια Παυλόπουλου αλλά Ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα η πρόσληψη τους”!

Θυμηθείτε τις αθλιότητες που έγραφαν οι προπαγανδιστές, για να βάλουν τις εταιρείες δουλεμπόρων με μέτοχο την Goldman Sachs να ροκανίζει εκατομμύρια απο το δημόσιο! Πριν απο λίγο έγιναν δεκτά τα ασφαλιστικά μέτρα των αγωνιζόμενων ΜΑΝΑΔΩΝ αφού το δικαστήριο μπήκε στην ουσία της υπόθεσης και έκρινε οτι οι προσλήψεις ηταν επιβεβλημένες απο την 
σχετική κοινοτική οδηγία, που σεβάστηκε η κυβερνηση Καραμανλη! Γιατί Ευρωπη δεν ειναι το Ευρώ, αλλά το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αυτο που έκαναν Κουρελόχαρτο τα καθάρματα του μνημονίου με πρώτο τον αχυρανθρωπο των νταβατζήδων, τον Παπανδρεου.

Σημείωση για το επικό πρωτοσέλιδο που έχουν εξαφανίσει:
ΔΟΛ: 865,000 ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ Ο ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ!

ΚΡΑΤΟΣ: 679,992 ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ, ΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΑΖΙ!

About these ads

Διαδώστε το!

Εγώ είμαι Ολυμπιακός, Δεληκάρης, Μιχαλολιάκος

του Φαήλου Κρανιδιώτη

Εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1970, στα 88 στρέμματα στον Κορυδαλλό, δίπλα από τις φυλακές, υπήρχε ένα κατηφορικό γηπεδάκι γεμάτο πέτρες κι έναν βράχο μες στη μέση. Εκεί παίζαμε μπάλα οι μικροί, γιατί το μεγάλο χωμάτινο γήπεδο, που δεν είχε βράχο για σταθερό κι ακλόνητο συμπαίκτη, ήταν κατειλημμένο από τους μεγάλους του «Αετού» και της «Θύελλας». Λέω πάντα ότι όποιος μάθει μπάλα σε κατηφορικό γήπεδο με κοτρόνες όλα τα μπορεί.

Είμαι, φυσικά, Ολυμπιακός, Θρύλος, ΟΣΦΠ. Παππούς λιμενεργάτης, πατέρας τεχνικός στον ΟΛΠ, Αμφιαλιώτες, κι εγώ γέννημα θρέμμα Κορυδαλλιώτης. Τι θα ήμουν, Εορδαϊκός; Σαν τώρα θυμάμαι να περπατώ κρατώντας το χέρι της μάνας μου, καλοκαίρι στο Δημοτικό Θέατρο, και να πίνω εντυπωσιασμένος νερό, από ένα θαύμα «διαστημικής τεχνολογίας» για εμάς που σ’ εκείνη τη χωμάτινη ανηφόρα είχαμε ψυγείο πάγου, από έναν από τους ψύκτες που είχε βάλει ο Σκυλίτσης στις πλατείες. Καμιά φορά με έπαιρνε ο πατέρας μου με τη μοτοσικλέτα στη δουλειά του, μέσα στον κραταιό τότε ΟΛΠ, να δω το «Καλυψώ» του Κουστό ή τους θηριώδεις γερανούς, όπου δούλευαν οι Λεμονήδες, ο Γιώργος βαλκανιονίκης στη σφαίρα, καλοί φίλοι και κουμπάροι μας 60 χρόνια. Ένα λιμάνι σε οργασμό ζωής, από το οποίο η οικογένειά μας έφαγε ψωμί τρεις γενιές.

Την αγαπάω και την Αθήνα, αλλά τότε για μας ήταν μακρινό ταξίδι, στεριανό. Ο Κορυδαλλός είναι η γειτονιά μου και ο ευρύτερος Πειραιάς η ιδιαίτερη πατρίδα μου. Στον μόλο, στο Πασαλιμάνι, ήταν η καλή μας βόλτα από το γυμνάσιο, όταν ιχνηλατούσαμε την αυτονομία μας στην εφηβεία. Εκεί, στα εννιά με δέκα, είχα τρεις ήρωες, τον Λεωνίδα, τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Γιώργο Δεληκάρη. Αυτόν τον διάλεξα βλέποντάς τον να παίζει στητός, ευθυτενής, παλικαρίσια. Επίθεση, επίθεση και μόνο επίθεση. ςνα Σώμα Ιππικού μόνος του.

Αγοράζαμε κάτι φιγούρες, σε κλίμακα 1/29, σαν τα παλιά καλά στρατιωτάκια της Airfix, με την εντεκάδα του Ολυμπιακού. Το πολυτιμότερο απόκτημά μου ήταν αυτή με το δεκάρι στην πλάτη και γένια. Ο αρχηγός του Θρύλου υπό κλίμακα. Κάποιες φορές, όταν μοιραζόμασταν να παίξουμε μπάλα στο κατηφορικό γήπεδο που έμοιαζε περισσότερο με νταμάρι, παίζαμε ξύλο ποιος θα κάνει τον Δεληκάρη. «Εγώ θα είμαι, ρε!» «Όχι, εγώ!» Ενίοτε η σύρραξη μετατρεπόταν σε πετροπόλεμο, άλλωστε άφθονα τα πυρομαχικά γύρω μας. Ψηλαφώντας το τριχωτό της αρβανίτικης κεφαλής μου, έχω ακόμη τα σημάδια από τη διεκδίκηση του ρόλου του μεγαλύτερου για μένα παίκτη του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο οποίος αγωνιζόταν αγέρωχα, χωρίς να ξέρει ότι κάτι πιτσιρικάδες, που σήμερα είναι μετανάστες, δικηγόροι, υπάλληλοι στη ΔΕΗ ή εργάτες, διεκδικούσαν την τιμή να τον υποδυθούν σε μια πετρώδη αλάνα.

Αυτή είναι η ιδέα της ομάδας μου. Βάλσαμο και καμάρι με τις νίκες της για τους ταπεινούς ανθρώπους των γειτονιών του Πειραιά. Της μεγαλύτερης και λαϊκότερης, της πλέον ένδοξης, που εκπροσωπεί τις απέραντες στρατιές των λαϊκών ανθρώπων του Πειραιά αλλά που, όταν κερδίζει, πανηγυρίζουν από το Πασαλιμάνι, το Πέραμα, τον Κορυδαλλό, τη Νίκαια, τον Ρέντη και το Κερατσίνι ως τη Λευκωσία, το Βερολίνο, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Τορόντο, το Σίδνεϊ, σε ποντοπόρα πλοία, παντού.

Αυτή η ιδέα δεν είναι εργαλείο πολιτικής. Κι εμείς οι οπαδοί αγαπάμε την ομάδα, τιμούμε τη διοίκηση, όταν φροντίζει την ομάδα, αλλά η διοίκηση δεν είναι ο «γραμμιτζής» μας. Δεν ταυτιζόμαστε κατ’ ανάγκην με όλες τις μη αθλητικές, πολιτικές, επιχειρηματικές ή όποιες άλλες φιλοδοξίες των διοικούντων.

Εύχομαι ο Βαγγέλης Μαρινάκης να έχει υγεία αυτός κι η φαμίλια του, να κάνει 1.000 τα πλοία του, κραταιός να συσσωρεύει πλούτο, να δίνει δουλειά σε κόσμο και ευτυχής να παρέχει τα πάντα στην ομάδα μου για να κερδίζει και σε κάθε νίκη να τον παίρνουμε στους ώμους. Εύχομαι να μείνει στην Ιστορία πιο ψηλά από κάθε άλλον πρόεδρο. Όμως ο Ολυμπιακός δεν είναι κόμμα. Δεν είναι πολιτική παράταξη. Δεν θέλουμε να είναι. Δεξιοί, αριστεροί, ψηλοί, κοντοί, κάθε απώτερης καταγωγής ανήκουμε στην ομάδα μας και μας ανήκει. Δεν μπορεί κανείς να μας μοιράσει και να μας χρησιμοποιήσει τους μεν ενάντια στους δε. Είμαστε οπαδοί της ομάδας κι όχι των πολιτικών επιλογών της διοίκησης.

Ο Πειραιάς λοιπόν έχει καλό δήμαρχο, τον Βασίλη Μιχαλολιάκο. Οταν βγήκε στις περασμένες εκλογές, του είπα: «Επίτρεψέ μου μια συμβουλή, κάνε για τον Πειραιά ό,τι ο καλός νοικοκύρης στο σπίτι του και στον κήπο του, στην οικογένειά του, φρόντισέ τον, έχε τον καθαρό, περιποιημένο, τον κήπο σου πιο πλούσιο, καλοποτισμένο». Μου απάντησε κοφτά: «Ελα σε δυο μήνες να δεις». Δεν χρειάστηκε τόσο. Ο Βασίλης είναι καλός νοικοκύρης. Έκανε δουλειά που την βλέπεις κι άλλη που δεν φαίνεται. Και θα κάνει κι άλλη. Γι’ αυτό πρέπει να ξαναβγεί, με τη βοήθεια όλων μας. Και μόλις τελειώσουν οι εκλογές, με πρωτοβουλία όλων πρέπει η διοίκηση της ομάδας μας να συμφιλιωθεί με τον δήμαρχο της πόλης μας. Αμελλητί…

Δημοσιεύεται στη "Δημοκρατία"

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Το διατλαντικό «παιγνιο» των ευρωεκλογών.

Ένα «στημένο» βιβλίο, στα μέτρα  μιας Ευρώπης-«Φιλελεύθερης Αγοράς», κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. σε …συμπτωματικά λίγο πριν τις Ευρωεκλογές και προβάλλεται αφειδώς από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ !!

Η συζήτηση του Τίμοθι Γκάιτνερ με τον τότε Γερμανό ομόλογό του Βολφγκανγκ Σόιμπλε περί επεξεργασμένου σχεδίου «αποβολής» της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, διακατέχεται από την ίδια «διάθεση ειλικρίνειας» που διακατείχε τις προειδοποιήσεις του «φίλου» Αμερικανού διπλωμάτη-διαμεσολαβητή Χόλμπρουκ την εποχή της κρίσης των Ιμίων περί αυξημένης ετοιμότητας των Τουρκικών αεροπλάνων να βάλουν κατά του Ελληνικού Στόλου. Μόνον που αργότερα διαπιστώθηκε…σύμφωνα με τον τότε ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Χ. Λυμπέρη ότι επρόκειτο για ψευδοεκβιασμό…

Αντίστοιχα στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής στις 19 Δεκεμβρίου του 2013 η Άγγελα Μέρκελ διαψεύδοντας τους «ψευδοεκβιασμούς» Σόϊμπλε, δήλωνε « Συζητήσαμε προκειμένου να μάθουμε εάν η Ελλάδα θα έπρεπε να φύγει από τη ζώνη του ευρώ και πιστεύω πως εάν αυτό είχε συμβεί, θα έπρεπε όλοι μας να

την εγκαταλείψουμε σε μεταγενέστερο χρόνο».

Αλλά και η παρούσα χρονική στιγμή (προ των Ευρωεκλογών), που επελέγη για να κυκλοφορήσει το εν λόγω βιβλίο, αποδυναμώνει τους ισχυρισμούς Γκάιτνερ περί Σόϊμπλε και εκλαμβάνεται ως εργαλείο το οποίο εξυπηρετεί συγκεκριμένες οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες.

Πρόκειται για μια ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά της Ευρώπης και της Ελλάδος, εμπρός στον κίνδυνο πολιτικής επικράτησης των αριστερών κομμάτων, αλλά και των εθνικιστικών, τα οποία διέπονται από Ευρωσκεπτικισμό.

Μία τέτοια εξέλιξη εκτιμάται ότι θα θέσει σε κίνδυνο την Συμφωνία Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ (http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article489 ), την οποία διαπραγματεύονται από τον Ιούλιο του 2013 Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαϊκή Ένωση και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2017.

Φυσικά μεγάλοι ζημιωμένοι θα είναι οι λαοί του νότου, αφού στην συμφωνία περιλαμβάνονται εξαγωγές μηχανημάτων και αυτοκινήτων που παράγουν οι Βόρειες Ευρωπαϊκές χώρες και εισαγωγές από τις ΗΠΑ, αγροτικών προϊόντων, τεχνογνωσίας, υπηρεσιών  και…πολεμικού υλικού.

Το σχέδιο αυτό, «η χούντα των επιχειρηματιών », όπως το ονομάζει η Lori Wallach (http://www.huffingtonpost.com/lori-wallach/ ), αποτελεί αντικείμενο μυστικών διαπραγματεύσεων, υποστηρίζεται ένθερμα από τις πολυεθνικές, καθώς, εάν πετύχει, θα τους επιτρέπει να φέρνουν ενώπιον της Δικαιοσύνης κάθε κράτος που δεν θα συμμορφώνεται με τους κανόνες ενός «φεουδαρχικού φιλελευθερισμού».

Ολόκληρο το προεκλογικό επικοινωνιακό οικοδόμημα των Ευρωεκλογών έχει κτισθεί επάνω σε αυτήν την προοπτική, ενώ έχουν μεταξύ άλλων επιστρατευθεί και οι οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι τις επόμενες ημέρες θα προχωρήσουν σε αναβαθμίσεις τραπεζών, περιφερειών και κρατών διαχέοντας μια επίπλαστη ευημερία.

Συμπερασματικά, τόσο τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Γκάιτνερ, όσο και οι προεκλογικές υποσχέσεις των Ευρωπαϊκών αξιωματούχων για αύξηση της ρευστότητας κ.λ.π. …μετά τις ευρωεκλογές, αλλά και οι υποσχέσεις και τα εκβιαστικά διλήμματα των  ανά κράτος κρατούντων, έχουν την ίδια αξία με τις εκάστοτε αναληθείς προεκλογικές υποσχέσεις με έναν μοναδικό στόχο: τον εφησυχασμό ή ακόμη και  την εξαπάτηση των ψηφοφόρων.

Στην πραγματικότητα το άμεσο αλλά και το απώτερο μέλλον επιφυλάσσουν δυσάρεστες εκπλήξεις για τους πολίτες της Ευρώπης εάν βεβαίως το επιτρέψουν.

Παραδοχή Σ.Θεοδωράκη ότι προορίζεται για "πυλώνας του συστήματος"

«Στο DNA των ανθρώπων του Ποταμιού είναι η συνεργασία», τόνισε την Πέμπτη ο Σταύρος Θεοδωράκης, του Ποταμιού διευκρινίζοντας πως το κόμμα του θα συνεργαστεί με όποιον προτείνει λύσεις, παραδεχόμενος ουσιαστικά ότι προορίζεται να στηρίξει το νυν σύστημα

Μιλώντας στη ΝΕΡΙΤ, ανέφερε και πάλι ότι στόχος της προσπάθειάς του είναι να πάρει την τρίτη θέση στις ευρωεκλογές, ώστε το Ποτάμι «να πλασσάρει τη λογική της συναπόφασης».

«Θέλουμε να πάρουμε το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό, γιατί με ένα 5% δεν μπορείς να επηρεάσεις», επισήμανε.

Μα, αν είναι να το δώσει κάποιος φοβισμένος ψηφοφόρος την ψήφο του σε κόμμα που θα στηρίξει το σύστημα γιατί να μην προτιμήσει ένα original συστημικό κόμμα και να ψηφίσει Ποτάμι; Με απλά λόγια, γιατί να προτιμήσει το "υποκατάστημα" και να μην ψηφίσει τα "κεντρικά";

Ομολογία Ντομινίκ Στρος Καν: "ΔΝΤ και ΕΕ έσφιξαν τη βίδα και πέθαναν τους Έλληνες"

Μετά την παραδοχή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε ότι «έπρεπε να καεί η Ελλάδα για να σωθεί η Ε.Ε.» και την αποκάλυψη του σχεδίου «Ζ» για την έξοδο της χώρας από το ευρώ, ρίχνει ρουκέτες και ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν λέγοντας πώς σφίξαμε τη βίδα και εφαρμόσαμε μία πολιτική εξόντωσης των Ελλήνων.

Οι ομολογίες αυτές, που αποτελούν σαφώς προεκλογικά «παιχνίδια» εν’ όψει των Ευρωεκλογών, αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά πώς η Ελλάδα με πρωθυπουργό της καταστροφής τον Γ. Παπανδρέου και υπουργό Οικονομικών μετέπειτα τον Ε. Βενιζέλο, τον «κολλητό» στην κυβέρνηση σήμερα του Α. Σαμαρά, έγινε το πειραματόζωο μίας πολιτικής και οικονομικής διάσωσης της Ε.Ε.

Και ενώ όλοι πλέον το ομολογούν, η κυβέρνηση σκύβει το κεφάλι στα αφεντικά της τρόικας και επιβάλει νέα μέτρα στους Έλληνες. Επιχειρεί με ξεροκόμματα, όπως το «κοινωνικό μέρισμα» να ανατρέψει την κατάσταση. Είναι όμως μη αναστρέψιμη.

Σε ντοκιμαντέρ που προβάλει σήμερα ο τηλεοπτικός σταθμός «France 2» και αφορά στην οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη, ο εκτελεστικός διευθυντής του Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν κατά την περίοδο που ξέσπασε η κρίση στην Ευρωζώνη μιλά γι’ αυτή και συγκεκριμένα για την Ελλάδα.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο άλλοτε κραταιός άνδρας του ΔΝΤ παραδέχεται ότι έκανε λάθη στη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και εφάρμοσε στη χώρα μας μία αφόρητη πολιτική η οποία μέχρι και σήμερα έχει τρομακτικές συνέπειες για τους Έλληνες πολίτες.

«Κάναμε κάποια λάθη. Αλλά έπρεπε να σφίξουμε τη βίδα. Αλλά μόνο αυτό δεν αρκούσε. Επιβάλλαμε στους Έλληνες μια αφόρητη πολιτική, η οποία ακόμα και σήμερα έχει τρομακτικές συνέπειες για την Ελλάδα», παραδέχτηκε ο Ντομινίκ Στρος Καν.

Μόνο που αυτή η πολιτική που συνυπέγραψαν οι Γ. Παπανδρέου, Ε. Βενιζέλος και Α. Σαμαράς έχει οδηγήσει σε χιλιάδες αυτοκτονίες Ελλήνων, σε εκατομμύρια ανέργους, στη φτώχια και στην εξαθλίωση, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Αναρωτήθηκε επίσης ο Στρος Καν «τι κάνετε όταν αναλαμβάνετε μία επιχείρηση που δεν πηγαίνει καλά; Ρυθμίζετε τα χρέη του παρελθόντος διαπραγματευόμενοι όπως μπορείτε με τους πιστωτές. Ωστόσο, λέτε, για το μέλλον στους τραπεζίτες σας. “Αν μου δανείσετε τώρα θα σας τα αποπληρώσω όλα”. Δημιουργείτε εμπιστοσύνη για το μέλλον. Υπεκφεύγετε, συζητάτε όσο περισσότερο μπορείτε για το παρελθόν.

Και τι κάνουν; Το ανάποδο. Λένε: “Ολα τα προηγούμενα χρέη της Ελλάδας θα αποπληρωθούν μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αλλά για το μέλλον, προσοχή, αν δανείσετε, ρισκάρετε να μην πάρετε πίσω τα χρήματά σας”. Κάνουν λοιπόν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έκανε ο επικεφαλής μιας επιχείρησης όταν αναλαμβάνει μια προβληματική επιχείρηση».

Ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ περιγράφει λοιπόν πώς στήθηκε η κομπίνα σε βάρος της Ελλάδας με ευθύνη του ΔΝΤ και της Ε.Ε. για να υποθηκευθεί η δημόσια περιουσία και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και να γίνουν οι Έλληνες άποικοι και υπόδουλοι στην ίδια τους τη χώρα.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Γιατί οι ΗΠΑ «καίγονται» για την Ουκρανία

Πως επιχειρούν να βάλουν χέρι στα ενεργειακά αποθέματα της χώρας.

Το ρόλο των σωτήρων προσπαθούν να παίξουν στην κρίση της Ουρανίας οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά το γεγονός ότι η Παντοδυναμία του Ρώσου προέδρου δεν αφήνει πολλά περιθώρια.

Ωστόσο η αγωνία των Ηνωμένων Πολιτειών όπως όλα δείχνουν έχει βαθύτερα αίτια, τα οποία επιμελώς επιχειρεί να «κρύψει» -ανεπιτυχώς- η Ουάσινγκτον.
Η αγάπη της Ουάσινγκτον για τη μεταβατική κυβέρνηση του Κιέβου δεν κατάφερε να θαφτεί. Όπως φαίνεται μάλιστα, περνούν απροκάλυπτα από το διπλωματικό στο οικονομικό επίπεδο.

Απόδειξη, ο πολύ φρέσκος διορισμός του γιου του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στο διοικητικό συμβούλιο μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ουκρανίας!

O διορισμός του Χάντερ Μπάιντεν, όπως είναι φυσικό, δημιουργεί ποίκιλλες αντιδράσεις εντός κι εκτός αμερικανικών συνόρων. Γιατί, όσο κι αν η Burisma Holdings είναι ιδιωτική και όχι κρατική εταιρεία, δεν παύει να είναι ένας από τους βασικότερους παίκτες στον ενεργειακό τομέα της Ουκρανίας.
Η εταιρεία δραστηριοποιείται στη χώρα από το 2002, συνεργάζεται με αντίστοιχες κρατικές εταιρείες και η νομική της έδρα βρίσκεται στην Κύπρο. Παράγει κατά μέσο όρο 10,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου την ημέρα, ποσότητα την οποία φιλοδοξεί να διπλασιάσει μέσα επόμενα δυο χρόνια.

Ο Λευκός Οίκος διαβεβαιώνει ότι ο διορισμός ενός «Αμερικανού πολίτη» σε μια ουκρανική εταιρία δεν σχετίζεται με την εξωτερική της πολιτική. «Το γεγονός ότι ο Χάντερ Μπάιντεν εργάζεται σε αυτή τη συγκεκριμένη εταιρία του ενεργειακού τομέα δεν σημαίνει καμία μορφή στήριξης της κυβέρνησης των ΗΠΑ» δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του προέδρου Ομπάμα, Τζέι Κάρνεϊ, χωρίς όμως να πείθει ιδιαίτερα.

Ο γιος του Αμερικανού αντιπροέδρου είναι πλέον ένας από τους τέσσερεις διευθυντές της Burisma Holdings και θα αναλάβει το νομικό τμήμα, σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν. Οπως μάλιστα λέει ο ίδιος ο Χάντερ Μπάιντεν, η εταιρεία για την οποία εργάζεται «θα συμβάλει στην ενίσχυση της ουκρανικής οικονομίας» και πιστεύει ότι η δική του εμπειρία «στη διαφάνεια και την εταιρική ευθύνη θα ωφελήσει τους Ουκρανούς».

Δεν είναι, πάντως, η πρώτη φορά που προκύπτει «ασυμβίβαστο» με τον γιο του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν.

Ο 44χρονος Χάντερ Μπάιντεν είχε δημιουργήσει πρόβλημα στην πρώτη προεκλογική καμπάνια του Μπαράκ Ομπάμα το 2008, τότε που ο πατέρας του ήταν υποψήφιος αντιπρόεδρος. Αποκαλύφθηκε ότι ο υιός Μπάιντεν εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος για εταιρία έκδοσης πιστωτικών καρτών η οποία ασκούσε πιέσεις στο Κογκρέσο για να περάσει νομοθεσία κατά των πελατών που αντιμετώπιζαν αδυναμία πληρωμής.

Πολλές συμπτώσεις βρε παιδιά εκεί στον Πειραιά

Με... συγκίνηση διαβάσαμε τις εξηγήσεις που έδωσε η Ρένα Δούρου για το ραντεβού με τον Β. Μαρινάκη το οποίο η ίδια χαρακτηρίζει τυχαία συνάντηση και δεν μπορούσε να αποφύγει να μιλήσει με τους παρευρισκόμενους. Λέει η κ. Δούρου στα Νέα:

«Δεν γίνεται μυστική συνάντηση σε ένα κεντρικό εστιατόριο. Μυστική συνάντηση γίνεται σε σπίτι ή δεν ξέρω πού αλλού. Δεν έφαγα μαζί του. Μιλήσαμε για 3-4 λεπτά. Τον βρήκα στο εστιατόριο. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι εκεί. Δηλαδή, δεν κατάλαβα, τι έπρεπε να κάνω; Όταν μπαίνεις κάπου και υπάρχουν άνθρωποι, χαιρετάς. Να τους κλωτσήσω; Αυτό είναι όλο. Τι να πω; Αυτά με υπερβαίνουν. Είναι αστειότητες και χτυπήματα κάτω από τη μέση. Να μου κάνουν κριτική για τις θέσεις μου, το καταλαβαίνω. Αλλά όχι αυτό. Με κάτι τέτοια αυτή που ωφελείται είναι η Χρυσή Αυγή, γιατί περνάει η εντύπωση ότι είμαστε όλοι ίδιοι...».

Αλλά και ο εκδότης Γ. Κουρτάκης, που ήταν εκεί με τον εφοπλιστή ανέφερε ότι δεν έγινε δείπνο, αλλά είπαν πέντε κουβέντες στα όρθια για τις εκλογές: «Αυτό κράτησε τρία με τέσσερα λεπτά. Τίποτε περισσότερο. Και στο μαγαζί που είναι το στέκι του Μαρινάκη ήταν και άλλοι άνθρωποι, όπως δύο περιφερειακοί σύμβουλοι του Σγουρού. Αυτή είναι η αλήθεια...»

Την αδικήσαμε τη Ρένα Δούρου, τυχαία βρέθηκε με τον Μαρινάκη και είπαν και δύο κουβέντες.

Όπως τυχαίες είναι οι δηλώσεις του Μαρινάκη και του Πέτρου Κόκκαλη ότι θα στήριζαν τον Δρίτσα ή ότι έγιναν ξαφνικά... αριστεροί.

Τυχαία βγήκε και στο ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ ο Πέτρος Κόκκαλης.

Πολλές συμπτώσεις βρε παιδιά εκεί στον Πειραιά

Η χυδαία (αλλά αληθινή) ομολογία Τρισέ: Το μνημόνιο σας βούτηξε στο αίμα!

“Ψοφατε; Ας μην μπαίνατε στο μνημόνιο”!!!
Το ομολογεί (τωρα) και ο Τρισέ.

Ακόμα ελεύθερη η συμμορία του μνημονίου. Και με ασυλία.

Οι προλετάριοι ήρωες της Δεξιάς

Τα ονόματά τους υπάρχουν σήμερα διάσπαρτα σε δρόμους ανά την Ελλάδα. Αν ρωτήσετε στα σχολεία μας τους μαθητές ποιοι είναι, θα σας κοιτούν με το βλέμμα της αγελάδας που αναχαράζει. Η βαριά «προοδευτική» δημόσια εκπαίδευση έχει άλλες προτεραιότητες. Οι καθηγητές που το 2008 πήγαιναν τους μαθητές τους, δίκην εκδρομής, να πετροβολήσουν αστυνομικά τμήματα, αποφεύγουν τέτοια ιστορικά παραδείγματα υπερχειλίζοντος πατριωτισμού.

Ομως, προτού γίνουν ονόματα δρόμων, στις 10 Μαΐου του 1956 οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου ανέβηκαν στην αγχόνη τραγουδώντας το τραγούδι της μάνας που αγάπησαν πιο πολύ κι απ' τη μάνα τους, τον εθνικό ύμνο. Είκοσι τριών χρονών ο Μιχαλάκης, απ' το Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς, δημόσιος υπάλληλος αλλά και αθλητής στίβου του θρυλικού ΑΠΟΕΛ. Συμμετείχε στην εκτέλεση ενός ρουφιάνου των Αγγλων. Είκοσι δύο χρονών ο Ανδρέας, παιδί μιας πάμπτωχης πολύτεκνης οικογένειας, συνδικαλιστής στη Συντεχνία Αχθοφόρων. Ενας χαμάλης από τον Αγιο Μάμα Λεμεσού, που κουβαλούσε περήφανα την Ελλάδα στους ώμους και στην ψυχή του. Ενας προλετάριος κι αυτός, που ήξερε ότι έχει πατρίδα. Αρπαξε όπλα από τους αποικιοκράτες για τους αντάρτες στα βουνά κι ύστερα πυροβόλησε τραυματίζοντας τον πράκτορα των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών Σίντνεϊ Τέιλορ.

Μετά τη σύλληψή τους βασανίζονται άγρια, μα δεν προδίδουν. Στη δίκη ο Ανδρέας Δημητρίου, ακούγοντας την καταδίκη του σε θάνατο, δηλώνει από το εδώλιο: «Λυπάμαι που δε θα δω την Κύπρο μας ελεύθερη. Ομως δε με φοβίζει ο θάνατος, γιατί η ζωή είναι περιττή μέσα στη σκλαβιά. Γεια σας».

Στις συνοπτικές αυτές δίκες, «δικηγόρος του στέμματος», δηλαδή εισαγγελέας, ήταν ο Ραούφ Ντενκτάς. Μάταιες οι εκκλήσεις υπέρ των μελλοθανάτων. Ο κυβερνήτης και η «Αυτής Μεγαλειότης», η ίδια κορακοζώητη που βασιλεύει και σήμερα, αρνούνται. Ο Αλμπέρ Καμί δημοσιεύει ένα θερμό κείμενο, απευθυνόμενο στην αγγλική κυβέρνηση, με τίτλο «Αποδώστε την Κύπρο στον Καραολή». Ματαιοπονεί. Η κυβέρνηση κι η βασίλισσα, προτού πάνε για κυνήγι αλεπούς ή για μπριτζ, νίπτουν τας χείρας τους. Θέλουν να δώσουν ένα καλό μάθημα στους απείθαρχους «ιθαγενείς».

Τα ξημερώματα της Πέμπτης οι δύο νέοι βαδίζουν τραγουδώντας προς την αγχόνη. Ο Μιχαλάκης, που αρνήθηκε να υποβάλει αίτηση χάριτος, λέει: «Εμένα δεν πρέπει να με λυπάστε, αφού εγώ δεν βρίσκω λόγο για να με κλαίω, ούτε οι συγγενείς μου πρέπει να με κλαίνε».Ο Τουρκοκύπριος δήμιος τραβάει τον μοχλό της καταπακτής. Ακολουθεί ο Ανδρέας Δημητρίου φωνάζοντας στους συγκρατούμενους του, που τραγουδούν κι αυτοί τον εθνικό ύμνο: «Τα Ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πώς πρέπει να ζουν. Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν». Ηταν οι πρώτοι που άνοιγαν τον χορό του θανάτου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, τον ίδιο που χόρεψαν αργότερα στα Μαρμαρένια Αλώνια της Μικρής Ελλάδας του Νότου κι άλλοι αγωνιστές, σχεδόν όλοι σε αυτή που καλούμε «μετεφηβική ηλικία».

Ολη η ΕΟΚΑ κινητοποιείται, σκληρά τα αντίποινα σε βάρος των αποικιοκρατών και της βαρβαρότητάς τους. Με διαταγή του Διγενή εκτελούνται οι Αγγλοι στρατιώτες Γκόρντον Χιλ και Ρόναλντ Σίλτον, τους οποίους η οργάνωση είχε απαγάγει και κρατούσε, στέλνοντας μήνυμα στις αγγλικές Αρχές ότι θα τους σκοτώσει, αν προχωρήσουν στην εκτέλεση των αγωνιστών. Εξι μέρες μετά την εκτέλεση των Καραολή και του Δημητρίου, ο Μιχαήλ Κουτσόφτας, ο Ανδρέας Παναγίδης και ο Παρασκευάς Χοιροπούλης σκότωσαν τον Αγγλο σμηναγό Πάτρικ Τζον Χέιλ. Καταδιωκόμενοι, συλλαμβάνονται. Ο Μιχαήλ Κουτσόφτας και ο Ανδρέας Παναγίδης ανέβηκαν στην αγχόνη μαζί με το Στέλιο Μαυρομμάτη στις 21 Σεπτεμβρίου 1956. Η ποινή του Χοιροπούλη, επειδή ήταν ανήλικος, μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Η υπόθεση όμως των δύο αγωνιστών συντάραξε και τον μητροπολιτικό Ελληνισμό. Πέρα και πάνω από κόμματα η Ελλάδα απ' άκρου εις άκρο ξαγρυπνάει, προσεύχεται, κάνει εκκλήσεις και κινητοποιείται.

Την προηγούμενη μέρα, την Τετάρτη 9 Μαΐου, κάηκε η Αθήνα. Ενα ατελείωτο πλήθος, σαν τρικυμισμένη θάλασσα, πολιορκούσε την αγγλική πρεσβεία. Το ρυθμικό σύνθημα «Ε - Ε - ΕΝΩΣΗ!» δονούσε για ώρες τον αττικό ουρανό. Στις βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν, ενώ η Αστυνομία προσπαθούσε να προστατεύσει την πρεσβεία, έπεσαν νεκροί ο Φραγκίσκος Νικολάου από τον Πειραιά, ο Ευάγγελος Γεροντής από τον Αγιο Νικόλαο Λασιθίου, ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος από το Ράδο Τρίπολης κι ο αστυνομικός Κωνσταντίνος Γιαννακούρης από το Ευπάλιο Δωρίδος. Οι τραυματίες ήταν 164. Αλλη Ελλάδα, άλλες προτεραιότητες.

Λοιπόν, η Δεξιά, η Κεντροδεξιά, βαφτίστε την όπως σας βολεύει, κατά τις ψευτοενοχές ή την αμηχανία σας, έχει ήρωες. Αυτός ο καθαρός πατριωτισμός, η πιο άδολη αφοσίωση στο έθνος και στην ελευθερία του, που κόβει σαν τον αθέρα του μαχαιριού, δεν έχει χρεία «εκσυγχρονισμού», δεν χρειάζεται μεσαιοχωρίτικα φτιασίδια για να εμπνεύσει την πλειοψηφία. Αρκεί να μιλάς γι' αυτούς. Να λες το όνομά τους. Να το χαράσσεις στις συνειδήσεις και στο μάρμαρο. Μπορεί άραγε οτιδήποτε άλλο να εμπνεύσει περισσότερο από αυτό την πλειοψηφία; Κι αυτό το παράδειγμά τους, αδέρφια, το παράδειγμα του αγέρωχου και διαχρονικού ελληνικού τρόπου, το τόσο αρχέγονο και τόσο έφηβο ταυτόχρονα, δεν εκχωρείται στην Ακροδεξιά αλλά ούτε και μπορεί να θαφτεί από τη διαχείριση. Σε αυτό το παράδειγμα στάθηκαν προσοχή οι Ιρλανδοί αγωνιστές, παρουσίασε όπλα ο Κάστρο, και σήμερα, το 2014, η Δεξιά υποχωρεί αμήχανα μπροστά στους μηδενιστές, ανοίγοντας ταυτόχρονα δρόμο στην Ακροδεξιά, για να λεηλατήσει ψήφους από τον σκληρό πυρήνα της...

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

dimokratianews.gr

Διαχείριση της ζωής μας η ψήφος μας

 Tou Χρήστοu Γιανναρά

Με εφιαλτικά τα δεδομένα καταστροφής κράτους και κοινωνίας στην Eλλάδα σήμερα, οι φυσικοί αυτουργοί και όσοι έμπρακτα τους στήριξαν στο έγκλημα, έχουν αρχίσει τώρα να επιδίδονται σε εκκλήσεις για «εθνική συνεννόηση».

Aνθολογώ ενδεικτικά λεκτικά σχήματα που χρησιμοποιούνται κατά συρροήν (και δυστυχώς κατ’ αποκλειστικότητα από επαγγελματίες πολιτικούς εκτός εξουσίας ή καταδικασμένους από τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων): Mιλάνε για «αναγκαιότητα εθνικής συναίνεσης» για «προτεραιότητα του εθνικού συμφέροντος», για «ανάγκη εθνικού σχεδίου» ανάκαμψης – η χιλιοχλευασμένη λέξη «εθνικός» ξαναγίνεται απρόσμενα της μόδας, ως μη ώφελλε.

Πώς φαντάζονται στην πράξη (ή έστω με ενδείξεις, εικόνες, παραδείγματα) τη ζητούμενη «συναίνεση», «συνεννόηση», «συμφωνία»; Aποφεύγουν κάθε συγκεκριμένη αναφορά. Mιλάνε για «συμφωνία σε θέσεις και σε διαδικασίες», για εντοπισμό «σημείων σύγκλισης», για προσπάθεια «σύνδεσης προτάσεων». Kαι όταν εξαγγέλλουν ότι θα αναφερθούν στα «βασικά», σε «άξονες» κοινής συνεννόησης, καταφεύγουν και πάλι σε γενικολογίες, που καθιστούν τις εκκλήσεις κενά ρητορεύματα: «Παραμονή στην Eυρώπη», «παραγωγικό κρατικό μοντέλο», «δίκτυο κοινωνικής προστασίας για τους πραγματικά αδύναμους», «έμπρακτη πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς», «αξιοκρατία και όχι πελατειακές σχέσεις»!

Σε όσους προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν με τέτοιες αοριστολογίες, θα ήταν γόνιμο να αντιτάξουμε οι πολίτες κάποια δικά μας ερωτήματα απαιτώντας απαντήσεις: Θα δέχονταν οι εισηγητές και θιασώτες της «συνεννόησης» - «σύγκλισης» - «συναίνεσης» να αποσυρθούν τα κόμματα από κάθε ανάμειξη στους φοιτητικούς συλλόγους και στα εργατικά - υπαλληλικά συνδικάτα– να απαλλάξουν από τη μαγαρισιά του κομματισμού τουλάχιστον τα πανεπιστήμια και τον συνδικαλισμό; Θα δέχονταν ποινικές ρήτρες για διορισμούς στο Δημόσιο υπαλλήλων ή «στελεχών» και «ειδημόνων», από υπουργούς - βουλευτές - πολιτευτές, χωρίς αξιολογική κρίση από αρμόδιο θεσμικό όργανο;

Θα δέχονταν έλεγχο, εγγυημένα αμερόληπτο, των περιουσιακών στοιχείων κάθε πολιτευόμενου: ποια ήταν η περιουσία του προτού αρχίσει να πολιτεύεται και ποια είναι σήμερα; Θα δέχονταν, όσοι επαγγελματίες της εξουσίας ζητάνε τώρα «εθνική συνεννόηση», να αναθεωρηθεί (τουλάχιστον) το πασοκικό σύνταγμα της ντροπής, του 1985, να κατασφαλιστεί συνταγματικά η δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, να αποδεσμευτεί η συνείδηση του βουλευτή από την εξευτελιστική υποτέλεια στον αυθέντη κομματάρχη; Θα δέχονταν ότι κράτος λειτουργικό, με αξιοσέβαστους θεσμούς και διεθνές κύρος, δεν είναι δυνατό να συγκροτηθεί, χωρίς να προηγηθεί «νέμεσις», να τιμωρηθεί η «ύβρις»; Oτι, επομένως, αποκλείεται να τελεσφορήσει, έστω και το ιδιοφυέστερο, Eθνικό Σχέδιο Aνασυγκρότησης, αν δεν κατασχεθούν οι περιουσίες των πολιτικών που υπέγραψαν τον εξωφρενικό υπερδανεισμό της χώρας για να «υπεραναπληρωθεί» η μειονεξία του αφελληνισμένου Bαλκάνιου με τους «Oλυμπιακούς» ή, ωμά και χυδαία, να τραφεί ο αδηφάγος Mινώταυρος του πελατειακού κράτους.

Oσοι  προβάλλουν  σαν  «μίτο εξόδου από τον  λαβύρινθο  της κρίσης», γενικώς και  αορίστως,  «τον ορθολογισμό, το μέτρο, τη συναίνεση, είναι φανερό και στον πιο ολιγοφρενή ότι απλώς και παιδαριωδώς ηθικολογούν.  Oταν  βγαίνουν  στη δημοσιότητα για να προτείνουν  χιλιοειπωμένες κοινοτοπίες  σαν  «κορμό»  ενός  Eθνικού Σχεδίου  Aνασυγκρότησης  («να τα βρούμε  μεταξύ μας»,  «να αναλάβουμε πρωτοβουλίες σε συνεργασία  με ξένα ινστιτούτα αλλά  και  με σημαντικούς Eλληνες από ένα  ευρύτατο πολιτικό φάσμα»,  «να συμφωνήσουμε στην αλλαγή  παραγωγικού  μοντέλου και στην προσέλκυση  κεφαλαίων»!  και άλλα  ανάλογα  τετριμμένα  και ρουτινιάρικα)  είναι  εξόφθαλμη  τόσο η ψυχοπαθολογική τους  ανάγκη να κρατηθούν  απεγνωσμένα  στη δημοσιότητα όσο και  η τραγική τους ανεπάρκεια  που κατάντησε  τη χώρα «μπαίγνιο  και  περίγελο» της υφηλίου.

Στην «Oικονομική Kαθημερινή» (27.4.2014 - πρωτοσέλιδο) προσφέρθηκαν συγκριτικά στοιχεία  της πολιτικής που  ασκήθηκε σε τρεις επιτροπευόμενες από  τους  δανειστές τους χώρες: Iρλανδία, Πορτογαλία, Eλλάδα.  Oι δύο  πρώτες  χρηματοδοτήθηκαν με εντυπωσιακά μικρότερα ποσά,  εφάρμοσαν  με συνέπεια το πρόγραμμα  ανασυγκρότησης της οικονομίας τους  και,  σε  τρία χρόνια η κάθε μια,  στάθηκαν  και πάλι στα πόδια τους.  Mόνο στην Eλλάδα ναυάγησε το πρώτο πρόγραμμα οικτρά, η χώρα σύρθηκε σε «κούρεμα» του χρέους (κυρίως σε «κούρεμα» των κεφαλών των ιθαγενών, λέει η «K») και μπήκε σε δεύτερο πρόγραμμα, αλλά η προσαρμογή και πάλι απέτυχε.

Γιατί απέτυχε δύο φορές η Eλλάδα και το μέλλον διαγράφεται ζοφερό; Διότι «για να ανασυγκροτήσεις την οικονομία, πρέπει να μεταρρυθμίσεις το κράτος, τη Δικαιοσύνη, να πατάξεις τη διαφθορά, να προωθήσεις την έρευνα, να ανοίξεις τις κλειστές αγορές, να στηρίξεις μια νέα επιχειρηματικότητα, κόντρα στην κρατικοδίαιτη. Στην Eλλάδα η προσαρμογή απέτυχε, γιατί το βάρος έπεσε στη λιτότητα χωρίς μεταρρυθμίσεις». H λιτότητα οδήγησε σε πρωτογενές πλεόνασμα, που το χρειάζονταν οι κυβερνώντες για να μοιράσουν ελεημοσύνες ντροπής ως προεκλογική τους διαφήμιση, ενώ η χώρα βουλιάζει ακάθεκτα στην καταστροφή: «Mείωση του εθνικού εισοδήματος πάνω από 22%, ανεργία στο 27,3%, μείωση των επενδύσεων κατά 46%, μείωση δραματική των εξαγωγών, άνοδος του χρέους από 130% σε 177% του εθνικού προϊόντος.

H ελληνική κοινωνία, όσα εκατομμύρια ψυχές τη συγκροτούμε, ζούμε την αυτοκαταδίκη σε απόγνωση και πανικό. Aυτοκαταδίκη, γιατί με την ψήφο μας συνεχίζουμε να εκλέγουμε τους δημίους μας. Aντίσταση στον μονόδρομο της απάτης και του εμπαιγμού, δηλαδή της εμπεδωμένης κομματοκρατίας, δεν υπάρχει. Kάθε θεσμός ή οργανωμένη μορφή συλλογικότητας (επιμελητήρια, επιστημονικές εταιρείες, πανεπιστημιακές σύγκλητοι, ηγεσία της Δικαιοσύνης και της Eθνικής Aμυνας, Aκαδημία, συνδικάτα, κινήματα νεολαίας) μοιάζει να έχει υποστεί «απογόμωση» της κοινωνικής του δυναμικής. Δεν διανοούνται ούτε καν να απαιτήσουν, στο όνομα του φιμωμένου κοινωνικού σώματος, να πάψει ο κ. Σαμαράς την αναιδέστατη καυχησιολογία, ο κ. Tσίπρας την παραπλανητική και κρυψίβουλη αοριστολογία και οι υπόλοιποι γραφικοί κομπάρσοι της εθνικής μας αυτοχειρίας τη γλοιωδέστατη επίδειξη εξουσιολαγνείας.

Nα θυμίζουμε οι πολίτες, ο ένας στον άλλο, ότι διαχειριζόμαστε μόνοι, με την ευθύνη της ψήφου μας, τη ζωή μας. Oτι από αυτή την ψήφο ή την άρνησή της εξαρτάται η επιβίωσή μας, η ποιότητα του κοινού μας βίου, η αξιοπρέπεια και ανθρωπιά μας.

kathimerini.gr

"Εμπρός για μία ισλαμική Ελλάδα" από την υποψήφια των Οικολόγων

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος 
Η «εκλεκτή» της Τουρκίας και των μουσουλμάνων στις προσεχείς εκλογές φαίνεται πως δεν είναι κάποιος-α τουρκογενής υποψήφιος-α της δυτικής Θράκης, αλλά η ελληνικής καταγωγής υποψήφια ευρωβουλευτίνα του ψηφοδελτίου των Οικολόγων Πρασίνων, (ο Θεός να τους κάνει οικολόγους), κυρία Άννα Στάμου. 

Άλλωστε αυτή είναι αποδεδειγμένα Ελληνίδα και έτσι δεν μπορούν να της ρίξουν την ρετσινιά της τουρκικής προπαγάνδας. 

Η εν λόγω κυρία λοιπόν, με φόντο την παραλία της Θεσσαλονίκης και τον Λευκό Πύργο που οι Τούρκοι τον θεωρούν σαν οθωμανικό σύμβολο, έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην μεγαλύτερη τουρκική ισλαμική εφημερίδα, την Zaman, εν όψει των ευρωεκλογών της μεθεπόμενης Κυριακής 25 Μαΐου.

Στην συνέντευξη αυτή η κυρία Στάμου με τον χαρακτηριστικό και έντονα επικριτικό κατά της Ελλάδας τίτλο: «Camisiz başkentin başörtülü adayı», δηλαδή, «Μαντηλοφορούσα υποψήφια σε πρωτεύουσα χωρίς Τζαμί», ρίχνει την πρώτη «βόμβα» υποστηρίζοντας ότιστην Ελλάδα υπάρχουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι(!!!), τα συμφέροντα των οποίων θα υποστηρίξει αν εκλεγεί στο ευρωκοινοβούλιο. 
Οι μουσουλμάνοι αυτοί, όπως ισχυρίζεται η εν λόγω ελληνίδα μουσουλμάνα, δεν είναι μόνο οι Τούρκοι της δυτικής Θράκης, (τους χαρακτηρίζει όλους Τούρκους), και οι Αλβανοί μουσουλμάνοι, αλλά… εκατομμύρια άλλοι που κατοικούν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. 
Φαίνεται πως ήδη γίναμε λοιπόν μια μουσουλμανική χώρα, σύμφωνα με την κυρία αυτή την υποψήφια των Οικολόγων και δεν το είχαμε μέχρι σήμερα αντιληφθεί! 
Αλλά το πιο τραγελαφικό είναι η απάντηση στην ερώτηση που της έκαναν οι Τούρκοι δημοσιογράφοι γιατί είναι υποψήφια των Οικολόγων, ενός κόμματος τα μέλη του οποίου είναι αναγνωρισμένοι άθεοι, εχθροί των θρησκειών και αγνωστικιστές. Εδώ η κυρία Στάμου απάντησε πως σαν μουσουλμάνα ενδιαφέρεται άμεσα για το… περιβάλλον (χα χα χα)!

Εκείνο όμως που ξεχωρίζει στην συνέντευξη της κυρίας Στάμου στην τουρκική ισλαμική εφημερίδα, είναι ότι την υποψηφιότητα της θα υποστηρίξει με σθένος η λεγόμενη, «Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας» που έχει έδρα την Αθήνα. Εκείνη δε με την σειρά της θα αγωνιστεί με δυναμικότητα για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων που ζουν και διαβιούν στην Ελλάδα και θα καταπολεμήσει με κάθε δυνατότητα που θα της δώσει η πολιτικοποίηση της, τις φοβερές «διακρίσεις» που εφαρμόζονται στην χώρα μας σε βάρος του μουσουλμανικού πληθυσμού που αριθμεί, όπως υποστηρίζει, πολλά εκατομμύρια. 
Ένα άλλο σοβαρό θέμα που έθιξε η κυρία αυτή στην Zaman, είναι το ζήτημα της ανέγερσης μουσουλμανικού τεμένους στην ελληνική πρωτεύουσα. Εδώ κατηγόρησε έντονα την ελληνική πλευρά ότι έχει αδικαιολόγητα καθυστερήσει στην προώθηση της ανέγερσης του τζαμιού και αυτό την ίδια ώρα που ήδη στην Αθήνα λειτουργούν περί τα εκατό μουσουλμανικά τεμένη, ενώ στην Τουρκία, στην χώρα της Zaman, η τουρκική κυβέρνηση προχωρεί στο μεγάλο ανοσιούργημα της εκ νέου μετατροπής της Αγίας Σοφίας, το σύμβολο αυτό της χριστιανοσύνης, σε μουσουλμανικό τέμενος.

Αλήθεια τι έχει να πει η κυρία αυτή για τις εκατοντάδες κοπέλες που απήγαγαν οι ομόθρησκοι της στην Νιγηρία; 
Για τα φρικτά εγκλήματα των ομόδοξων της κατά των χριστιανών στην Συρία; 
Για τους διωγμούς των χριστιανών σε πολλές μουσουλμανικές χώρες και στην Τουρκία, (σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατες διεθνείς εκθέσεις που τονίζουν την μεγάλη θρησκευτική καταπίεση στην Τουρκία); 
Αλλά.. αυτά δεν έχουν καμία σημασία μπροστά στο «μεγάλο σχέδιο» της μετατροπής της Ελλάδας, της ελληνορθόδοξης χριστιανικής Ελλάδας, σε ισλαμική χώρα, σε μεγάλο κέντρο του ανερχόμενου Ισλάμ της Ευρώπης!

Το εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτό η κυρία Στάμου βρίσκει ενθέρμους συμπαραστάτες πολλούς Έλληνες θεομπαίχτες πολιτικούς των μνημονιακών κομμάτων, αλλά και των υποτιθέμενων «δημοκρατικών αριστερών» κομμάτων, πολλούς δημάρχους που φιλοδοξούν να γεμίσουν με μιναρέδες τις πόλεις τους και το πιο θλιβερό, ακόμα και πολλούς ιεράρχες που κυριολεκτικά έχουν… «χάσει τα αυγά και τα πασχάλια», καθώς έφτασαν στο έσχατο σημείο να υποστηρίξουν την ίδρυση Ισλαμικών σπουδών στην θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης!

Εμπρός λοιπόν έφτασε η ώρα για να «κτίσουμε» μια ισλαμική Ελλάδα με τις ευλογίες και πολλών υποκριτών πολιτικών και φαρισαίων ρασοφόρων!
Και εις ανώτερα!

kostasxan.blogspot.gr